لطیفی همه واقعیت را درباره فیلمش و جشنواره فجر گفت!+ ویدئو

محمد حسین لطیفی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری برنا به نکاتی درخصوص چرایی هایی کاندید نشدن بابک حمیدیان برای دریافت بهترین بازیگر نقش اول مرد، قرار نگرفتن فیلم در لیست بهترین کارگردانی فیلم غریب ، مسیر تولید فیلم ، چند و چون کارگردانی در هدایت بازیگران و  ساخت فیلم سینمایی «غریب » صحبت کرد که بخش اول این گفت و گو را از نظر می گذرانید.

بعد از ساخت فیلم سینمایی روز سوم در سال 1385 مدتها از ژانر دفاع مقدس فاصله گرفتید و جالب اینکه خودتان هم به این نکته اشاره کرده بودید که کارگردان این ژانر نیستید، چه شد که با زندگی شهید بروجردی به سراغ فیلمنامه غریب آمدید؟

من در سال 85 (که حدود 16 سال پیش بود ) روز سوم را ساختم روی صحنه آمدم و گفتم که خیلیها از گرفتن جایزه و این تعداد کاندید شدن فیلم «روز سوم» حالشان خوب نیست و این ناراحت کننده است، به من هم برخورده بود و در مراسم  تجلی اراده ملی گفتم این جایزه کافی است و من از این به بعد فیلم به جشنواره نمی‌دهم و دوستان آرام بخوابند. 

در هتل لاله سراغ هیات داوران رفتم و گفتم قسم می‌دهم شما را که به من راست بگویید چرا این جایزه را به من دادید؟ 

چون گرفتن جایزه در جشنواره گاهی وقت ها افتخار نیست و یک سری اتفاق پشت پرده می‌افتد و از سویی خیلی وقتها واقعا جوایز به شکل شایسته‌ای تقسیم نمی‌شود و این برای من مهم بود که بدانم چرا در آن سال جایزه گرفتم!

در آن سال عزیزانی بودند که همه پیشکسوت من بودند و آنها می‌توانستند صاحب این جایزه باشند از سوی دیگر  آماده کردن فیلم «روز سوم» کار ساده‌ای نبود. خاطرم هست که من سوم بهمن ماه رسیدم تهران و جشنواره 12 بهمن قرار بود شروع بشود و فیلم در تاریخ  18 بهمن به جشنواره رسید یادم هست من 14 شبانه روز خانه نرفته بودم که حتی یک دوش بگیرم.

قبلا اینگونه نبود که فیلمی به راحتی با تاخیر بتواند در جدول قرار بگیرد امسال این مسئله حالت عادی پیدا کرده بود که فیلم ها دیر می‌رسیدند ،آن زمان اینگونه نبود و اگر فیلمی دیر می‌رسید می‌گفتند تمام و خداحافظ . 

در دو روز پایانی فیلم  رسید و همه  معادلات را ریخت به هم ، جالب اینکه من از قبل هم مصاحبه ای داشتم که دوستان می‌‌گفتند نظر شما روی فیلم تان چیست؟ و گفتم من تا فیلم پخش نشود که نظر نمی‌دهم، مردم باید ببینند! اما یک چیزی را می‌دانم که اگر فیلم «روز سوم » برسد  معادلات جشنواره را بهم می‌ریزد. که آمد و معادلات را به هم ریخت و آن اتفاقات افتاد .

من سر میز هیات داوران رفتم و گفتم به من راست بگویید دلیل اینکه جایزه را به من دادید چه بود ؟ 

برایم مهم است گفتند جایزه را گرفتی خوش باش دیگر!

گفتم نه!

دوستان با اصرار من  یک نگاهی به هم انداختند و یکی از آنها گفت:

روز اول دست در دست هم گذاشتیم و گفتیم هر فیلمی که غیر از مسائل تکنیکی، صداقت بیشتری داشته باشد جایزه را به آن می‌دهیم و جایزه را به شما دادیم چون فیلم شما صادق بود. 

خیالم راحت شد و گفتم احساس می‌کنم که این جایزه نزدیک به حق شد که من گرفتم. 

