خبرگزاری برنا-زهرا وجدانی؛ بیشتر آنچه در مورد حیوانات منقرض شده باستانی می دانیم از استخوان های آنها می آید، زیرا بافت های نرم معمولاً به خوبی فسیل نمی شوند. اما اکنون دانشمندان قدیمی‌ترین مغز مهره‌داران را در یک ماهی فسیل شده با قدمت تقریباً 320 میلیون سال کشف کرده‌اند.
پس از مرگ یک حیوان، گوشت و اندام های آن معمولاً به دلیل لاشخورها یا تجزیه بسیار سریع ناپدید می شوند. این فقط استخوان ها را باقی می گذارد، که در برخی موارد می توانند فسیل شده و تبدیل به نمایشگاه های موزه ای شوند که ما با آنها آشنا هستیم. اما اگر لاشه از قرار گرفتن در معرض عناصر مانند دفن سریع یا محصور شدن در موادی مانند کهربا اجتناب کند، بافت‌های نرمی مانند پوست یا پرها می‌توانند تا امروز زنده بمانند.
اکنون دانشمندان قدیمی ترین مغز فسیل شده شناخته شده را در یک جانور مهره دار کشف کرده اند. این رکورد متعلق به ماهی 319 میلیون ساله است که به نام Coccocephalus wildi، جد اولیه ماهیان پرتو پرتو، که بزرگترین گروه مهره داران امروزی را تشکیل می دهد، تعلق دارد. رکورد قبلی یک کوسه با قدمت 300 میلیون سال پیش بود، اما دیگر مغزهای فسیلی قابل توجه شامل یک خرچنگ نعل اسبی 310 میلیون ساله و یک دایناسور 133 میلیون ساله است. با این حال، هیچ چیز در قدیمی ترین قلب شناخته شده وجود ندارد، که در یک فسیل ماهی 380 میلیون ساله یافت شده است.
فسیل C. wildi یک کشف جدید نیست، تقریباً یک قرن پیش از معدن زغال سنگ حفر شده است. اما در مطالعه جدید، محققان یک سی تی اسکن از نمونه را برای بررسی داخل آن بدون آسیب رساندن به آن انجام دادند و یک لکه درخشان در جمجمه مشاهده کردند که نشان‌دهنده یک ماده معدنی متراکم‌تر، شاید پیریت است. این لکه به طرز مشکوکی شبیه مغز به نظر می رسید، تیم تحقیقاتی گفت: از وسط متقارن بود، دارای فضاهای توخالی شبیه بطن ها و رشته هایی بود که به نظر اعصاب جمجمه ای بودند.
مت فریدمن، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: این همه این ویژگی‌ها را داشت، و من به خودم گفتم این واقعا مغزی است که من به آن نگاه می‌کنم؟ بنابراین من روی آن ناحیه از جمجمه زوم کردم تا یک اسکن دوم با وضوح بالاتر انجام دهم، و کاملاً واضح بود که دقیقاً همان چیزی است که باید باشد.
این تیم می‌گوید که نگهداری بکر احتمالاً به این دلیل رخ داده است که ماهی پس از مرگ خیلی سریع در زیر رسوبات مدفون شده و اکسیژن کمی در آن وجود دارد. به نظر می‌رسد که یک میکرو محیط شیمیایی که برای فسیل کردن بافت‌های نرم مناسب است نیز در داخل جمجمه آن شکل گرفته است.
این کشف همچنین می تواند برخی از جاهای خالی داستان تکامل ماهی ها را پر کند. به گفته محققان، مغز C. wildi بیشترین شباهت را به ماهیان خاویاری و ماهی پارویی دارد که بدوی در نظر گرفته می‌شوند، زیرا بیش از 300 میلیون سال پیش از سایر ماهی‌های پرتو پرتو جدا شده‌اند.
فریدمن می‌گوید: «بر خلاف تمام ماهی‌های پرتوی زنده، مغز کوکوسفالوس به سمت داخل تا می‌شود. بنابراین، این فسیل در حال ثبت زمانی قبل از تکامل آن ویژگی مشخص مغز ماهی پرتودار است. این برای ما محدودیت‌هایی را در مورد زمان تکامل این صفت فراهم می‌کند، چیزی که قبل از داده‌های جدید در مورد کوکوسفالوس، کنترل خوبی روی آن نداشتیم.
این تیم معتقد است که این نوع حفظ مغز بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد اتفاق می افتد. در کارهای آینده آنها قصد دارند شروع به جستجوی آنها کنند.
انتهای پیام/