به گزارش خبرگزاری برنا، یک زمانی اعضای اتاق بازرگانی از پول و مواهب دنیوی اشباع بودند و اما آنچه که نداشتند وجاهت و شان اجتماعی بود که با حضور در اتاق بازرگانی می توانستند آن را به دست آوردند و با فعالیت های تشکلی فعالیت های عام المنفعه و خیریه را نیز در همین ساختار انجام می دادند.
با نگاهی به ترکیب نام ها و چهره های حاضر در انتخابات اتاق های بازرگانی و رصد توان و بنیه مالی آنها و بررسی سوابق فعالیت هایشان در این دوره به وضوح مشاهده می شود که اغلب این افراد چهره هایی هستند که از آن شرط لازم و اولیه یعنی توان مالی کم بهره هستند و اساسا تمام تلاش و سعی خود را می کنند تا با حضور در اتاق بازرگانی از این نمد، کلاهی برای خود ببافند و محصول جانبی حضور در اتاق هم می شود شان و اعتبار اجتماعی.
این در حالی است که فقط تعداد معدودی از این نام ها هستند که در اصطلاح از نظر اقتصادی برخوردار محسوب می شوند و صاحبان و مالکان شرکت ها و برندهای بزرگ هستند،تعدادی که از انگشتان دو دست تجاوز نمی کند.
این در حالیست که در اتاق بازرگانی در دوره های قبلی،چهره هایی را به خود دیده است که هر کدام از آنها از نظر اقتصادی به تنهایی برای خود کر و فری داشتند و نه تنها به دنبال بهره مندی از مواهب اتاق و گسترش تجارت خود نبودند بلکه ارزش افزوده ای هم برای اتاق داشتند و با شکل های گوناگون سبب افزایش وجاهت اتاق می شدند.نام هایی که برخی از آنها هنوز هم در محیط زیست اقتصاد ایران نفس می کشند اما دوران بازنشستگی را می گذرانند،برخی بنگاه خود را اداره می کنند و اراده و عزمی برای فعالیت در اتاق بازرگانی در خود نمی بینند،برخی جلای وطن کرده اند و برخی نیز عمرشان به سر رسید و نامی نیکو از خود به جای گذاشته اند.
بی شک این تغییرات سبب خواهد شد در دور جدید کسانی بر صندلی های زرشکی اتاق بازرگانی تهران تکیه بزنند که هشتشان گرو نهشان است و نه تنها نمی توانند برای رشد اقتصادی ایران و توسعه فعالیت های تشکلی اقدامی انجام دهند،بلکه نمی توانند بنگاه خود را اداره کنند و این روزها با تبلیغات عجیب و غریب و زننده،به دنبال متاع و رابطه ای هستند که سری در سرها داشته باشند.سری که با نگاهی به سوابق آنها هیچ گاه بر فراز نبوده است.
نویسنده: پویا دبیری مهر
انتهای پیام/