به گزارش خبرگزاری برنا، ماده ۸ قانون هوای پاک، دولت را موظف به تعیین سن فرسودگی انواع وسایل نقلیه کرده بود؛ از این‌رو بر اساس قانون، در آیین‌نامه ماده ۸ قانون هوای پاک سن فرسودگی وسایل نقلیه را تعیین شده بود.
در سال ۹۸ فردی به دیوان عدالت اداری درباره این آیین‌نامه شکایت کرده بود. این فرد یک خودروی تویوتای لندکروز ۲۰ ساله داشت که بر اساس قانون باید اسقاط شود، اما با شکایت به دیوان عدالت اداری توانست آیین‌نامه ماده ۸ قانون هوای پاک را ابطال کند.
دیوان عدالت اداری در این زمینه از شورای نگهبان استعلام گرفته بود و بر اساس نظر فقهای این شورا، تعیین سن فرسودگی برای خودروها خلاف شرع است و رای به ابطال آن دادند. شورای نگهبان همچنین تاکید کرد که راهکارهای بهتری در این زمینه وجود دارد. بدین جهت سال ۹۹ بود که بر اساس استعلام دیوان عدالت اداری از شورای نگهبان طبق آیین‌نامه ماده ۸ قانون هوای پاک که درباره سن فرسودگی انواع وسایل نقلیه بود ابطال شد.
در سال ۱۴۰۰ براساس آیین نامه اجرایی ماده ۸ قانون هوای پاک که با رویکرد حفظ حق مالکیت افراد درخصوص وسیله نقلیه و افزایش نظارت بر انجام معاینه فنی به جای تعیین مطلق سن به عنوان معیار فرسودگی خودرو با توجه به کاهش ایمنی و آلایندگی انواع وسایل نقلیه با گذشت زمان در اثر استهلاک و پوسیدگی اجزا و بدنه، شاخص سن مرز فرسودگی بجای سن فرسودگی تعیین شد و خودروهای مشمول ملزم به افزایش دفعات سالانه معاینه فنی و افزایش هزینه های تردد هستند.
معیار فرسوده بودن یک خودرو بر اساس آیین‌نامه خارج کردن خودروهای فرسوده و قانون هوای پاک «مرز سن فرسودگی» است. سن فرسودگی برای خودروهای عمومی بنزینی و دوگانه‌سوز ۸ سال، خودروهای عمومی پایه‌گازسوز ۱۰ سال، خودروهای عمومی برقی ۱۴ سال، وانت پایه گازسوز ۱۴ سال، بنزینی دوگانه‌سوز دیزلی ۱۳ سال، اتوبوس درون‌شهری دیزلی ۸ سال، اتوبوس پایه گازسوز ۱۰ سال، اتوبوس درون‌شهری برقی (بازسازی‌شده) ۲۰ سال، مینی‌بوس و میدل‌باس درون‌شهری و برون‌شهری دیزلی ۸ سال و پایه‌گاز ۱۰ سال و برای برقی بازسازی‌شده ۲۰ سال در نظر گرفته شده است.
سن فرسودگی اتوبوس برون‌شهری ۱۰ سال، کشنده، کامیون و کامیونت ۱۶ سال، موتورسیکلت بنزینی کابراتوری ۵ سال، انژکتوری ۶ سال و موتورسیکلت برقی ۱۲ سال است. برای سواری‌های دولتی سن فرسودگی ۱۳ سال در نظر گرفته شده است.
انتهای پیام/