ساخت فیلم برای ژانر دفاع مقدس روی حس و حال کارگردان هم مشخصا موثر است؟

فیلم دفاع مقدسی ساختن ماجرای خودش را دارد . البته که من تعریف خودم را از فیلم ارزشی دارم. در مصاحبه ای هم گفتم همه فیلم ها ارزشی هستند! فیلمی که عاطفه مادری را بالا ببرد ارزشی می‌شود، فیلمی که عشق را توضیح می‌دهد ارزشی است. فیلمی که رفتار انسانی را نمایش می‌دهد ارزشی است. من اینجا  راجع به فیلم ارزشی صحبت نمی‌کنم من درباره گوشه‌ای از تاریخ صحبت می‌کنم. اگر توجه کنید  فیلم «غریب» فیلمی نیست که سراسر جنگ باشد و ما می‌خواهیم  راجع به شخصیتی صحبت کنیم و در یک مقطع زمانی با این شخصیت کار داریم.

 برای من در این فیلم مهمترین سرفصل این بود که شهید بروجردی را ببینیم. نرفتم که جنگ را به تصویر بکشم  کما اینکه در « روز سوم » هم همین است.

جالب اینکه یک تجربه قبلی هم درست چسبیده به این فیلم دارم که هنوز پخش نشده است، سریال  سنجرخان وزیری که در 24 قسمت تولید شده است که باید اینجا بگویم  این سریال غریبانه ترین سریال در این سالها بوده است و کارگردان آن غریب ترین آدم است که من هستم.

چه اتفاقی برای سریال سنجرخان افتاده است که این قدر عصبانی شده اید؟

یک سال نشستم که پست پروداکشن این کار، بودجه حقیرش را بگیرد تا بتوانم آن را به نتیجه برسانم و همه جا اعلام کردم که نشد!

یعنی هنوز آن سریال نیمه کاره است؟

تصویربرداری سریال به پایان رسیده است و ما 24 قسمت سریال تاریخی در سنندج ساختیم که اگر به نظر برخی دوستان زمان ساخت این سریال طولانی شده باید بگویم یک شش ماه و یک سه ماه کار خوابیده است . نهایتا این کار ظرف یازده ماه فیلمبرداری شده است. 

کار به مرکز استانها مرتبط می شود؟ 

بله کار برای مرکز استانها است . 

شنیده ام خود استان قرار بود هزینه این سریال را پرداخت کند؟

اتفاقا فقط استان کمک کرده و تلویزیون تا این لحظه  فقط 3 میلیارد داده است و جالب اینکه بیش از این حرفها بابت این سریال از ریاست جمهوری پول گرفته ولی به ما پرداخت نکرده است. الان یک سال است که این کار در غربتش خوابیده است باور کنید با دست خالی من این سریال را ساختم و آن کار هم مانند این فیلم  جنگ دارد و دارای پروداکشن وسیعی است که شاید وقتی که سریال پخش شد متوجه آن بشوید. 

برگردیم سراغ فیلم «غریب» و ...

بسیار کار سختی بود و خیلی ها فکر می کنند این یک کار سفارشی است باید بدانیم لطیفی بابت این کار چقدر دستمزد گرفته است؟

اگر بحث کار  سفارشی بود که تا الان پیشنهاد ساخت فیلم  5 شهید دیگر را نیز به من داده بودند، که طرح و فیلمنامه را دیدم و کار نکردم. حتما دلیلی دارد که من داستان زندگی شهید بروجردی را کار کردم . حتما یک سنخیتی با من باید داشته باشد که بتوانم زندگی او را بسازم. 

این آدم را باید به خودم خیلی نزدیک ببینم و احساس کنم این آدم را می‌فهمم تا بتوانم زندگی آنها را فیلم کنم و شاید خیلی از شهداء را من نفهمم. شاید  شهید والامقامی در دفاع مقدس ما هست ولی من  شیوه زندگی و نگرشش به اطرافش و شیوه جنگیدنش را شاید متوجه نشوم و اگر  بخواهم فیلم او را بسازم خب غلط می سازم. 

ماجرا اینگونه کلید خورد ؛

با حامد عنقا قرار کار دیگری را داریم او می‌گوید بیا این کار را بسازیم که اول قرار بود سریال باشد. 

سریال «غربت» ؟

 سریال را که اسمش شاید اسم کتاب بود شاید غربت یا چیز دیگر، در نهایت به این تصمیم رسیدم که و سینمایی اش را بسازیم قرار شد خود حامد عنقا فیلمنامه اش را بنویسد پس کار شروع شد و هدف این بود که بعد از سالها اگر من برگردم به این حیطه شرایط خوبی برای تولید برای من وجود داشته باشد که وجود داشت! البته راستش را بخواهید  می‌خواست وجود داشته باشد ولی نشد!

