سرمایه سینما که سوخت و سوز دارد

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ تا به حال این مسئله فکر کرده‌اید که کدام دست از سرمایه‌گذاران با پول هنگفتشان برای سرمایه‌گذاری به سراغ پرده‌ی نقره‌ای می‌آیند؟ پرواضح است که اگر نگاه فرهنگی جدا از توجه به بحث بیزینس ملاک نباشد کمتر فردی تصمیم می‌گیرد در دنیای سینما دست به جیب شود چرا که معدود هستند آثاری که بتوانند صاحبان پول را در دنیای سینما با موفقیت در گیشه خرسند نمایند.

اگر از مسیرهای ناثواب رفت و آمدهای عدد و رقم در سینما و حتی گاهی شبکه نمایش خانگی عبور کنیم و پولشویی‌های مرسوم در این قصه را نادیده بگیریم کمتر از 10 درصد از سرمایه‌گذاران خصوصی دست به جیب می‌شوند و دست به جیب از سینما برمی‌گردند. موضوعی که خبرگزاری برنا در گزارشی مفصل به آن پرداخته است که بخش دوم آن را این هفته از نظر می‌گذرانید.

سید ابراهیم عامریان: چه بلایی بر سر کارگردان خودخواه می‌آید؟

در سال‌های اخیر سینما مدیون تولیداتی است که از گیشه مراقب می‌کنند و به رغم جایگاه هنریشان که ممکن است در اوج نباشند اقتصاد سینما را در دست دارند. تهیه‌کننده فیلم‌های «تگزاس» و «دینامیت» که بیش از 100میلیارد تومان تنها با چهار پنج فیلم به گیشه سینما آورده است در گفت‌ و گو با خبرگزاری برنا در خصوص اوضاع و احوال سرمایه‌گذاری و وضعیت بازگشت سرمایه در سینما صحبت کرده است.

سید ابراهیم عامریان تهیه‌کننده سینما در پاسخ به این پرسش که آیا سرمایه‌گذارها در سینما برنده می‌شوند یا خیر به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا گفت: من تهیه‌کننده‌ای هستم که تمام کارهایم را خودم سرمایه‌گذاری می‌کنم. یعنی تا به امروز از هیچکس سرمایه‌ای برای تولید آثارم دریافت نکرده‌ام. می‌توانم به جرئت بگویم با توجه به هزینه‌‌ای که برای ساخت فیلم‌هایم کرده‌ام بازگشت مالی نداشته‌‌ام. درست است که دو فیلم اخیر من، «دینامیت» و «انفرادی» جزو پرفروش‌ترین‌های جدول بوده‌اند و هرکدام‌ حدود ۵۰ _۶۰ میلیارد فروخته‌اند اما ما باز هم ضرر کرده‌ایم. 

او ادامه داد: فرآیند تولید تا اکران یک اثر حدود دو یا سه سال طول می‌کشد، اگر همان وقت و سرمایه خوابیده را تبدیل به طلا یا ارز می‌کردیم خود به خود رشد و بازدهی بیشتری برایمان داشت. در کل باید بگویم که ما از ساخت بیشتر فیلم‌هایمان ضرر کرده‌ایم و هیچ سودی نبرده‌ایم.

تهیه‌کننده فیلم «دینامیت» عنوان کرد: امثال من فقط برای عشق و علاقه‌ای که به سینما دارند این سرمایه‌گذاری‌ها را می‌کنند. من فقط به برگشت سرمایه‌ای که گذاشته‌ام فکر می‌کنم نه هیچ چیز دیگری. عده‌ای فکر می‌کنند اگر فیلمی پنجاه_شصت میلیارد بفروشد همه‌ی آن مبلغ به دست تهیه‌کننده می‌رسد اما اینگونه نیست. تقریبا چیزی که به دست تهیه‌کننده‌ها می‌رسد یک سوم‌ فروش اثر در سینماست. 

