به گزارش خبرگزاری برنا از استان البرز، هر گوشه ای از ایران، فرهنگ و تاریخ غنی دارد که به دلیل تفاوت های مختلف آداب و رسوم، بخشی از فرهنگ، هویت و حتی آثار باستانی آن شهر پدیدار شده و برای گردشگران ایرانی و خارجی جاذبه دارد.
فرهنگ یک مفهوم گسترده است که شامل رفتارهای اجتماعی، اعتقادات، هنرها، قوانین، آداب و رسوم، قابلیت‌ها، دانش‌ها، باورها، هنرها، قوانین، اخلاقیات، عادات و... می شود که هر منطقه از هر کشوری می‌تواند فرهنگ متفاوتی با دیگر مناطق آن کشور داشته باشد.
هشتگرد نخستین شهر استان البرز به شمار می‌رود که به طور رسمی و با تصویب شورای فرهنگی عمومی، دارای روز فرهنگی است و به دلیل قدمت دیرینه از سوی متولیان با ذوق و البته خلاق، ۱۷ آذر ماه روز فرهنگی هشتگرد نامگذاری شده است. با گریزی به قدمت این شهرستان دریافتیم که بر اساس یافته های باستان شناسی، شهر هشتگرد دست کم قدمت ۲ هزار و ۲۰۰ ساله دارد و مربوط به دوره اشکانیان است.
به همین بهانه سراغ حسین عسکری، تاریخ نگار، البرز پژوه و نویسنده کتاب‌هایی چون «کتابشناسی ساوجبلاغ»، «نقد دل»، «بیداری دشت کهن»، «علمای مجاهد استان البرز»، «دشتی به وسعت تاریخ»، «کهن دشت»، «روستای ایستا» و «روستازادگان دانشمند» رفتیم و با وی درباره چگونگی به ثبت رسیدن روز فرهنگی هشتگرد گفت‌وگوی ویژه ای ترتیب دادیم.قطعاً این گفت‌وگو برای فرهنگ دوستان با اهمیت و جذاب می باشد.
علت نامگذاری روز فرهنگی هشتگرد را توضیح دهید؟
در سال ۱۳۹۹ شهرداری و شورای اسلامی شهر هشتگرد پیشنهادی به شورای فرهنگ عمومی شهرستان ساوجبلاغ ارائه داد برای اینکه شهر هشتگرد دارای یک روز فرهنگی شود. بر این اساس پیشنهادهای مختلفی در این زمینه مطرح شد و در نهایت شورای فرهنگ عمومی شهرستان ساوجبلاغ، مناسبت ۱۷ آذر سال ۱۳۷۷ که سالروز ثبت کاروانسرای صفوی ینگی امام در فهرست آثار ملی ایران است به عنوان روز فرهنگی هشتگرد انتخاب کرد.
آثار ملی ایران به مجموعه آثاری گفته می شود که واجد ارزش های ملی و فرهنگی برای تمام ایرانیان محسوب می شود و این کاروانسرا از این جهت اهمیت دارد که در مسیر جاده ابریشم است و جاده ابریشم جاده ای بوده که به طول ۸ هزار کیلومتر از چین آغاز و تا قسطنطنیه (دروازه غرب) امتداد داشته است.
یکی از جاده های مهم مسیر جاده ابریشم، جاده رِی به قزوین است که در این مسیر، دو کاروانسرا یعنی کاروانسرای شاه عباسی کرج و کاروانسرای صفوی ینگی امام واقع است.
کاروانسرای ینگی امام از آن جهت با اهمیت است که بر اساس پژوهش های انجام شده، حدود ۷۰ نفر از چهره های ایرانی و خارجی شامل فرستادگان دولت ها در عرصه های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی، شاهان قاجار و شاهزادگان یا از این کاروانسرا عبور و یا در آن توقف کرده اند. به همین منظور این کاروانسرا را می توان یکی از مهمانخانه های تاریخ دیپلماسی ایران به شمار آورد که در بیشتر سفرنامه ها و خاطرات رجال دوره قاجار به آن اشاره شده است.
قدمت شهر هشتگرد به چه دوره تاریخی برمی گردد؟
وقتی می خواهیم درباره پیشینه یک مکان جغرافیایی سخن بگوییم؛ بیشتر از روی یافته های باستان شناسی یا با استناد به منابع کهن مکتوب برجای مانده ابراز نظر می کنیم. بر اساس سفال های باستانی به دست آمده، شهر هشتگرد دست کم قدمت ۲ هزار و ۲۰۰ ساله دارد. یعنی مربوط به دوره اشکانیان است و این آثار ارزشمند از تپه ای ۱۳ متری در جنوب شهر هشتگرد به نام چال تپه به دست آمده که محل اولیه استقرار هشتگرد بوده. به همین دلیل پژوهشگران نامدار عرصه ایران شناسی همانند دکتر حکمت اله ملاصالحی (استاد شناخته شده دانشگاه تهران و عضو هیأت امنای بنیاد ایران شناسی) بر این نظرند که نام هشتگرد برگرفته از «اشک کَرد» است. یعنی جایی که به وسیله اشکانیان بنا شده است.
