سرهنگ ثریا مادری دل‌سوخته و امیدوار

آنچه سرهنگ ثریا به تصویر می کشد تابلویی از غم بی پایان خانواده هایی است که فرزندانشان به منافقین پیوسته‌اند. مادران و پدرانی که با هزاران امید در کمپ آزادی، نزدیک پادگان اشرف در انتظار دیدن فرزندان خویش چشم انتظار هستند و بعد از سالها هنوز موفق به دیدار فرزندان خویش نشده‌اند. فضای ترسیم شده در فیلم سرهنگ ثریا تلاش‌های بدون وقفه مادران و پدران و خواهران برادرانی را نشان می‌دهد که در تحمل و رنج و دشواری بسیار تلاش دارند که فرزندان و عزیزان خود را به سوی خویش بازگرداند.

فیلم سرهنگ ثریا با بازی بسیار خوب خانم ژاله صامتی در کنار فضاسازی مناسب به اثری باور پذیر و در عین حال تلخ مبدل شده است. اثری تاثر آور که داستان بی‌قراری پدران و مادرانی دل سوخته و امیدوار به دیدن دوباره فرزند را به زبانی ساده ترسیم می‌کند. شخصیت‌­پردازی مناسب، بهره گیری بجا و به موقع از امکانات محیطی در کنار موسیقی متناسب به کار رفته از ویژگی های مثبت فیلم سرهنگ ثریا بود. نقش پررنگ و محوری ثریا در این اثر تاکیدی بر توانایی زنان و مادران در هدایت و رهبری یک حرکت مطالبه­‌گرانه نکته قابل تامل در فیلم سرهنگ ثریا بود.

بدون شک نقش کارگردن فیلم "سرهنگ ثریا" خانم لیلی عاج در باور پذیر و تاثیر گذار بودن اثر بسیار کلیدی و غیر قابل انکار است، زیرا ترسیم و تصویر واقعی از کنش های زنان نیازمند کسی است که بتواند در شخصیت پردازی این کاراکترها، از تجربیات زیسته خویش به خوبی بهره گیری نماید. تولید آثاری از این دست که بتواند ابعاد سیاهی و تباهی این گروهک منحوس را به تصویر بکشد می تواند در کنار آگاهی بخشی به جامعه گویای فرازهای بسیاری از تاریخ کشورمان باشد. همانگونه که فیلم هایی مانند ماجرای نیمروز، سیانور، رد خون و .... در زمان خود آشکار کننده عمق تباهی و مزدوری این مجموعه هیولایی باشد، داستان فیلم سرهنگ ثریا نیز قابلیت آشکار کردن برگی از تلخی ناشی از فعالیت های این مجموعه انحرافی را دارد.

رقیه محمدزاده

انتهای پیام/