عامریان در خصوص ورود سرمایه‌های کلان و پول‌های مشکوک به سینما اضافه کرد: بسیاری فکر می‌کنند سرمایه‌‌گذارها برای پولشویی وارد سینما می‌شوند. این قضیه واقعا خنده‌دار است، این اعداد و ارقام در حدی نیست که به یک سرمایه‌گذار این انگ‌ها را بچسبانند. البته یک دسته از تهیه‌کنندگان را از این بحثم جدا می‌کنم. آن دسته از افراد در تولید بی‌انگیزه عمل می‌کنند و فقط در حد جذب یک سرمایه‌گذار پیش می‌روند. آن‌ها هیچ اشتیاقی برای اکران‌ تولیداتشان ندارند. برای مثال «دینامیت» حدود شش_هفت ماه روی پرده سینما بود؛ در این مدت من حتی یک لحظه کار را رها نکردم و مدام پیگیر فیلمم بودم.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی «زاپاس» در خصوص تولیدات کمدی دست پایین و سخیفی که این روزها در سینما ساخته می‌شود و به عقیده عده‌ای سینما را به ابتذال می‌کشاند عنوان کرد: قطعا سرمایه‌گذار وقتی وارد سینما می‌شود به بازگشت سرمایه‌اش فکر می‌کند وگرنه بعد از ساخت اثر اولش کنار می‌رود. طبیعتا فیلم‌های کمدی فروش چشمگیرتری دارند اما این مابین ما آثار خوبی در ژانر اجتماعی داریم که بسیار مورد توجه قرار گرفته‌اند. البته این نکته را باید در نظر بگیرید که هر کار کمدی هم فروش خوبی ندارد. فارق از ژانر و گونه‌ی کارها باید بیشتر به خوش ساخت بودن اثر توجه داشته باشیم اگر اثری خوب ساخته شود حتما مخاطبان بیشتری را جذب خواهر کرد‌.

او ادامه داد: متاسفانه این روزها در کنار نام هر اثر کمدی که فروش خوبی دارد و مخاطب را به سالن‌ها می‌کشاند واژه‌هایی مانند سخیف، دست پایین و... می‌نشیند. در صورتی که اینگونه نیست. خیلی از همکاران ما وقتی فیلم‌هایشان فروش نمی‌رود از این کلمات استفاده می‌کنند و شروع به تخریب ما می‌کنند.‌ این افراد به جای این کارها باید اندکی فکر کنند که چگونه می‌توانند مخاطب را به سالن‌ها بکشانند. باید این سوال را برای خودشان مطرح کنند و بگویند آیا من مخاطبم را به خوبی می‌شناسم؟ 

عامریان در پاسخ به این سوال که آیا سرمایه‌گذار می‌تواند در سلیقه مخاطب اثرگذار باشد یا نه پاسخ داد: از آنجایی که من هیچگاه سرمایه‌گذار نداشته‌ام نمی‌توانم پاسخ درستی به این سوال بدهم‌ اما به عنوان تهیه‌کننده همیشه سعی کرده‌ام به سمت تولید آثاری بروم که علاقه مخاطب آن روزم است. سال گذشته با سلیقه مخاطب آن زمان فیلمم را ساختم و امروز با توجه به سلیقه مخاطب امروزم اثری را تولید می‌کنم. 

او با مثالی ادامه داد: ممکن است امروز فیلم‌ سینمایی «تگزاس ۱» را ببینم و خودم از کارم ایراد بگیرم که چرا اثر اینگونه است اما باید بدانم که آن سلیقه و خواسته‌ی تماشاگر آن روز من بوده است‌. یعنی باید آگاه باشیم که به روز بودن تهیه‌کننده‌‌ها و کارگردان‌های ما به فروش فیلم‌هایشان کمک بزرگی می‌کند.

عامریان در خصوص ساخت آثار هنری در سینما و حمایت ارگان‌ها عنوان کرد: به نظرم فیلمسازان برای ساخت یک اثر  باید سراغ جیب خودشان بروند. گرفتن سرمایه از ارگان‌ها هم بیت‌المال محسوب می‌شود. اگر قرار است کارگردان و تهیه‌کننده‌ فیلمی را بسازد که فقط خودش و خانواده‌‌اش نگاه کنند همان بهتر که آن اثر ساخته نشود. درست است که اسم این آثار هنر و تجربه است اما باید به گونه‌ای ساخته شود که مخاطب بتواند با کارها ارتباط برقرار کند. این را از یاد نبریم که کارگردان خودخواه فیلمش هرگز دیده نمی‌شود.

مهدی صباغ‌زاده: سینمای سالم و شکوفا به سراغ هنرپیشه‌های زیرمیزی نمی‌رود

این روزها سینما جدا از وجه هنری به عنوان یک صنعت دارای ابعاد اقتصادی و بیزینسی موثری است که طبیعتا سرمایه‌گذاران روی آن توجه ویژه دارند. از سوی دیگر پخش نیز براساس همین قاعده به چینش فیلم‌ها در سینمای مختلف نگاه ویژه دارد. بازگشت سرمایه، گیشه‌ی مناسب و رقابتی که در بالا نگه داشتن رندوم فروش موثر است موضوع گزارشی است که خبرگزاری برنا را با خانواده سینما بر سر میز گفت‌و گو نشانده است.

