به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری برنا؛ در فاصله یک سال و نیم مانده تا برگزاری المپیک ۲۰۲۴ پاریس بازهم کلیشه همیشگی عدم برنامه‌ریزی صحیح برای تیم ملی امید به سراغ فوتبال ایران آمده است. این بار البته تیم امید در مسیر مناسبی بود اما به دلیل نتایج نه‌چندان خوب مهدی مهدوی‌کیا در مراحل ابتدایی، هنوز قرارداد او تمدید نشده و در اصل تیم امید بلاتکلیف است. حالا در فاصله کمتر از ۲ سال تا برگزاری المپیک و در شرایطی که باید این تیم، آماده‌سازی خود را کم‌کم رونق بخشد، هیچ خبری در این خصوص شنیده نمی‌شود.
آنچه گذشت
غلام پیروانی، مایلی کهن، سیموئز، بگوویچ، علیرضا منصوریان و چندین نام دیگر از جمله افرادی هستند که روزی روی نیمکت امید نشستند و هر کدام به نوبه خود ناکام ماندند. یک نفر به دلیل توانایی فنی کم، یک نفر به دلیل اشتباهات مدیریتی، یک مربی بخاطر حذف ستاره‌ها و به طور کلی هر کدام از این سرمربیان به دلایلی ناکام بودند.
در دوره گذشته مقدماتی المپیک، فرهاد مجیدی ابتدا به عنوان سرمربی انتخاب شد که با توجه به عدم تجربه او در آن مقطع، انتخاب چندان درخشانی به شمار نمی‌رفت. مجیدی بدون انجام حتی یک بازی رسمی جدا شد و حمید استیلی به جای او روی نیمکت نشست. طبق معمول هم نه بازی تدارکاتی و نه اردوی مناسبی برای امیدها برگزار شد تا استیلی در حالی که قایدی و نورافکن را در ترکیب خود داشت نتواند به المپیک برسد. مساله‌ای که این بار موجب تعجب هیچ‌کس نشد.
پس از اتمام آن دوره و مدتی بلاتکلیفی، مهدی مهدوی کیا به عنوان سرمربی تیم امید انتخاب شد که با توجه به فعالیتش در فوتبال پایه، انتخابی خوب بود. او اما در مسابقات دوستانه خوب کار نکرد و در نهایت به دلیل حواشی گسترده قراردادش تمدید نشد. حالا هم چند ماهی است که هیچ‌برنامه تدارکاتی خاصی برای تیم امید در نظر گرفته نشده که هیچ، حتی این تیم سرمربی هم ندارد.
ناکامی در گذشته و درس‌هایی که برای آینده نمی‌گیریم
بر کسی پوشیده نیست که هیچ‌گاه برنامه‌ریزی خوبی برای سرمربیگری تیم امید نداشته‌ایم. هر بار در دقیقه ۹۰ یک سرمربی انتخاب شده و بدون هیچ دورنمای روشنی روی نیمکت نشسته است.
امینی‌فر، بازیکن اسبق استقلال که خود سابقه حضور در تیم‌های پایه ملی داشته در این رابطه می‌گود: تمام دنیا به سراغ زیرساخت‌سازی رفتند و به فکر بازیکن‌سازی برای بزرگسالان هستند اما در کشورمان اصلا این کار انجام نمی‌شود. همین استقلال را ببینید. آرش برهانی بدون هیچ پشتوانه مالی تیم داری می‌کند. اما آیا اصلا برای تیم ملی برنامه بلندمدتی وجود دارد؟
گزینه‌های نیمکت؛ ایرانی بهتر است یا خارجی؟
با وجود تمام انتقادات اما هنوز به دقیقه ۹۰ نرسیده‌ایم و می‌توانیم با یک انتخاب صحیح تیم امید را روی ریل موفقیت بیندازیم. اما چه کسی بهتر است، داخلی یا خارجی؟
یک تفکر اعتقاد دارد باید مربیان بزرگ خارجی را روی نیمکت امید قرار دهیم تا بازیکنان از همان سنین کمتر فوتبال را بهتر و اصولی‌تر یاد بگیرند. همچنین اینکه اگر نامی بزرگ روی نیمکت امید بنشیند می‌توانیم با نسل‌سازی، همان سرمربی و بازیکنان را در تیم‌های بزرگسال استفاده کنیم. منتقدین این وضع اما می‌گویند مربی خارجی برای موفقیت نیاز به زمان دارد.
تفکر دیگر اما می‌گویند با توجه به شرایط سنی، بهتر است برای امید از مربیان داخلی استفاده کننیم زیرا در این سن مسائل روحی و روانی اهمیت زیادی دارد. از طرفی حضور در تیم امید یک فرصت عالی برای ارائه توانایی‌های یک سرمربی داخلی و تجربه‌اندوزی است. منتقدین اما می‌گویند گزینه‌های مورد نظر خوب بعید است این پست را قبول کنند و همان‌طور که خاکپور (به عنوان یک مربی جوان) و مایلی‌کهن (یک مربی با تجربه) در این پست موفق نبوده‌اند پس اصلا سراغ مربی داخلی نرویم.
امینی‌فر در این مورد می‌گوید: مهدی‌کیا بهترین گزینه برای تیم امید بود زیرا انسانی جهاندیده است و سیستمی که داشت، بهترین سیستم برای ارائه استعدادها به تیم ملی است. به نظرم باید کسی مانند او در تیم امید باشد. در حد او. گزینه‌های داخلی به نظرم بهتر هستند زیرا می‌توانند با بازیکنان ارتباط بگیرند و روابط خوبی داشته باشند. کسی که مانند خود مهدوی‌کیا ارتباط خوبی داشته باشد. مربی خارجی را برای تیم‌های پایه خیلی قبول ندارم زیرا مدت زمان یادی می‌برد تا با فرهنگ ما آشنا شود. آقای کی‌روش و برانکو را با کسی مقایسه نکنید. آن‌ها سال‌ها با فرهنگ ما آشنا بوده‌اند. ما به کدام مربی انقدر فرصت می‌دهیم.
آنچه خواهیم دید
طبق معمول احتمالا در فاصله یک ماه مانده تا آغاز رقابت‌های امید سرمربی انتخاب می‌شود، مصاحبه‌ای از و درباره عدم وجود وقت و امکانات منتشر می‌شود و در نهایت حذف می‌شویم اما چه بهتر که همین حالا، وقتی هیچ تورنمنتی در کوتاه مدت برگزار نمی‌شود به فکر انتخاب سرمربی باشیم. یک سرمربی خوش فکر و با انگیزه که بازیکنان لیگ را رصد کند و حتی اگر به المپیک صعود نکرد در بازی‌های آسیایی تیم خوب روانه مسابقات کند و حداقل در مسیر درستی بیفتیم. چه ایرانی و چه خارجی، بالاخره باید طلسم عدم صعود به المپیک شکسته شود. پس ماهی را همین حالا از آب بگیرید. تیم امید نیاز به توجه ویژه دارد.
انتهای پیام//