به گزارش گروه فرهنگ و هنر برنا ؛داستان های این مجموعه نیز به تاسی از جمله مشهور اُهنری که بر این باور بود هر انسانی برای خود داستانی دارد که قابل روایت کردن است، روایت های عامیانه، مردمی و در عین حال جذاب و خواندنی است. داستان هایی شکل گرفته در بطن مردمان عادی جامعه و روای بخشی از دردها و زخم ها و آرزوهای برجای مانده بر پوست و گوشت و خون آنها.
زیبایی و تاثیرگذاری و سبک منحصر به فرد بسیاری از این داستان‌ها که در نشریات آمریکا منتشر شده، باعث شده سالها پس از مرگ وی، شاگردان و جمعی دوستدارانش به منظور اعتلای هنر داستان‌نویسی و حمایت و تشویق نویسندگان جوان در راستای داستان‌نویسی با موضوعات بدیع و انسانی اقدام به ایجاد جایزه‌ای با نام وی کنند که بیش از یکصد سال قدمت دارد.
این مجموعه نمونه جالب توجهی فضای ادبی و فکری در دهه ۱۹۸۰ در آمریکا را نشان می دهد. دهه ای که به گفته سرویراستار آن سال جایزه ادبی اُهنری نمایی است از دوران شکوفایی زنان نویسنده و هنری نویسندگی در ذهن زنان در جامعه آمریکا.
داستانهای این مجموعه از چهارده مجله همچون نیویورکر، آتالنتیک، گِرَند استریت، آنتائوس، سوانی ریویو، تریکوارترلی، هاارپرز، فیکشن اینترنشنال، کِینون ریویو، اَسِنت، مادمازل و مادر جونز انتخاب شده است.
ویلیام آبراهامز سرویراستار این کتاب در مقدمه خود بر این اثر با اشاره به افت شدید کیفیت محتوایی و ذهنیت حاکم بر نشریات و مجلات آمریکا در زمان انتشار این کتاب و با تاکید بر نقش غیر قابل انکار آنها در تولید داستان کوتاه بر این واقعیت دست گذاشته که جامعه آمریکایی دهه ۱۹۸۰ ظرفیت لازم برای نمایش آنچه در لایه های مختلف فکری و زیستی خودش جریان دارد را ندارد. در واقع مجلات با تغییر سبک و سلیقه و تلاش برای نو شدن، ظرفیت لازم برای شکوفایی به نویسندگان نمی دهند و از این رو انتشار این کتاب که گزیده ای از داستان های مجموعه ای بزرگ از نشریات است تلاشی است برای معرفی این تحولات و راویان آنها.
نکته قابل توجه دیگری که درباره این کتاب می توان از آن یاد کرد حضور بخش قابل توجهی از نویسندگان زن در میان صاحبان اثر در این مجموعه با وجود سرویراستار مرد برای انتخاب آنها بوده است.
انتهای پیام/