سنگ گرانیت مروارید گرانیت سنگی است که عمدتاً از کوارتز، فلدسپات، میکا، آمفیبول ها و کانی های اضافی تشکیل شده است. فراوانی مواد معدنی اضافی و تنوع آنها باعث ایجاد رنگ ها و بافت های مختلف در میزهای گرانیتی می شود. به طور کلی، سنگ گرانیت مروارید یک سنگ پلوتونیک با 10٪ - 50٪ کوارتز (به طور معمول رنگ سفید نیمه شفاف) و 65٪ - 90٪ فلدسپات (معمولاً صورتی یا رنگ سفید) است.
سنگ گرانیت مروارید یک سنگ نفوذی است و بنابراین به این معنی است که در هنگام سرد شدن سنگ مذاب به وجود آمده است. به طور کلی، در حالی که سنگ مذاب کندتر سرد می شود، کریستال های معدنی بزرگتر با مگا کرم های K-Feldspar در موارد خاص بزرگتر از 5 سانتی متر تشکیل می شود. در طول تشکیل گرانیت، کیلومترها زیر سنگ و رسوب مدفون می شود تا گرمای کافی برای ذوب سنگ تولید کند.
گرانیتی که امروزه می بینیم در نزدیکی سطح قرار دارد. با ریختن رسوبات پوشاننده از طریق فرسایش به سمت بالا بلند شد. این انتقال از فشار و دمای بالا به دما و فشار اتمسفر ممکن است باعث انبساط و ترک خوردگی گرانیت شود. این اجازه می دهد تا علاوه بر تغییرات فصلی دما، گرانیت های ضعیف را برای استفاده در کانترها بکار ببرید
به نقل از رادیان استون سنگ گرانیت مروارید یکی از شناخته شده ترین سنگ ها است. بسیاری از مردم گرانیت را می شناسند زیرا رایج ترین سنگ آذرین موجود در سطح زمین است و گرانیت در ساخت بسیاری از اشیایی که در زندگی روزمره با آن ها مواجه می شویم استفاده می شود. اینها شامل کانترها، کفپوش ها، سنگفرش ها، حاشیه ها، آج پله ها، روکش ساختمان ها و بناهای یادبود گورستان است. گرانیت سنگی است که اغلب می توانید با آن برخورد کنید، به خصوص اگر در شهر زندگی می کنید.
سنگ گرانیت مروارید همچنین بخشی از بسیاری از سازندهای طبیعی مشهور جهان است. اینها شامل نقاط دیدنی مانند کوه سنگ، دره یوسمیتی، کوه راشمور، قله پیکس و کوه های سفید است.
سنگ گرانیت نهبندان بر اساس نمودار QAPF به عنوان یک سنگ پلوتونیک دانه درشت طبقه بندی می شود. اما در نیمی از نمودار AQP، کوارتز با توجه به درصد فلدسپات قلیایی (اورتوکلاز، سانیدین و میکروکلین) و فلدسپات پلاژیوکلاز نامگذاری شده است.
سنگ گرانیت نهبندان واقعی (طبق قراردادهای سنگ شناسی مدرن) حاوی پلاژیوکلاز و فدیسپار قلیایی است. هنگامی که یک ساحل گرانیتوئیدی تقریباً به طور کامل عاری از اکلاست باشد، سنگ گرانیت نهبندان قلیایی نامیده می شود. هنگامی که یک گرانیتوئید حاوی کمتر از 10 درصد ارتوکلاز باشد، آن را تونالیت (تونیت) می نامند و در تونالیت های پیروکسن و آمفیبول بسیار رایج است.
ژیرانیت حاوی میکای کوسکوویت و بیوتیت، گرانیت دوبل یا بی میکا نامیده می شود. دو گرانیت میکا معمولاً دارای پتاسیم زیاد و پلاژیوکلاز کم هستند. اینها به طور کلی گرانیت های نوع S یا گرانیت های نوع A را تشکیل می دهند.
سنگ گرانیت مروارید ترکیبی فلسیک دارد و برخلاف تاریخ باشکوه باستانی اولترامافیک جهان در زمان های اخیر زمین شناسی رایج شده است. سنگ های فلسیک نسبت به سنگ های مافیک و اولترامافیک غلظت کمتری دارند. بنابراین، آنها تمایل به اجتناب از غرق شدن دارند. در حالی که سنگ های بازالتی و گابروئیک وارد گوشته زیر سنگ های گرانیتی کراتون های قاره ای می شوند. با این حال، سنگ های گرانیتی پایه تمام قاره های خشکی را تشکیل می دهند.
