خبرگزاری برنا؛ فناوری‌های کمک باروری با هدف رفع مشکل ناباروری ایجاد شده‌اند. به طور کلی این روش‌ها شامل سه مرحله هستند: استخراج تخمک از تخمدان، بارور کردن تخمک به وسیله اسپرم در شرایط آزمایشگاهی و انتقال تخمک بارورشده به رحم زنی که تخمک از وی استخراج شده است یا فردی دیگر، برای ادامه مراحل تکوین طبیعی جنین.
با وجود تمام تلاش‌ها و پیشرفت‌های به دست آمده در سال‌های اخیر، بازده روش‌های کمک باروری همچنان اندک و در حدود ۳۰ درصد است.
یکی از مراحل مهم در روند معمول کمک باروری، انتخاب تخمک مناسبی است که کیفیت لازم را برای ادامه مراحل داشته باشد. در این مرحله، تصمیم‌گیری می‌شود کدام تخمک قابلیت تکوین به یک نوزاد کامل را دارد.
معمول‌ترین روش ارزیابی کیفیت تخمک، بررسی شکل ظاهری آن توسط جنین‌شناس به وسیله میکروسکوپ است. استفاده از چنین روشی که متکی بر مشاهده و وابسته به تجربه جنین‌شناس است، می‌تواند منجر به تشخیص و انتخاب اشتباه شود. به طور معمول، راه‌حل غلبه بر محدودیت‌های قضاوت انسانی و اشتباهات ناشی از آن، استفاده از رویکردهای مهندسی است.
با هدف بررسی و طبقه‌بندی روش‌های مهندسی برای ارزیابی کیفیت تخمک، دکتر روح الله فتحی، دکتر داوود فتحی و پیمان پالای از پژوهشگاه رویان جهاد دانشگاهی و دانشگاه تربیت مدرس، به نگارش مقاله‌ای مروری پرداختند. در این مقاله مروری، چالش‌های پیش روی مراکز درمانی و محیط‌های آزمایشگاهی در مواجه با چشم‌انداز پزشکی مدرن و ورود جنبه‌های نوین علمی به آن مورد بررسی قرار گرفت.
همچنین یک روند استاندارد برای انتخاب تخمک ارائه شد که می‌تواند به بهبود تحقیقات در این زمینه کمک کند. علاوه بر این، در مقاله مذکور که در نشریه بین‌المللی Biology of Reproduction منتشر شده است، روش‌های مؤثری برای تسریع پژوهش‌های پیش‌رو پیشنهاد شد.
هدف از مقاله مروری مذکور، ایجاد یک چشم‌انداز جدید با رویکردهای مهندسی برای ارزیابی کیفیت تخمک بود تا امیدهای موجود برای حل مشکل زوج های نابارور افزایش یابد.
انتهای پیام/