با اتفاقاتی که افتاد نشد. 

شرایط طوری بود که باعث شد که ما به لحاظ تامین امنیت نتوانیم آن طور که باید کار کنیم.

دوستان هم حق داشتند!

شرایط خاصی بود؟

 من داخل پادگان کار می کردم و حق شلیک مشقی هم نداشتم چرا که ممکن است آنهایی که بیرون هستند شک کنند داخل پادگان درگیری شده! من حتی نمی‌توانستم یک فشنگ جابجا کنم و در این شرایط 25 روز کار ما خوابید. خیلی‌ها می‌گویند که چقدر طولانی شد، نه طولانی نشد این کار که خیلی سخت بود. بالغ بر 160 دقیقه مونتاژ اولیه این فیلم است که از لحاظ تایمی ما باید در طول چهار یا 5 ماه کار می‌کردیم  یا مثل خیلی ها این کار هم می‌توانست نزدیک به 11-12 ماه طول بکشد به نظرم این کار در یک شرایط استاندارد به لحاظ زمانی ساخته شد هر چند که با شرایط جوی و زمانی متفاوتی روبرو بودیم . 

ملزم بودید فیلم را به جشنواره برسانید؟

ملزم نبودیم تا این که 5 شب قبل از جشنواره دو نفر آدم خودشان را ملزم کردند که حالا که اینگونه شد باید کار به جشنواره برسد.

پشیمان نیستید؟ 

قاعدتا پشیمان نیستم ولی خوب می دانم که اگر زمان کافی برای تدوین،  موسیقی و ...  داشتم حتما ماجرا متفاوت بود. باور کنید من زمان کمی در اختیار داشتم و بچه ها پرفشار کار می‌کردند و این می توانست یک مقداری روی کیفیت کار موثر باشد.

نمی‌دانم شاید بتوانیم حدود 12 تا 13 دقیقه به نسخه ای که شما دیدید اضافه کنیم البته این باید در تصمیمی دورهمی گرفته شود و شاید نظر من اشتباه باشد. 

با فیلمنامه آماده سر صحنه رفتید؟

در مورد فیلم «غریب» دو نکته مهم وجود دارد؛

یکی بحث نگارش آن است که انصافا کار بسیار هوشمندانه  نوشته شده و روی کاغذ اصطلاحا در آمده بود و...

با فیلمنامه کامل سر صحنه رفتیم ولی فیلمنامه خیلی تپل بود چون قرار بود این کار اول سریال باشد و به یکباره در این مسیر افتادیم که یک نسخه سینمایی داشته باشیم.

فرصت کم بود و حامد مشغول کار روی فیلمنامه و البته از این مسئله هر دو نگران بودیم تا اینکه یک شب سر صحنه به حامد عنقا گفتم که کار در می‌آید، یعنی درامی که برای من تعریف می‌شود روی کاغذ، درامی است که جواب می‌دهد و اگر حواس تو به درام باشد و حواس من به کارگردانی ما می‌توانیم این کار را درست در بیاوریم. جنس کار طوری بود که اگر که حواس نویسنده پرت می‌شد به خصوص زمانی که این فیلمنامه باید از سریال به سینمایی لاغر می شد فضای درام از بین می رفت.

آن وقت بود که خدای ناکرده مثل یک عمل جراحی که دیدید می روند کلیه چپ را بردارند طحال را بر می‌دارند و یا دندان سمت چپش درد می‌کند دندان کناری آن را می کشند و اتفاقات این گونه در درام ما هم می‌افتد و چون خودمان در داخل ماجرا بودیم متوجه  این اتفاق ناگوار نمی‌افتادیم تا روز آخر .

البته بعضی از اتفاقات هم سر صحنه رخ می دهد و شک نکنید که اگر تجربه و ممارست این سالهای کار نبود شاید در نقاطی از کار دچار مشکل می شدیم اما تلاشم این بود که با دقت و تمرکز کامل از هر آنچه که وجود دارد نهایت استفاده را ببرم شاید تماشاگری که فیلم را می بیند متوجه نحوه استفاده ما از گوشه به گوشه لوکیشن نباشد و شاید کسی نداند که ما هر بخشی از این فیلم را در گوشه ای قاب بسته ایم که همه اینها برمی گردد به سالها کار و توجه من به طراحی صحنه که حتما درکارگردانی کمک حالم است . 

