به گزارش برنا؛ وقتی عاشق می‌شوید چه اتفاقی برای مغز شما می‌افتد؟ عاشق شدن ممکن است این احساس را در شما ایجاد کند که تبدیل به پودینگ شده است، اما در واقع، هورمون‌هایی مانند آتش بازی در چهارم ژوئیه در مغز شما ترشح می‌شود و همه آن‌ها در حال انجام کار‌های مختلف هستند.
دکتر ژاکی اولدز، دانشیار روانپزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد در بوستون می‌گوید: «وقتی برای اولین بار در عشق احساس دیوانگی می‌کنید و در مورد آن استرس دارید، مقدار زیادی کورتیزول، هورمون استرس، ترشح می‌شود. وقتی نگران هستید که عاشق شوید و نمی‌دانید که نتیجه می‌دهد یا نه، این هورمون به سطح بالای خود می‌رسد. این چیزی است که باعث می‌شود احساس مشغله و وسواس داشته باشید، و برای شما تقریباً مانند یک موضوع مرگ و زندگی است.»
فنیل اتیلامین ماده هورمون مانندی است که در مراحل اولیه جذب تولید می‌شود و احساس سرگیجه را در برخی افراد هنگام عاشق شدن ایجاد می‌کند. اولدز بیان کرد: «این ماده باعث آزاد شدن نوراپی نفرین می‌شود که به بدن کمک می‌کند به استرس پاسخ دهد و دوپامین، ماده شیمیایی شادی و پاداش است.
او گفت: «این چیزی است که شما را وادار می‌کند تا مسیری را دنبال کنید و به کسی که دوستش دارید نزدیک شوید. این همان چیزی است که باعث می‌شود احساس کنید روی یک ابر هستید و در هوا پرواز می‌کنید.»
دوپامین همچنین باعث ترشح تستوسترون در مردان می‌شود، احساس برانگیختگی را افزایش می‌دهد و سروتونین را سرکوب می‌کند که می‌تواند منجر به رفتار تهاجمی‌تر شود. در زنان، آزاد شدن استروژن نیز میل جنسی را تحریک کرده و به بالاترین سطح خود می‌رساند.
دکتر فیلیپ استیگ، جراح مغز و اعصاب در مرکز پزشکی پرسبیتریان، ویل کورنل نیویورک و مدیر مرکز پزشکی ویل کورنل، اظهار داشت: «اکسی توسین، که گاهی اوقات “هورمون عشق” نامیده می‌شود، در طول فعالیت جنسی ترشح می‌شود و چیزی است که باعث می‌شود با هدف مورد نظر خود احساس پیوند داشته باشید.»
او می‌گوید: «وقتی عاشق می‌شوید، نسبتاً تنها می‌شوید.»
استیگ گفت: «اما عشق بر افراد، متفاوت تأثیر می‌گذارد، زیرا سطح هورمون‌ها بین افراد متفاوت است و هورمون‌ها انواع روابطی را که افراد دنبال می‌کنند کنترل می‌کنند.»
او گفت: «مغز برای عشق آماده شده است. همه ارتباطات وجود دارد، اما نوع آمادگی بین افراد متغیر است.» به عنوان مثال، «یک فرد غنی از دوپامین میل بیشتری به ریسک دارد. فرد غنی از سروتونین در مورد روابط محتاط‌تر عمل می‌کند.»
همه این هورمون‌ها بر سلامتی تأثیر می‌گذارند، برخی خوب، برخی بد.
استیگ گفت: «عشق مناسب برای سلامتی شما مفید است. همانطور که یک رابطه ایجاد می‌شود، استرس ناشی از این که آیا دوام خواهد داشت کاهش می‌یابد و احساس متعادل تری از شادی برقرار می‌شود.»
تحقیقات نشان می‌دهد زوج‌هایی که احساس می‌کنند توسط یکدیگر حمایت می‌شوند (به خصوص زمانی که همدیگر را زیاد در آغوش می‌گیرند) سطح اکسی توسین بالاتری دارند که با کاهش فشار خون در زنان مرتبط است.
اولدز گفت: «روابطی که باعث استرس مداوم می‌شوند، چه به این دلیل که عشق بی نتیجه است و چه به این دلیل که رابطه پر سر و صدا یا توهین آمیز است، نه تنها از نظر عاطفی ناسالم هستند، بلکه برای سلامت جسمانی مضر هستند، «درست مانند هر استرس دیگری برای شما مضر است».
استیگ می‌گوید: «اگر آنقدر خوشحال نیستید و از عشق نافرجام استرس دارید، کورتیزول ترشح می‌شود. اپی نفرین آزاد می‌شود. این واکنش التهابی را افزایش می‌دهد. ضربان قلب بالا می‌رود و فشار خون بالا می‌رود. سروتونین کمتری وجود دارد و می‌توانید افسرده شوید. این می‌تواند به رژیم غذایی و چرخه خواب شما آسیب برساند.»
اولدز می‌گوید: «تعجب آور نیست که چه اتفاق مهم و عظیمی برای بدن و ذهن فرد است. این اتفاق دقیقاً مانند از دست دادن کسی در اثر مرگ است، یا حتی کمی بدتر از آن به این دلیل که طرف مقابل تصمیم گرفته است که با شما نباشد. چه درگیر باشید چه نباشید، جدایی می‌تواند مانند یک افسردگی کوچک باشد»
او گفت که این تغییر از چندین جهت برای سلامتی مضر است. علاوه بر استرس از دست دادن یک نفر، «همچنین برای شما محرکی می‌شود برای انجام کار‌هایی که برای شما مفید نیست.» به عنوان مثال، ممکن است باعث استرس خوردن غذا‌های ناسالم یا کاهش انگیزه برای ورزش شود.
اگر متوجه شدید که مکرراً شریک زندگی اشتباهی را انتخاب می‌کنید یا در رابطه‌ای که منجر به جدایی می‌شود، انتخاب‌های ضعیفی انجام می‌دهید، ناامید نشوید. استیگ گفت که عشق به طور کامل توسط هورمون‌ها کنترل نمی‌شود.
او گفت: «همه این سیستم‌ها توسط لوب‌های پیشانی شما، مرکز اجرایی مغز شما تنظیم می‌شوند. این چیزی است که خطرات و پیامد‌ها را ارزیابی می‌کند. شما می‌توانید الگو‌های خود را تغییر دهید.»