باشگاه جوانی خبرگزاری برنا: «حالش نیست»، «الان نه»، «بعداً برنامه ریزی می کنم»، «سر فرصت»، «از شنبه»، «از هفته دیگه»، «از اول ماه» و... جمله های آشنایی است که همه ما گاهی برای انجام کارهای روی زمین مانده از آن استفاده می کنیم.
تصمیم داریم به اوضاع سر و سامانی بدهیم اما همه چیز را موکول به زمان دیگری می کنیم، ولی باید بدانیم که هیج کاری راحت و بدون زحمت انجام نمی شود، پس باید برای هر کاری با توجه به شرایط موجود برنامه ریزی کنیم تا بتوانیم بهترین نتیجه را به دست آوریم.
برای تمرین به برنامه‌هایی که با اهمال‌کاری رویشان خاک گرفته فکری کنید و بدون معطلی دست به‌کار شوید.
دلایل توقف در مسیر را پیدا کن
قلم و کاغذی که قرار است فکرهای شما را ثبت کنند بردارید و علت تأخیرانداختن کارها را بنویسید، آیا فکر می‌کنید همیشه وقت هست؟ همیشه در اوج توان و انرژی به سر خواهید برد؟ آیا ترس از شکست باعث می‌شود کارها را شروع نکنید؟ آیا محیط اطرافتان بی‌نظم است و ذهنتان را آشفته‌کرده؟ آیا دوست و رفیق‌هایی دارید که دائم در گوشتان بی‌خیالی را زمزمه می‌کنند؟ اگر علت اهمال‌کاری را پیدا کنید، بخش مهمی از راه را طی کرده‌اید.
دست به قلم شو
یک لیست بلند و بالا از کارهایی که توی ذهنتان دارید و هر روز یکی دو تا از آن‌ها یادتان می‌آید بنویسید. هیچ چیزی را از قلم نیاندازید. مثلاً، دوختن دکمه فلان لباس را هم بنویسید، انجام‌دادن فلان تحقیق مدرسه را هم بنویسید، شرکت‌کردن دوره‌های آموزشی که همیشه به تعویق انداختید، ترک‌کردن یک خوراکی مضر، خواندن یک کتاب مهم و هر چیز دیگری که مدت‌هاست تصمیم دارید انجام بدهید و هنوز برای آن اقدامی نکرده‌اید.
از طولانی‌شدن لیست اصلاً نترسید، اتفاقاً این لیست هرچه دقیق‌تر و جزئی‌تر باشد، گام‌های بعدی برنامه‌ریزی را بهتر برمی‌دارید.
چی از همه مهم تره؟
کارها را اولویت‌بندی کنید؛ یعنی میزان اهمیت هرکدام از کارها باید معلوم بشود. هدف این است که مشخص کنیم اوّل سراغ کدام کارها برویم و ترتیب انجامشان را بدانیم. بدین ترتیب هیچ‌وقت کارهای مهم و اولویت‌دارمان روی زمین نمی‌مانند.
کارهات رو جزئی کن
دقت کرده‌اید که بعضی کارها آن‌قدر بزرگ و پیچیده‌اند که اصلاً معلوم نیست از کجا باید شروع کنیم؟ هر وقت هم اسم آن کار می‌آید یک پروژه بزرگ و سنگین جلوی چشممان می‌آید و البته همین شرایط باعث می‌شود این کار را هر چقدر هم مهم باشد باز به تأخیر بیاندازیم.
راه درمان این اوضاع فقط این است که این کارها را به قسمت‌های کوچک‌تر تقسیم کنیم، در هر زمان وقت مان را به انجام یکی از آن مراحل اختصاص داده و موقتاً به باقی‌مانده‌های آن هم نگاه نکنیم. وقتی مرحله اول انجام شد، حالا تمرکزمان را روی مراحل و قسمت‌های بعدی هم می‌گذاریم. مهم این است که خیالمان راحت باشد که برای هر مرحله به وقت خودش زمان خواهیم گذاشت.
دزدهای زمان را دستگیر کن
هر آنچه اطراف شما هست و باعث ایجاد مزاحمت می‌شود را کم و یا در صورت امکان حذف کنید. یکی از این عوامل مزاحم حتماً و قطعاً شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی است. اگر برای استفاده از این‌ها برنامه‌ای نداشته و نظمی در نظر نگیریم گاهی تمام لحظه‌های یک روز را از ما می‌دزدند و طبیعی است که دیگر همه کارهای مهم و اولویت‌دارمان روی زمین می‌مانند.
وقت تمام!
یادتان باشد زمان هم مثل همه سرمایه‌های دیگر این دنیا محدود است. پس برای استفاده از آن دقت کنیم و جایی خرجش کنیم که ارزشش را داشته باشد. برای کارهایتان ضرب‌العجل مشخص کنید، یعنی معلوم باشد هر کار و برنامه‌ای تا چه تاریخی باید به نقطه پایان برسد.
اگر کار بزرگ است برای هر یک از مراحل آن ضرب‌العجل را مشخص کنید، داشتن جدول زمان‌بندی را فراموش نکنید، ضرب‌العجل‌ها را فضایی و دست‌نیافتنی مشخص نکنید، واقع بینانه هدف‌گذاری کنید تا دچار احساس شکست و ناتوانی نشوید.
آخرش که چی؟
پرش بزرگ بزنید و به آن نقطه‌ای نگاه کنید که وقت تمام‌شده و شما هنوز کارتان را انجام نداده‌اید. مثلاً، امتحانات تان رسیده و هنوز نمونه سؤال‌ها حل نشده‌اند یا هنوز تحقیقی که معلم گفته بود انجام ندادید. دوست تان کتابش را می‌خواهد و شما هنوز آن را نخوانده‌اید.
به روزی نگاه کنید که همه این کارهای تلنبار شده به‌هم رسیده و حجم زیادشان بدجور اذیتتان می‌کند. نتایج اهمال‌کاری و تعویق‌انداختن کارها را مرور کنید. نتایج فردی و اجتماعی آن را بررسی کنید. مطمئن باشید این فکر عمیق محرک خوبی برای شروع کارها خواهد بود.
همنشین خوب
پیدایش کن، همان رفیق شفیق و پُرانگیزه را پیدا کن. داشتن یکی از این دوست‌ها برای هر انسانی ضروری است. یک دوست با انگیزه، امیدوار و موفق برای طی‌کردن راهکارهای بالا حکم میان‌بر را دارد و سرعت شما را چند برابر خواهد کرد.
اقدام و عمل
در نهایت اینکه یک برنامه‌ریزی خوب، دقیق و همه چیز تمام تا وقتی روی کاغذ باشد هیچ گرهی را بازنکرده و هیچ دردی را دوا نمی‌کند. باید شروع کنی، اقدام کن و اوّلین گام را بردار و شروع کن.
شاید خوب باشد کارهای سخت را اوّل انجام بدهی که ذهنت آزادشده و بهتر بتوانی پس از آن به کارهای دیگر فکر کنی، مهم همین است که شروع کنی، مطمئن باش قدم‌های بعد را آرام آرام بر‌می‌داری و این کار هم هر چقدر بزرگ اما تمام می‌شود.
انتهای پیام/