بر اساس منابع مکتوب، کهن ترین منبعی که در آن به نام هشتگرد اشاره شده، کتابی به نام «نقض» نوشته عبدالجلیل رازی قزوینی است که ۹۰۰ سال پیش به زبان فارسی نوشته شده است. در آن کتاب به زندگی گروهی از شیعیان دوازده امامی در محلی به نام هشتجرد در قرن های پنجم و ششم هجری قمری اشاره شده است. این هشتجرد مورد اشاره در اطراف قزوین را می توان به شهر هشتگرد تطبیق داد که معرّب واژه هشتگرد است. چهره های علمی و فرهنگی معاصر مثل میرجلال الدین محدث اُرموی، دکتر عبدالحسین زرین کوب، استاد علی اکبر دهخدا، آیت الله شیخ عزیزالله عطاردی و استاد دکتر رسول جعفریان بر این نظرند که منظور از هشتجرد همین هشتگرد مرکز شهرستان ساوجبلاغ است.
شواهد موجود در کتاب نقض نشان می دهد که مذهب تَشیُع در شهر هشتگرد، قدمت ۱۰۰۰ ساله دارد پس با یک سیر تاریخی می توان گفت این شهر در دوره اشکانیان بنا شده و نام اولیه آن اشک کرد بوده و پس از مدتی به هشتگرد تبدیل شده است. در این سیر تاریخی، برخی مواقع، خالی از سکنه بوده و مکان آن از جنوب به شمال شهر منتقل شده است.
آثار دیگری از تپه ۱۶ متری ینگی امام در شهر هشتگرد طی سه فصل کاوش باستان شناسی به دست آمده که متعلق به دوره ایلخانیان یعنی قرن های ۷ و ۸ هجری قمری است. این تپه هم در سال ۱۳۷۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
امامزاده جعفر در در جنوب شهر و امامزادگان هادی و علی النقی در محله ینگی امام شهر هشتگرد قرار دارند که براساس نسب شناسی، از نوادگان امام موسی کاظم (ع) به شمار می روند. بقعه این امامزادگان هم در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
آیا متولیان امر به آثار تاریخی این شهر اهمیت داده اند؟
خوشبختانه به کاروانسرای ینگی امام که یکی از آثار مربوط به دوره صفوی و منسوب به شاه عباس اول است، توجه شده به طوری که با طرح وزارت میراث فرهنگی و کمک یونسکو (سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد)، بخشی های زیادی از ویرانی های آن تعمیر شده است. اخیراً وقتی که وزارت میراث فرهنگی پرونده کاروانسرای ایرانی را برای ثبت به یونسکو فرستاد برای تکمیل ثبت این پرونده مهم باید مصادیقی بیان می شد. یکی از مصادیق کاروانسرای ایرانی، همین کاروانسرای صفوی ینگی امام در استان البرز است.
البته این مهم، زمانی به ثمر می رسد که این کاروانسرا دارای کاربری‌های متناسب با ساخت و فضای فرهنگی و تاریخی اش باشد. کاروانسرا به همراه تپه ایلخانی ینگی امام و بقعه امامزادگان هادی و علی النقی می تواند به یک مجتمع فرهنگی - تاریخی ارزشمند تبدیل شود. در واقع مجموعه ینگی امام قابلیت تبدیل به یکی از قطب های تاریخی، فرهنگی و گردشگری استان البرز را داراست.
در مجموع، وقتی که این کاروانسرا به کاربری اصلی و متناسب به خودش برسد می توان گفت حفاظت از این اثر نفیس به سرانجام خود رسیده است.
حرف پایانی ...
اما آثاری که از تپه اشکانی شهر هشتگرد به دست آمده با بررسی سفال های سطح تپه توسط یک دانشجوی کارشناسی ارشد باستان شناسی به نام سید محمد خامسی در سال 1388 انجام شده و هنوز در آنجا کاوش باستان شناسی منسجم انجام نشده است.
به همین جهت با کاوش علمی و روشمند شاید بشود در لایه های پایین تر به آثار فرهنگی دیگری دست یافت. متاسفانه به دلیل محصور نبودن و نداشتن حفاظ، خواسته و یا ناخواسته به این اثر نفیس فرهنگی که در فهرست اثر ملی ایران به ثبت رسیده، آسیب هایی وارد شده است. به نظر می رسد با یک حصار و مراقبت مضاعف می توان از تخریب بیشتر آن جلوگیری کرد.
کاروانسرای ینگی امام با توجه به اینکه در رویدادهای مربوط به تاریخ معاصر ایران مثل جنبش مشروطیت، استبداد صغیر (فتح تهران)، نهضت جنگل و کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹، جنگ های جهانی اول و دوم و حتی انقلاب اسلامی مورد استفاده و توجه بوده و نامش در اسناد و منابع مکتوب آمده، قابلیت دارد که تبدیل به موزه تاریخ معاصر ایران یا البرز شود به طوری که آثار و اسناد مربوط به این رویداد‌ها به آنجا منتقل و با شیوه های هنری و خلاقانه در معرض دید علاقه مندان به ویژه جوانان قرار گیرد.
نویسنده: مریم ابوئی مهریزی
انتهای پیام