صفحه نخست

فیلم

عکس

ورزشی

اجتماعی

باشگاه جوانی

سیاسی

فرهنگ و هنر

اقتصادی

علمی و فناوری

بین الملل

استان ها

رسانه ها

بازار

صفحات داخلی

۱۰ تفاوت میان چینِ در حال توسعه با ایران در مسیرِ توسعه

۱۴۰۱/۱۱/۲۵ - ۱۰:۱۲:۵۸
کد خبر: ۱۴۳۶۵۰۸
مجید یوسفی فعال اجتماعی و سیاسی در یادداشتی به مقایسه‌ی ایران و چین در حال توسعه پرداخت.
به گزارش خبرگزاری برنا هرمزگان، مجید یوسفی فعال سیاسی، اجتماعی و اقتصادی استان هرمزگان در یادداشتی اختصاصی برای برنا به بهانه‌ی سفر رییس جمهور به چین نوشت: دکتر سید ابراهیم رئیسی ، رئیس جمهوری اسلامی ایران با دعوت رسمی  « شی جین پینگ» رئیس جمهوری چین از سه شنبه ۲۵ تا پنج شنبه ۲۷ در سفری رسمی در چین خواهد بود.
  آقای رئیسی در حالی به پکن دعوت شده است که اواسط آذرماه امسال رئیس جمهوری چین در سفر به منطقه، برخلاف سفر قبلی در سال ۲۰۱۶، به ایران نیامد و آشکارا خواهان «تعمیق روابط» با عربستان شد. او در ریاض بویژه اظهاراتی در همراهی با اعراب جنوب خلیج فارس در مورد تمامیت ارضی ایران و برنامه های هسته ای آن داشت که با واکنش تند افکار عمومی و رسانه‌ ای ایران روبرو شد که گفتند این اظهارات « جفای چین» است ، ولی واکنش وزارت امورخارجه جمهوری اسلامی ایران به آن نرم و در این حد بود که تذکری تلقی شود و چین باید آن‌را جبران کند. 
ایران سال‌هاست می‌گوید؛ سیاست «نگاه به شرق» را پیش گرفته است . ایران در سال‌های اخیر چین را شریک خود در برابر آمریکا و کشورهای اروپایی می‌داند. پس از خروج آمریکا از برجام، که چین هم یکی از شرکای آن بود، ایران تلاش کرده است تا از طریق این کشور، تحریم‌های آمریکا را دور بزند.
در دو بیانیه رهبران چین و کشورهای عربی در سفر رئیس جمهوری چین به منطقه خلیج فارس، در گام نخست از ایران خواستند با آژانس بین المللی انرژی اتمی همکاری کند و در اقدام بعدی هم خواستار حل و فصل اختلاف با امارات متحده عربی بر سر جزایر سه گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک شدند.
مقام‌های جمهوری اسلامی ایران با انتقاد از بیانیه‌های مشترکی که رئیس جمهوری چین در آن سفرش منتشر کرده بود، خواستار «جبران» اقدامات پکن شده بودند.
هر چند نحوه اعتراض دستگاه دیپلماسی ایران به چین با انتقادهایی رو به رو شد.
سرانجام در دیماه ایران از سفر یک مقام چینی به تهران خبر داد که به گفته مقامات جمهوری اسلامی، «مسئول» مذاکره درباره قرارداد همکاری ۲۵ ساله است .
در همین رابطه  «ناصر کنعانی» ، سخنگوی وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد که در جریان این سفر «توافقات ۱۶ گانه‌ای صورت گرفت» و «اجرای این برنامه مورد تأکید دو کشور است»
دو کشور یک سند همکاری‌های درازمدت موسوم به « همکاری راهبردی و جامع ۲۵ ساله ایران و چین» به امضا رسانده‌اند و مقام‌های جمهوری اسلامی می‌گویند بر مبنای این سند، چین قرار است «۴۰۰ میلیارد دلار» سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها انجام دهد.
با این حال بهمن ماه امسال روزنامه «شرق» در مطلبی از «کاهش» سرمایه‌گذاری‌های چین در ایران خبر داد.
سال گذشته میلادی چین حدود ۳۳۰ میلیارد دلار کالا به کشور‌های عربی صادر کرده است. علاوه بر این، چینی‌ها در این کشور‌ها که جمعیتِ شان در مجموع به ۴۰۰ میلیون نفر می‌رسد، حدود ۲۴۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری کرده اند.
  اگر حجم تجارت چین با ایران را با حجم تجارت چین با کشور‌های عربی که ۴.۵ برابر ما جمعیت دارند ،مقایسه کنیم، مشخص می‌شود حجم تجاری یشان بیش از ۱۵ برابر ایران و حجم سرمایه‌گذاری چین در کشور‌های عربی بیش از ۲۰ برابر ایران است.