گرانیتوئیدها از منگنز متبلور می شوند که دارای ترکیباتی در یک نقطه یوتکتیک یا نزدیک به آن (یا در حداقل درجه حرارت در منحنی کوکتتیکی) هستند. ماگماها به دلیل تمایز آتشین به یوتکتیک تبدیل می شوند زیرا نشان دهنده درجه کمی از ذوب جزئی هستند. کریستالیزاسیون کسری باعث کاهش محلول آهن، منیزیم، تیتانیوم، کلسیم و سدیم می شود. بنابراین، مذاب موجود در پتاسیم و سیلیکون با فلدسپات قلیایی (غنی از پتاسیم) و کوارتز، دو جزء تعیین کننده گرانیت، غنی می شود.
گرانیت سازی در یک جبهه متحرک صورت می گیرد. تولید گرانیت توسط گرمای دگرگونی بسیار دشوار است، اما مشاهده شده است که در برخی از زمین های آمفیبولیت و گرانولیت رخ می دهد. شناسایی گرانیتی شدن از طریق ذوب دگرگونی یا درجا بسیار دشوار است، به جز جایی که بافت های لوکوزوم و ملانوزوم وجود دارند.
کلمه گرانیت توسط افرادی که به فروش یا خرید سنگ تراش خورده برای مصارف سازه ای و تزئینی می پردازند استفاده می شود. از این نوع گرانیت در ساخت کانتر، کفپوش، روکش، نمای ساختمان، بناهای تاریخی و بسیاری از محصولات دیگر استفاده می شود.
در صنعت سنگ تجاری، گرانیت برای سنگ هایی با دانه های سخت تر از سنگ مرمر استفاده می شود. بر اساس این تعریف سنگ های گابرو، بازالت، پگماتیت، شیست، گنیس، سینیت، دیاباز، دیوریت و بسیاری از سنگ های دیگر را گرانیت می نامند.
گرانیت اغلب به عنوان یک "سنگ بعدی" کار می شود. سنگ ابعاد یک ماده سنگی طبیعی است که به صورت بلوک یا اسلب با طول، عرض و ضخامت معین بریده شده است. گرانیت به اندازه کافی سخت است که در برابر سایش مقاومت کند، به اندازه کافی بادوام است تا در برابر هوا مقاومت کند و می تواند یک پوشش براق را بپذیرد. این ویژگی ها آن را به یک سنگ ابعاد بسیار مورد علاقه و مورد استفاده تبدیل می کند.
سنگ گرانیت مروارید هزاران سال است که در کاربردهای داخلی و خارجی مورد استفاده قرار گرفته است. گرانیت برش و جلا بخشی ضروری از ساختمان ها، پل ها، پیاده روها، بناهای تاریخی و بسیاری از پروژه های خارجی دیگر است. استفاده از گرانیت در فضاهای داخلی، دال ها و کاشی های گرانیتی صیقلی، کانترها، کف های کاشی کاری شده، پله ها و بسیاری از ویژگی های کاربردی و تزئینی دیگر را می توان مشاهده کرد.
قیمت بالا اغلب محبوبیت مصالح ساختمانی را کاهش می دهد. هزینه گرانیت در بیشتر پروژه ها کمی بیشتر از مواد ساخته شده توسط انسان است. با این حال، گرانیت سنگی است که اغلب انتخاب می شود، زیرا یک ماده معتبر است که برای ایجاد جلوه هایی از ظرافت، دوام و کیفیت ماندگار استفاده می شود.
گرانیت همچنین به عنوان سنگ خرد شده یا جزء استفاده می شود. در این شکل می توان مشاهده کرد که سنگ گرانیت به عنوان پایه در کارگاه های ساختمانی، راه سازی، راه آهن، فونداسیون ها و مناطقی که سنگ های خرد شده به عنوان پرکننده کاربرد دارند، استفاده می شود.
محتوای این مطلب تبلیغاتی است و توسط سفارش‌دهنده، تهیه و تنظیم شده است