به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ حسین ریگی کارگردان فیلم سینمایی «هوک» درباره موضوع این اثر گفت: همیشه فریادم این بود سیستان و بلوچستان در فیلم‌ها به درستی نشان داده نشده و دوربین زاویه درستی نسبت به آنجا نداشته است. پس وظیفه خود دانستم که درباره این خطه فیلم بسازم. در اولین گام «لیپار» را ساختم. معمولا دوستان که با فیلم اول وارد سینما می‌شوند، با یک فیلم پرتنش ورود پیدا می‌کنند تا دیده شوند.
وی درباره ساخت اثرش بیان کرد: سیستان و بلوچستان مهد بومی این ورزش است و اولین مدال طلای دنیا را دانیال شهبخش از این استان بدست آورده است. به همین دلیل ابتدا تردید داشتم که فیلم ورزشی و بومی بسازم یا خیر. من سه سال به ساخت «هوک» فکر می‌کردم.
کارگردان «هوک» درباره لهجه به کار گرفته شده در این فیلم گفت: بلوچ یک زبان است و برای اینکه از زیرنویس استفاده نکنیم پس سراغ لهجه رفتیم. با این حال من خودم بلوچ هستم و همیشه به این فکر می‌کردم که چرا لهجه‌ها خوب در نمی‌آیند پس تلاش کردم این بخش خوب از آب دربیاید.
وی در پاسخ به نقدی درباره موقعیت پایانی فیلم عنوان کرد: شاید موفق در مبارزه نبود. او در تردید قرار می‌گیرد که بازی برده را ببرد یا ببازد و رفتن به تیم ملی به اندازه شادی هموطنش اهمیت نداشت.
ریگی درباره تصویر نادرست سیستان در رسانه و سینما گفت: ما بهترین منابع را در سیستان داریم. میوه موز را از این استان به کشورهای منطقه صادر می‌کنیم و می‌توانم با اطمینان بگویم بسیاری این واقعیات را نمی‌دانند چرا که سینما این موضوع را به تصویر نکشیده است. به عنوان مثال وقتی کسی با لباس سیستان و بلوچستان به تهران می‌آید، از او ترس یا درخواست‌های عجیب دارند. چرا باید اینگونه باشد؟ کدام تهیه‌کننده بخش خصوصی یا دولتی پای کار آمد تا فیلمی درباره سیستان و بلوچستان بسازد که چهره جدیدی نشان دهد.
وی اضافه کرد: تقوایی، بیضایی و… فیلم‌هایی را ساخته‌اند که باعث شده است فرهنگ غنی به نمایش گذاشته شود. من فیلم اول خود درباره کودکان و نوجوانان سیستان و بلوچستان و فیلم دوم را در همین منطقه و با موضوع ورزشی کار کردم.
این کارگردان درباره انتخاب امیرمهدی ژوله به عنوان بازیگر تصریح کرد: قرار بود بازیگران غیرچهره به فیلم بیاوریم و جلساتی در این زمینه داشتیم تا سراغ بازیگری برویم که فیلم ویترینی درست داشته باشد. وقتی امیرمهدی ژوله پیشنهاد شد، برای من هم این علامت سوال پیش آمد که چرا ایشان اما در حال حاضر راضی هستم. ناگفته نماند حضور بازیگران حرفه‌ای می‌تواند نوعی انتقال تجربه برای بازیگران بومی باشد.
ریگی درباره دوپاره شدن فیلم تصریح کرد: ما در این فیلم با دو مقطع مواجهیم؛ اثری که دوران کودکی را نمایش می‌دهد و بخش دیگری که دوران بزرگسالی شخصیت به تصویر کشیده می‌شود. شاید چون پیشینه کاری من با کودک و نوجوان بیشتر بوده است این فضا را بهتر به تصویر کشیده‌ام اما نمی‌توانم بگویم که کدام بخش ضعیف‌تر بوده است.
وی درباره ساخت این فیلم یادآور شد: آینده سبحان برایم مهم است، اگر در هر جای دنیا فیلم بسازم، باز هم رگه‌ای از سیستان و بلوچستان دارد و این برای رویاپردازی این بچه‌هاست؛ بچه‌هایی که درگیر فقر، آب و بازماندگی از تحصیل هستند و این مشکلات باید برای استان حل شود. به جرات می‌توانم بگویم سیستان و بلوچستان امن‌ترین نقطه ایران است اما سوال اینجاست ما با تصویر این استان چه کرده‌ایم. وظیفه من به عنوان یک فیلمساز بلوچ این است که درباره این منطقه فیلم درست بسازم و از فقری بگویم که شرف دارد.
ریگی در ادامه درباره حضور محسن آشتیانی پور گفت: برای ما پیدا کردن جوان نقش اول فیلم چالش بود اما یک روز علی آشتیانی پور تهیه‌کننده به دفتر آمد و به او گفتم که شاید با تصمیمی که گرفتم، خودزنی می‌کنم. پس خود مطرح کردم که می‌خواهم با محسن آشتیانی پور فرزند او کار و می‌خواهم با او تمرین کنم.
ریگی در پایان در پاسخ به سوالی درباره فضای هندی فیلم گفت: به دلیلی نزدیکی این فیلم با فرهنگ هندی شاید چنین نگاهی داشتید. ما فیلم های کودک و نوجوان مهمی در جهان داریم که به آنها پرداخته شده است اما اینجا کمتر به چنین فیلم هایی می پردازیم.
انتهای پیام/