 ده تفاوت میان چین و ایران در مسیر توسعه!

حدود چهل سال پیش  «محسن امین زاده» ؛ معاون وزیر امور خارجه در دولت اصلاحات، با مرحوم « اکبر هاشمی رفسنجانی» راهی چین می شوند و آنجا در دیدار با رییس جمهوری چین، از عزم این کشور برای ورود به عرصه توسعه جهت جبران عقب ماندگی های خود با همسایه دیرینه شان ژاپن می شنوند. 
در دوران پس از انقلاب ، چین کشور دوست و شریک تجاری عمده ایران بوده است، حتی در مقطعی هیاتی از طرف حزب موتلفه به آن سرزمین رفت تا آئین و رموز حکمرانی را از چشم بادامی های فعال در حزب کمونیست چین بیاموزد...
امین زاده اخیرا و در سخنرانی ای تاسف می خورد که چرا ایرانیان حرکت در مسیر توسعه را از چینی ها نیاموختند و تصریح می کند که نمی داند چرا ایران توسعه نیافته است!
اگر چه پر واضح است که قوانین توسعه ثابت ولی مدل های آن بر اساس ویژگی های فرهنگی- اجتماعی کشورهای مختلف متفاوت می باشند. اما: 
 تفاوت های چین و ایران در بازه چهل سال گذشته چه بوده است؟
• چهل سال پیش چین دریافت که تعامل سازنده با جهان شرط لازم برای توسعه است، ولی ایران به دنبال انقلاب ۵۷  تقابل با جهان را تمرین می کرد!
• چهل سال پیش چین نظم حاکم بر جهان را پذیرفت( اقتصاد پیش شرط سیاست است) ولی ایران به دنبال آفرینش نظم جدیدی در جهان بود!
• چهل سال پیش چین اختلافات داخلی خود در حزب کمونیست را برای گذار به توسعه کنار گذاشت، ولی ایران به دنبال انقلاب ۵۷ شاهد اوج گرفتن اختلافات داخلی بود!
• چهل سال پیش چین دریافت که رشد اقتصادی بر عدالت اجتماعی مقدم است( عدالت بدون رشد همان توزیع عادلانه فقر است) ولی در ایران هنوز هم نسبت میان این دو روشن نیست!
• چهل سال پیش چین دریافت که اگر چه رابطه با آمریکا توسعه نمی آورد، ولی چالش با آمریکا قبل از تبدیل شدن هر کشوری به یک ابر قدرت اقتصادی، قطعا ضد توسعه است!
• چهل سال پیش چین دریافت که ابتدا اقتصاد خود را بسازد و سپس بر جهان تاثیر بگذارد، ولی ایران ابتدا می خواست جهان را تغییر دهد و سپس خود را بسازد!
• چهل سال پیش چین دریافت که سیاست خارجی باید به اقتصاد داخلی یارانه پرداخت کند، ولی در ایران هنوز هم اقتصاد داخلی به سیاست خارجی یارانه پرداخت می کند!
• چهل سال پیش چین دریافت که اصول توسعه در سراسر جهان مشترک، ولی مدل های آن متفاوت است، ولی در ایران نه تنها اصول توسعه پذیرفته نشده، بلکه موجودیت آن نیز همچنان مورد اختلاف است!
• چهل سال پیش چینی ها تاریخ گذشته خود را رها کردند تا آینده ای بهتر را بسازند ولی در ایران به گذشته تاریخی خود آویختند تا توجیهی برای کاستی های آینده خود بسازند!
• چهل سال پیش چین شجاعانه اشتباهات خود را پذیرفت تا به توسعه دست یابد ولی در ایران چهل سال است که انکار یا توجیه اشتباهات ما را رها نمی کند!
 
مجید یوسفی

انتهای پیام/

 

نظر شما