خبرگزاری برنا- گروه علمی و فناوری؛ محققان مدتهاست متوجه شده اند که مارها میتوانند ارتعاشات صوتی را از طریق زمین احساس کنند، اما در مورد اینکه آیا مارها میتوانند ارتعاشات صوتی در هوا را نیز بشنوند و به ویژه در مورد نحوه واکنش آنها به صداها، اطلاعاتی وجود نداشت.
این تحقیقات شامل ۱۹ مار مختلف از هفت گونه بود که نشان میدهد که نه تنها مارها در هوا شنوایی دارند، بلکه گونههای مختلف به آنچه میشنوند واکنش متفاوتی نشان میدهند.
پژوهشگران معتقدند؛ اگرچه دیدن و چشیدن، اصلیترین راههایی است که مارها محیط خود را حس میکنند، مطالعات نشان میدهد که شنیدن هنوز نقش مهمی در مجموعه حسی مارها دارد.
محققان توضیح میدهند: این موضوع از منظر تکاملی منطقی است. مارها در برابر شکارچیان از جمله مارمولکهای مانیتور، گربه ها، سگها و سایر مارها حساس هستند. شنوایی یک حس مهم برای اجتناب از شکارچیان و همچنین اجتناب از آسیبهای محیطی است.
پژوهشگران برای آزمایشهای خود، یک اتاق عایق صدا ساخته و هر بار یک مار را آزمایش کردند. با استفاده از سکوت به عنوان عامل کنترل، یکی از سه صدا را پخش کردند که هر کدام شامل طیفی از فرکانسها از ۱ تا ۱۵۰هرتز، ۱۵۰ تا ۳۰۰ هرتز و ۳۰۰ تا ۴۵۰ هرتز میشد. برای مقایسه، محدوده صدای انسان حدود ۱۰۰ تا ۲۵۰ هرتز است و پرندگان در حدود ۸۰۰۰ هرتز صدا تولید میکنند.
این مطالعات اولین تحقیقی است که بررسی میکند چگونه گونههای مختلف مار به صداها در فضایی که میتوانند آزادانه حرکت کنند، پاسخ میدهند. پژوهشگران همچنین از یک شتاب سنج برای تشخیص اینکه آیا صداها باعث ایجاد ارتعاش در زمین میشوند یا خیر، استفاده کردند. به این ترتیب میتوانستند تأیید کنند که مارها واقعاً صداهای موجود در هوا را ثبت کرده و فقط ارتعاشات زمین را احساس نمیکنند.
اکثر مارها در آزمایشات صوتی در مقایسه با گروه کنترل، رفتارهای بسیار متفاوتی از خود نشان دادند. برای مثال مار پیتون (Aspidites ramsayi) به طور قابل توجهی حرکت خود را در پاسخ به صدا افزایش داد و در واقع به آن نزدیک شد. آنها رفتار جالبی به نام پریسکوپینگ از خود نشان دادند که در آن مارها یک سوم جلوی بدن خود را به گونهای بالا میبرند که حاکی از کنجکاوی است. در مقابل، مارهای قهوهای از صدا دور میشدند که رفتار اجتناب بالقوه را نشان میدهند.
مارهای قهوهای و تایپانها جویندگان فعالی هستند که در طول روز به سرعت به دنبال شکار خود میروند. این امر بدان معنی است که آنها ممکن است در برابر شکارچیان روز آسیب پذیر باشند. در آزمایش ها، هر دوی این مارها به نظر میرسید که حواس حاد داشته باشند، به ویژه تایپانیها که در واکنش به صدا رفتارهای دفاعی و محتاطانه از خود نشان میدهند.
نتایج مطالعات بیشتر این افسانه را که مارها ناشنوا هستند، رد میکند. مارها میتوانند بشنوند، اما نه به خوبی انسان. مارها فقط میتوانند فرکانسهای پایین و کمتر از ۶۰۰ هرتز را بشنوند، در حالی که اکثر ما میتوانیم طیف وسیع تری از فرکانسها را بشنویم.
پژوهشگران میافزایند: فرکانس صدای انسان بسته به جنسیت حدود ۱۰۰ تا ۲۵۰ هرتز است. صداهایی که محققان در آزمایشهای خود پخش کردند نیز شامل این فرکانسها بود و در فاصله ۱٫۲ متری از مارها با ۸۵ دسیبل پخش میشد که دامنه صدای بلند است.
محققان در پایان دریافتند که مارها به این صداها پاسخ داده و بسیاری از آنها به طور قابل توجهی واکنش نشان دادند؛ بنابراین احتمالاً میتوان گفت که مارها میتوانند صدای بلند صحبت کردن یا جیغ زدن مردم را بشنوند.
انتهای پیام/