به گزارش خبرگزاری برنا از استان البرز، "بابک بیات" نوع دیگری به ملودی نگاه می کرد و نگرش دیگری به موسیقی داشت، موسیقی اش متفاوت بود. موسیقی بابک بیات خاکستری بود. یعنی یک موسیقی خاص بود. چه در ترانه ها و چه در موسیقی های متنش از «کشتی آنجلیکا » گرفته تا « مرگ یزدگرد» و « شاید وقتی دیگر» متوجه نوع دیدگاهش به موسیقی میشوید. وقتی یک هنرمند فرهنگ یا امضایی در کارش باشد و آن را به جامعه منتقل کند، پس تأثیرش را گذاشته است.
علی حسین بیات زرندی مطلق، معروف به بابک بیات زاده ۲۳ خرداد ۱۳۲۵ در تهران آهنگساز، نوازنده، تنظیمکننده و آهنگساز فیلم ایرانی بود. بابک بیات سایه ای امن برای موسیقی پاپ و موسیقی فیلم ایران زمین بود و با فوتش آن سایه از روی موسیقی پاپ ایران کوچ کرد. در میان این همه آهنگهای غریب این روزها، به راستی ملودی های ساخته شده مرحوم بابک بیات برای همگان آشناترین است.
با فوت بابک بیات انگار جزء بزرگی از موسیقی ایران زمین کنده می شود و پیدا کردن جایگزین برای این جزء بزرگ کار سختی است. اگر در شعر و ادبیات فارسی، حافظ و سعدی و مولانا تکرار شوند، بابک بیات هم تکرار می شود.
بابک بیات آهنگسازی جسور، خودرو و کولی وار بود که برای ساخت آثارش به غریزه درونی خود رجوع میکرد تا اینکه تکنیکال کار کند. او در ملودی هایش اعتراض گونه به دنبال گمشده خودش می‌گشت و این حس در تمامی موسیقی فیلم هایش و حتی آهنگهای عاشقانه اش به خوبی دیده می شود.
بابک بیات در اثر بیماری کبدی از دنیا رفت و این سفر آخرت بابک، دلگیرترین سفر آخرت برای تمام ترانه سرایان و خوانندگان موسیقی پاپ ایران زمین است. به جرات می‌توان گفت: موسیقی پاپ و موسیقی فیلم ایران، بعداز فوت بابک بیات برهنه شد.
بابک بیات در کنار آهنگسازی؛ صدای بسیار زیبایی داشت. صدای بابک صریح و پراز تحریرهای سبز و بغض آلود بود.
جهان بینی یک هنرمند، نسبت به بقیه انسان‌ها متفاوت است و این بدان دلیل است که یک هنرمند می‌بایست دنیا را به گونه‌ای دیگر ببیند، که این امر حاصل یک سری اتفاقات متافیزیکی است که در ذهن و روحیات یک هنرمند می‌افتد و این اتفاقات در وجود بابک بیات افتاده بود .
وی معتقد بود که تمامی وقایع رخ داده در زندگی بابک بیات موجب شده بود که موسیقی ایشان از درون، موسیقی متفاوت باشد. همچنین تسلط او بر ادبیات و عِرق ویژهاش به ادبیات کهن ایران باعث شده بود که هرگز به ادبیات کم توجه نباشد.
او ۲ بار موفق به دریافت سیمرغ بلورین و بارها نامزد دریافت آن شد. سالها در دانشگاه موسیقی فیلم تدریس کرد و برخی از قطعاتش برای سینما، توسط « ارکستر سمفونیک تهران » اجرا شد.
به جز آهنگسازی، اشراف کامل او به شعر و ادبیات که به آن باور داشت، باعث شده بود که از ابتدا تا انتهای راه به خطا نرود. همین مسئله باعث شده بود تا ترانه‌ای حتی متوسط از بیات نشنویم، بلکه هرچه مانده است از او چه با صدای خوانندگان ۴۰ سال قبل و چه با صدای خوانندگانی همچون "مانی رهنما" ، "حامی" و "نیما مسیحا" که همگی از شاگردان خودش بودند، ازجمله آثار شنیدنی موسیقی پاپ ایران و گاه فراتر از یک قطعه صرفا پاپ بودند که قابلیت اجرای ارکسترال را هم داشتند.
بابک بیات در تاریخ ۵ آذر ۱۳۸۵ به علت نارسایی کبدی درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
بعید نیست خواندن این مطلب که تمام شد، شما شبیه به سال‌های قبل نباشید و دلتان بخواهد که سری به اینترنت بزنید و موسیقی‌های مرحوم بیات را بشنوید و روزهای آخر پاییزتان را گرم کنید.
ای بزرگ موندنی ای طالیه دار روز
سایه گستر رو تن از گذشته تا هنوز
ای صدات صدای نور تو شب پوسیدنی
ای سخاوت غمت بهترین بوسیدنی
واسه این شرقی تن داده به باد
تو گوارایی حس وطنی
نویسنده:حمیدرضا عبدالمنافی
انتهای پیام