شاید شب تا صبح می گفتیم و  می خندیم اما همان  شب من می دانستم که فردا چه فشاری روی خودم و تیم  است و باید حواسم را جمع کنم تا چه اتفاقی بیفتد. شاید یکی از سختی های کار در کارگردانی این دست آثار این باشد که اول کارگردان باید صحنه را خودش بفهمد و درک کند و آن موقع دیگر گرفتن صحنه شاید خیلی کار سختی نباشد من هم برای دیدن آن سکانس و هدفی که از آن دارم خیلی با خودم کلنجار می رفتم و همین مسئله باعث می شد که تا آنچه می خواهم درخودم ته نشین نشود آماده ضبط نشود. بی تردید همه این مسائل به بخشی از تجربه تو در فیلمسازی و کار کردن روی ژانرهای مختلف مرتبط است و ممارست های سالیانه در تمام این مدت به کمکت می آید تا بهترین انتخاب را انجام دهی و البته خودم را در همه چیز عاقل نمی دانم و ممکن است در جایی اشتباه هم داشته باشم اما تمام تلاشم این است که کاری را که درست است انجام دهم.  

به سراغ تیم بازیگری و وسواسی که شما در انتخاب بازیگران همیشه داشته اید برویم؟ در مورد بابک حمیدیان که حرف بسیار است اما اگر موافق باشید با مهران احمدی بازیگر نقش «شوان » آغاز کنیم؟ مهران احمدی محبت کردند و پذیرفتند این نقش را که یکی از کاراکترهای سخت فیلم بود بازی کنند. اگر  در داستان اصلی به اتفاقات  استناد کنیم باید بگوییم سه شخصیت روبروی بروجردی وجود دارند  که جمع آنها می‌شود یک شخصیت و آن هم «شوان»!

چون اینجا سینما است و ما به قواعد نمایشی می توانیم مسیر کار را بسازیم  حامد عنقا این شخصیت را در سه شخصیت جمع کرده و آورده است. 

شاید  در سریال شما نتوانید سه شخصیت را در یک شخصیت بیاورید اما در یک قصه جمع و جور سینمایی ما تلاش کردیم کار را بر اساس یک شخصیت اصلی در مقابل شهید بروجردی پیش ببریم.   

شخصیتی مثل مهران احمدی جزء گزینه های جدی ما بود مثل خود بابک و تنها چیزی که وجود داشت بحث گریم او بود که چگونه آن را بتوانیم متفاوت تر ببینیم اتفاقی که رخ داد و از آن راضی هستیم.

مهران احمدی هم در اجرا و هم در استایل شخصیت «شوان» و البته در لحن و گویش به نظرم یک اتفاق ویژه را رقم زده است؟

بله ، دقیقا و باید گفت او برای این نقش خیلی تلاش کرد.  چون هم نقش سخت بود و هم جایگاه کاراکتر بسیار مهم ، پس او باید بابت نقش شوان تلاش بسیاری می کرد. 

شناخت کارگردان از موقعیت قصه هم در این فیلم ملموس است! گویا با دغدغه پشت دوربین این کار رفتید؟

من الان نه 20 ساله هستم  و نه 45 ساله، الان در آستانه 60 سالگی هستم و کسی هستم که آن دوران را خوب لمس کردم و کردستان آن زمان را می شناسم و شخصیت های جنگ را بلدم و می دانم. 

آدمی که سال 56 سینمای جنگی دوست داشته  و کردستان را با جنگ لمس کرده است حتما عقبه این کار را دارد و خوب می داند که چگونه باید وارد این بحث شود تا جان کلام منتقل شود. 

اگر سیگاری به دست یک شخصیت خاکستری می دهد و اندازه آن را می داند و اگر نوعی بازی از بازیگرش می خواهد آن را قبلا لمس کرده است و دنبال شلوغ کردن صحنه اش نیست چون می داند از هر سکانس چه می خواهد.

 به دنبال ادای دیالوگ و رفتارهای روز بودم تا کار قابل لمس از کار در بیاید چون افراد را در آن دوره خوب می شناسم به دنبال این نبودم که قهرمان سپید کار برای تماشاگر قابل لمس شود.