مهدی صباغ‌زاده تهیه‌کننده فیلم‌های «کلوپ همسران»، «ایتالیا ایتالیا»، «زندگی»، «رمانتیسم عماد و طوبا» و... در پاسخ به این پرسش که آیا سرمایه‌گذارها در سینما برنده می‌شوند یا خیر به خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا گفت: عده‌ای در سینما به دنبال جریان‌های فرهنگی، احساسات و ایدئولوژی‌های خاص خودشان هستند. عده‌ای دیگر اما به دنبال کاسبی و درآمد می‌گردند که اگر دقت کنید این افراد بیشتر به دنبال ساخت آثار کمدی می‌روند که در سطح می‌گذرد. 

تهیه‌کننده فیلم سینمایی «رمانتیسم عماد و طوبا» در خصوص ورود سرمایه‌های کلان و پول‌های مشکوک به سینما اضافه کرد: این بین عده‌ای هم پول‌های سرگردانی به دستشان می‌رسد که به راحتی ۲ میلیاردش را به یک بازیگر و ۳میلیاردش را به بازیگری دیگر می‌دهند. اگر این بین فیلمشان فروش خوبی هم بکند که شانسشان برده است. سینمایی که بخواهد جریانات سالم را طی کند، به شکوفایی برسد و از موقعیت فرهنگیش دفاع کند نیازمند سرمایه‌گذارهای درست است که خیلی به دنبال هنرپیشه‌های چهره و به اصطلاح زیرمیزی نباشد. اگر فیلمنامه‌ خوب و پرکشش باشد می‌توان فیلم‌ را با قیمت‌ مناسب ساخت و در اکران هم موفق عمل کرد.

صباغ‌زاده عنوان کرد: معتقدم همه‌ی سرمایه‌گذارهایی که علاقه‌مند به سینما و هویت سالم‌ هستند برای ساخت یک اثر باید به دنبال فیلمنامه‌ی خوب بگردند و با تهیه‌کننده‌‌ها و کارگردان‌های حرفه‌ای کار کنند. عده‌ای از سرمایه‌گذارها بدون آگاهی و شاید به دلیل اینکه می‌خواهند خودشان، همسرشان یا دخترشان را بازیگر کنند روی اثری سرمایه‌گذاری می‌کنند و برایشان اهمیت ندارد که کیفیت کار چگونه می‌شود. در آخر هم می‌بینیم اصلا فیلمشان اکران نمی‌شود و کار به شکایت و شکایت‌بازی می‌کشد.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی «کلوپ همسران» در خصوص تولیدات کمدی دست پایین و سخیفی که این روزها در سینما ساخته می‌شود و به عقیده عده‌ای سینما را به ابتذال می‌کشاند عنوان کرد: تکلیف این فیلم‌ها روشن است. باید بگذاریم کار خودشان را انجام دهند. من معتقدم اگر ما اثر خوبی بسازیم زیان نخواهیم کرد. تردید ندارم که تماشاگر از فیلم خوب در هر ژانر و گونه‌ای استقبال می‌کند.

او در پاسخ به این سوال که آیا سرمایه‌گذار می‌تواند در سلیقه مخاطب اثرگذار باشد یا نه پاسخ داد: تهیه‌کننده‌ی حرفه‌ای، متخصص است. او کسی است که سال‌ها تجربه دارد، فیلمنامه‌ی خوب را می‌شناسد و می‌داند که یک اثر چه عوامل و امکاناتی را می‌خواهد اما تهیه‌کننده‌ای که آگاهی و شناخت کافی ندارد سرآخر کارش به شکایت و بدهکاری می‌کشد. بارها برای من فیلمنامه‌ آورده‌اند وقتی که کار را خواندم متعجب شدم. از طرف مقابل پرسیدم اصلا حرفت در این داستان چیست؟ چه می‌خواهی بگویی؟ خودش هم جوابی نداشت. این افراد سرمایه‌گذارها را هم‌ بدبخت می‌کنند.

او درخصوص ساخت آثار هنری در سینما و حمایت ارگان‌ها عنوان کرد: یکسری‌ها از افراد می‌خواهند کارهای هنری بسازند بنابراین باید از سینمای تجربی و بنیاد فارابی کمک بگیرند البته فارابی هم دیگر به این دست آثار سرمایه نمی‌دهد و بودجه‌ی خودش را روی کارهای دیگری سرمایه‌گذاری می‌کند. اگر فیلمسازی قصد دارد فیلم‌های تجربی بسازد نباید توقع اکران داشته باشد. چرا که سینمای ایران توانمندی و جای اکران این نوع آثار را ندارد.

مهدی صباغ‌زاده ادامه داد: الان یکی از گرفتاری‌های شورای اکران همین است‌. از یکسو فیلم‌های بسیاری در صف نشسته‌اند و از سوی دیگر سینمادارها به دلیل گرانی‌ با مشکل مواجه شده‌ شده‌اند. در کل سینما نیازمند مخاطب‌ و برگشت سرمایه است بنابراین باید سریع‌تر فکری به حال این اوضاع کرد.

انتهای پیام//