به گزارش خبرنگار نفت خبرگزاری برنا، از عوامل مهم در فروش نفت، بازارسازی و استفاده از سیاست‌های بازاریابی برای محصولات و مشتقات نفتی است. سیاستی که در حال حاضر، روسیه به خوبی در حال انجام آن است. به طوری که با استفاده از این سیاست توانسته در سال جدید به نسبت سال گذشته صادرات انرژی خود را به این چیز کشور بیش از یک و نیم برابر افزایش دهد.
از طرفی بلومبرگ در گزارشی به این نکته اشاره کرده که واردات انرژی چین از روسیه شامل زغال سنگ، نفت و گاز طبیعی از زمان جنگ روسیه به اوکراین از 35 میلیارد دلار در سال 2021 به 60 میلیارد دلار رسیده است.
علاوه بر آن طبق گزارش اویل پرایس، شی جین پینگ، رئیس جمهور چین، چند روز قبل از تحریم اتحادیه اروپا در رابطه با واردات نفت خام روسیه از طریق دریا و اعمال سقف قیمتی نفت روسیه از سوی اتحادیه اروپا، گفت: چین آماده همکاری نزدیک‌تر با روسیه در بخش انرژی است و قرار است از هفته آینده اجرایی کند.
همچنین خبرگزاری چینی شین هوا، به نقل از شی در نامه‌ای به مجمع تجارت انرژی چین و روسیه گفت: همکاری در زمینه انرژی، سنگ بنای مهم همکاری عملی بین چین و روسیه و همچنین نیروی مثبتی برای حفظ امنیت انرژی جهانی است.
بنابراین روسیه توانسته با سیاست بازارسازی به روش strategic partnership (شریک استراتژیک) صادرات انرژی خود را به کشور افزایش دهد. به طوری که چین علاوه بر افزایش خرید نفت، به این نکته هم اشاره کرده که از سقف قیمتی حمایت نخواهد کرد.
ایران و چین
محمدصادق جوکار، سرپرست مؤسسه مطالعات بین‌المللی انرژی پیرامون استراتژی شریک استراتژیک و تعامل ایران و چین گفت: استراتژی ایران در تعامل با کشور چین می‌تواند ذیل همین strategic partnership (شریک استراتژیک) تعریف شود. بنده فقط ناظر به حوزه نفت و انرژی توضیح می‌دهم که در الگوی «شریک استراتژیک» ذیل توافق 25 ساله با چین می‌توان هم در بخش توسعه تقاضای داخلی از طریق ارتقای پالایشگاه‌ها، ایجاد پتروپالایشگاه‌های جدید و ساخت پالایشگاه‌های کوچک از طریق انتقال فناوری مثلاً مینری ریفاینری‌ها و Tea Pots کار کرد.
وی افزود: در ذیل سیاست strategic partnership هم می‌توانیم از خام‌محوری نفت بکاهیم و هم برای ایمن‌سازی آن بخش خامی که مجبور هستیم صادر کنیم در تعامل با چین کار را پیش ببریم. یعنی الآن ایران تصمیم گرفته است که با کشور چین یک مشارکت راهبردی داشته باشد. باز هنوز بین این مشارکت راهبردی (این واژه‌ها مهم هستند) با مثلاً ائتلاف یا اتحاد تفاوت‌هایی وجود دارد. ما قرار نیست الآن ائتلاف استراتژیک با چینی‌ها در این فضا داشته باشیم. نظام هم دنبال آن نیست. ما دنبال strategic partnership هستیم، یعنی همکاری و مشارکت راهبردی چه با چین و چه با هند. همانطوری که الآن چینی‌ها ممکن است مشارکت راهبردی با عربستان هم داشته باشند.
جوکار ادامه داد: ضمنا توجه داشته باشید که در این بازی حاصل جمع جبری صفر نیست که من اگر به سمت چینی‌ها رفتم، دیگر سمت هند نروم. پس این توافق 25 ساله می‌تواند هم در بحث تقاضاسازی داخلی، هم ایمن‌سازی آن خامی که می‌خواهیم صادر کنیم و مجبور هستیم که صادر کنیم به ما کمک کند.
بنابراین ایران نیز با قرار داد بلند مدت، با کشورهایی نظیر چین می‌تواند نفت خود را بیشتر از گذشته بفروشد.
انتهای پیام/