ما وقتی که شهداء را تا این حد پاستوریزه می کنیم  در واقع آنها را از مخاطبمان دور می کنیم یعنی گویی آنها و آن زمان آدمهایی بودند که آسمانی بودند و ما امروز زمینی هستیم. 

در واقع معتقد هستید سبک قهرمان سازی اشتباه است؟

 اگر دقت کرده باشید در رفتار و نوع پوشش و برخوردها تلاش داشتیم که قهرمان ما زمینی باشد و رفتاری نکند که از او قابل باور نباشد. 

و بابک تلاش داشت  که  با شهید بروجردی نمایشگر آدم مقدسی نباشد و مراقبت شده  آن را بازی کرد واز سویی ما شخصیت های خاکستری را یک کاراکتر سیاه نشان ندادیم که نقش مقابل قهرمان مان را بازی کند و این در حقیقت نگاه مستند گونه کارگردان به فضای داستانش است .

بازی بابک حمیدیان و مهران احمدی وحتی فرهاد قائمیان حرف هایی برای گفتن داشت که جشنواره به راحتی حداقل از کنار ستاره این فیلم گذشت؟

هیچ وقت راجع به حق خودم حرفی نزدم . 

این که حق چیست که در جشنواره راجع به آن صحبت کنیم بحث الان من نیست !

این  که حق من خورده شده یا خیر موضوع نمی تواند باشد چون نمی خواهم راجع به آن صحبت کنم !

 ولی راجع به بازیگران همیشه حساس هستم مثل یک مادر، چون  بسیار بی انصافی کردند در ارتباط با بابک و بابت  این مسئله از هیات انتخاب و داوران نمی گذرم. 

بابک کاندید که بود! نبود؟

 اینکه حتی به عنوان نامزد انتخاب نمی‌شود یعنی چه!

چرا؟ 

آنجا باید جواب بدهند و شجاعت داشته باشند و بگویند به این دلیل ، من هم می پذیریم یا نمی پذیرم!

این شجاعت را داشته باشند که اعلام کنند!

بیانیه بدهند که لطیفی خیلی حرف زده و  ایشان درک صحیحی از انتخاب بازیگری ندارد و اشتباه می کند به این دلیل!

با محمد حسین لطیفی به نکات جالبی در خصوص فیلم «غریب» رسیدیم و کار به بازیگری بابک حمیدیان رسید که بابت آن محمد حسین لطیفی گلایه مند و ناراحت بود. او معتقد است هیات داوران باید بیایند و دلیل نامزد نشدن بابک حمیدیان را طی یک بیانیه اعلام کنند. کاری که دختر شهید بروجردی در شب اختتامیه کرد حال همه ما را خوب کرد کاش داوران از او عذر خواهی کنند.

من می‌گویم دوستان هیات داوران باید با شجاعت اعلام کنند چرا بابک حمیدیان نمی‌توانست در این جشنواره نامزد شود.

بیایند بگویند لطیفی انتخاب درستی نکرده است .  

هم می شد تعداد کاندیدها را بیشتر کرد و هم می توانستند تعداد کاندیدهای بازیگر نقش اول مرد را بیشتر کنند چرا این کار را انجام ندادند ! 

سیمرغ ندادند اشکالی ندارد چرا او کاندید نشد !

به نظرم بابک حمیدیان از ایفای این نقش به اندازه چند سیمرغ لذت برده است؟

من هم از این کار بسیار لذت بردم و از کار  در کنار بابک حمیدیان هم بسیار راضی هستم  .

بابک را دوستش دارم و اعتراف می کنم که او خیلی زحمت کشید برای این نقش و این فیلم  نمی شود از کنارنام  او گذشت.

این که بازیگر خصوصا در این شرایط اینگونه مردانه بایستد و نسبت به این شهید عِرق داشته باشد و بازی کند و لحظه به لحظه جلو برود خیلی حرف است. 

 شاید یکی دو بار در طول فیلمبرداری این کار تذکرهایی به بابک دادم و گفتم که بابک حواست هست  که این نقش به فلان نقشت نزدیک نشود، مراقبت های من در این حد بود برای بابک ولی او بسیار حرفه ای و درست این نقش را فهمید و با تمام سختی ها و مخاطرات این نقش را در اجرا و بازیگری به جان خرید تا کاراکتر آن طور که باید و شاید و در شان شهید بروجردی است از آب در آید .

گاهی در طول روز 13 ساعت کار می کرد و این برای بازیگر سخت است. 

معتقدید حواشی جشنواره بابک را از لیست کنار گذاشت؟

 آنها (داوران) باید جواب بدهند من وارد این بازی ها نمی شوم. دوستان را موظف می دانم که جواب بدهند چون حق آن بازیگر بود که کاندید شود .

اگر نقش اول فیلم من بد بازی کرده است پس این فیلم نباید با اقبال مواجه شود و اگر فیلم مورد تایید کارشناسان و منتقدان است پس بازیگر اول من باید کارش را درست انجام داده باشد. 

نمی گویم چرا به مهران احمدی جایزه ندادید چون این کار را دوست ندارم اما همین که او کاندید شد یعنی نقش در جایگاهی که باید در آمده است .

البته یکسری قواعد جشنواره‌ای هم وجود دارد مثلا می‌گویند این بازیگر  قبلا سیمرغ گرفته و الان دیگر حقش نیست؟ و یک بحث هم در حواشی جشنواره بود که با بعضی از بازیگران تماس گرفتند و چون جواب ندادند و کاندیدشان هم نکردند، و البته از زوایای دیگر هم این ماجرا قابل بررسی است. به طور مثال می گویند سلیقه تیم داوری هم دخیل است و شاید این انتخاب‌ها  برمی‌گردد به سیاست‌های جشنواره؟

جواب همه این سوالات را باید داوران بدهند، اما زیباترین اتفاق شب  اختتامیه جشنواره برای من حضور دختر شهید بروجردی بود که جایزه اش را تقدیم به بابک حمیدیان کرد او متوجه شد که در حق بابک خیلی بی معرفتی شده و دلش خواست که حداقل بگوید دم بازیگر گرم. 

این برای هیات داوران کافی است که سرشان را خم کنند روبروی این دختر شهید و بگویند پوزش می‌خواهیم و دیگر نمی‌توانیم به عقب برگردیم. اشتباه کردیم ما را حلال کنید! این را هم نگفتند.

کاش این جمله را به دختر شهید بروجردی بگویند نمی‌خواهد به من و بابک بگویند. این فیلم ها را صدها بار ساخته ایم و در  جشنواره ها آمده و رفته و فراموش شده ، آنچه می‌ماند واقعیتی است که نباید از کنار آن به راحتی عبور کرد. 

 من خاطره ای  بگویم از فیلم «سرعت»؛  اولین فیلم من سرعت بود و منتقدینی دست به قلم بردند مثل  آقای گل مکانی که گفت امشب نتوانستم ننویسم.

 آن زمان فیلم اول و دوم هم داشتیم و ترکیب هیات داوران را هم یادم هست .من قبل از جشنواره یک مقدار تند هم صحبت کرده بودم و آن زمان که  سی و اندی سن داشتم به اندازه امروز هم با تجربه نبودم اگرچه  14 سال در سینما بودم .

آن زمان  انگار می‌خواستند بگویند که لطیفی حالت را جا می آوریم و اولین فیلم اکشن که سکوی پرتاب حسین لطیفی به سمت سینمای حرفه ای بود 4 تا کاندید داشت به دو تا دیپلم افتخار دادند وبه  یکی هم جایزه دادند یعنی که برو دنبال باقالی هایت!

اینها آمده و رفته و من چون موضوع خودم بوده الان یادم هست! 

می گویند چرا حسین لطیفی تو داور نمی شوی؟ 

می گویم نمی خواهم!

 یکبار هیات انتخاب ایستادم بس است، داوری کار من نیست!

چون باید پاسخگو باشم و مهمترین همین است که شما گفتید ارزش جشنواره ها این است که  تخصصی است.

قرار نیست مثل یک میهمانی همه چیز را بین یکدیگر تقسیم کنیم و برود چون این اتفاق یک ماجرای کاملا تخصصی است و حتی اگر سلیقه ای هم در میان باشد باید با تخصص اتفاق بیفتد. 

اصلا کارها برای همین داوری می شوند و تعداد داوران برای همین 7 نفر یا 5 نفر انتخاب می‌شود. یک نفر شاید 5 بار پشت سر هم جایزه ببرد مانند کارن همایونفر ، چون بقیه همکاران ، موسیقی شان به او نرسیده است چه ربطی دارد که یک بازیگر چون قبلا جایزه گرفته باز نباید جایزه بگیرد؟ 

منظور این است که  اگر این  رویه تا امروز هم بوده این کار را نکنید.

با تمام صداقت می گویم که همین چند روز پیش برای داوری جشنواره صد ثانیه تماس گرفتند و گفتم قطع به یقین هستم! چون فیلم کوتاه و مستند را بخاطر جوان ها که به این حرفه ورود می‌کنند داوری می‌کنم تا حواسمان به این افراد باشد چون در ورود و رفتار و برخورد ما می‌تواند مسیر حرفه ای آنها را تحت الشعاع قرار دهد. 

ولی در سینمای حرفه ای  و جشنواره فیلم فجر نه، روی من هیچ وقت حساب نکنید.

شما چه زمانی متوجه شدید که این تیم داوران جشنواره چهل و یکم فیلم فجر هستند؟

همان موقع که شما متوجه شدید! شما کی متوجه شدید من هم همان موقع. 

دو سه روز قبل یک سری از اسامی شایعه شد اما باور کن من برای جایزه نیامده بودم و برای من چیزی جز بچه هایم که زحمت کشیده بودند مهم نبود. الان هم بجز برای بابک و مهران احمدی حالم خوب است. 

به نظرم مهران جایزه نگرفته هم با این نقش طلایی برنده است؟ 

دقیقا مثل داستان حامد بهداد در «روز سوم» اما او لااقل کاندید شد و این کاندید نشدن حال من را بد می کند. 

فیلم «غریب» را در ژانر ساختید که داوران جشنواره با آن بیگانه نبودند!

می دانستم که روی خوشی به فیلم من نشان داده نخواهد شد، و این تعداد جایزه که گرفته شد برای بخش های دیگر را به فال نیک گرفتم و خوشحال شدم و انتظارم حتی این هم نبود و احساس می کردم که یک دیپلم افتخار به یکی از بچه ها بدهند و تمام. اصلا به هیات داوران نمی خواهم بی احترامی کنم.

 همیشه می گویم ترکیب! ما از ترکیب می فهمیم که چه اتفاقی می افتد. نمی خواستم درباره قضاوت دوستان چیزی بگویم اما وقتی هجمه بقیه شروع شد احساس کردم که حق من هم خورده شده و گلایه مند شدم .

باور کن راجع به خودم کاری نداشتم اصلا ! نگران گروهی بودم که برای من کار کرده بودند، زحمت کشیده بودند و باید به حق شان می رسیدند!

فیلم می توانست بهترین باشد نگذاشتند!

آن که شخصی است و می توانم دفاع کنم روی حرفم و هیات داوران رفقای بابک هستند ولی وقتی که می گوییم بهترین فیلم جایزه اش برای تهیه کننده است و اگر کاندیدش نمی‌کنیم این را می‌توانم پشتش بایستم و حرف نمی‌زنم چون بار حقوقی دارد و مثل خیلی ها نیستم و این را شما مثلا در خبرگزاری حرف زدید باید پشتش بایستید ولی این را به زندان می روم دیگر آخرش و تهش این است. 

نمی خواهم حرفی بزنم که بار حقوقی داشته باشد چون قواعد را می دانم اما نمی توانم نگویم که این یک تسویه حساب شخصی می تواند باشد!

جایزه فیلم را که به تهیه کننده می دهند به کارگردان نمی دهند!

خیلی از این داوران که بابک را می شناسند درست است!

علیرضا نجف زاده: انتخاب و عدم انتخاب از سوی داوران سلیقه ای است بخشی از آن عیار انتخاب کننده و انتخاب شونده را محک می زند. من  حدود 90 درصد فیلم های جشنواره را دیدم. عدم کاندیداتوری بابک حمیدیان و عدم کاندیدای بهترین فیلم بدجور عیار هیات داوران را نشان داد. بعضی وقتها انتخاب ها این را نشان می دهد و بعضی وقت ها عدم انتخاب !

این که مخاطب و بیننده با یک فیلم ارتباط برقرار کند و خیلی ها با گارد مخاطب فیلم باشند بحثی است که شاید محمد حسین لطیفی نخواهد به آن بپردازد. 

من سر صحنه بودم و رفتار بابک حمیدیان را در کار می دیدیم . او  به عنوان یک بازیگر حرفه ای به شدت ذوق نقش دارد و حتی نوه شهید بروجردی  که دو سکانس کوتاه در این فیلم بازی می کرد متوجه این حس و حال او و نزدیک شدن بابک به نقش را داشت . 

 من پشت صحنه می دیدم که بابک چقدر حواسش به تمام بازیگرها هست و مخصوصا این که با نوه شهید بروجردی  ارتباطی جالب و متفاوت برقرار کرده بود که گویا یک بابابزرگ با نوه اش خلوت کرده و لذتش را می برد .

آنجا بود که حس کردم که بابک نقش را  پیدا کرده است. چون  او  این نقش را زندگی می‌کرد و بازی نکرد .

اینقدر حواسش به بازیگرها بود که گاهی حس می‌کردم خودش را وقف این کار کرده است. 

 بابک کل زمان کار سر پروژه بود و به عنوان یک بازیگر برایش مهم  بود که حال همه خوب باشد و حتی روی حس و حال تمام بازیگران رفتار حرفه ایش تاثیر گذار بود.

با این که تمام روزها آفیش بود و شاید روزهای کمی بود که حضور نداشته باشد با این حال سر صحنه می آمد و کار همه همکارانش را پیگیری می کرد و حواسش به بازیگران دیگر بود.

 از لحاظ روحی انگیزه می داد و کمک می‌کرد. به من گاهی می گفت که فلانی کارش تمام شده می‌خواهید برود استراحت کند چون به عنوان بازیگر درک می‌کرد که یک بازیگر الان نیاز به استراحت دارد .

 مثل یک پدر کنار کار ایستاده بود  و برایش مهم بود که نتیجه کار چه می‌شود. 

محمد حسین لطیفی: بابک حمیدیان تعریف بزرگی از یک بازیگر است و در هیچ حاشیه ای قرار نمی‌گیرد و این نشان از ذکاوت وهوش اوست. وقتی  بقیه حق بابک را فریاد می‌زنند چرا بابک باید خودش را حقیر کند که بگوید چرا چنین کاری کردید!

 این بزرگی اش را نشان می دهد ...

اما برگردیم به حرفی که الان زده شد من تجسم می کنم که ترکیب هیات داوران به این بحث رسیدند و وقتی که رسیدند مصمم شدند که بابک را انتخاب نکنند. 

می دانم که  رضا شریفی نیا با سیاست زیادی که دارد خیلی  هم جنگیده! و تلاش داشته است که با این سیاست کمک دهنده اش بابک حداقل در مقام کاندید دیده شود اما  ترکیب هیات داوران  آن قدر حس شان قویتر بوده که حاضر به این سیاست هم نشدند ، کودکی آدم گاهی بیرون می زند و می گوید گردنم هم برود باید این گونه شود. 

 حداقل سیاست این بود که مثلا 5 تا کاندید بازیگر نقش اول مرد  بشود 6 کاندید!

 واقعا  کاندید شدن بابک  برای من مسئله بود همین !

می توانم بعد از 40 سال درک کنم که آن پشت یک چیزی وجود داشته است و باید خود داوران محترم جواب بدهند.

 من نمی توانم جواب بدهم و بگویند جشنواره جایی است که ما می توانیم تسویه حساب کنیم وگرنه کجا تسویه حساب کنیم. 

لطیفی تو هم کنار برو ما با تو کاری نداریم اما فیلم چرا؟

فیلم «غریب» مانند  خود شهید بروجردی همانطوری که در فیلم دیدیم غریب بود، قاعدتا بازیگرش هم غریب است و برای همین فیلم درآمده که این قدر در غربت رفته است.

داوران جشنواره از دختر شهید بروجردی عذرخواهی کنند نه از من و بابک حمیدیان!

خاطره محمدحسین لطیفی از جایزه فیلم روز سوم/ گرفتن جایزه جشنواره بعضی وقت‌ها افتخار نیست

من غریب‌ترین کارگردان ایران هستم /ماجرای سریال سنجرخان به کجا رسید! /تلویزیون از ریاست جمهوری پول گرفت اما به ما نداد!

می‌گویند لطیفی بابت این فیلم سفارشی چقدر پول گرفته است؟

من حق شلیک یک فشنگ مشقی هم نداشتم!

چگونه «غریب» لطیفی به جشنواره رسید؟!

 

ادامه دارد...

انتهای پیام/