خبرگزاری برنا؛ محققان با الهام از شناگران بیولوژیکی مانند باکتری‌ها و اسپرم ها، یک میکرو ربات حدود ۱۰ میکرون، با توانایی حرکت در بدن به طور مستقل یا کنترل شده ساختند .
استفاده از یک میدان مغناطیسی برای به حرکت درآوردن میکرو ربات که میکرو موتور نیز نامیده می‌شود، بسیار جالب است.
این ربات نیازی به سوخت یا تماس مستقیم بین آهنربا و بافت‌های بدن ندارد، اما می‌تواند با دقت هدایت شود و در طیف وسیعی از دما‌ها و رسانایی محلول عمل کند. میکروموتور‌های الکتریکی مزایایی مانند بارگیری انتخابی محموله، حمل و نقل و رهاسازی و توانایی استفاده از الکتریسیته برای تغییر شکل سلول‌ها را ارائه می‌دهند، اما دارای معایبی نیز هستند.
گیلاد یوسیفون پژوهشگر مسئول این مطالعات گفت: ریز ربات‌هایی که تاکنون بر اساس مکانیزم هدایت الکتریکی کار می‌کردند، در محیط‌های خاصی که با هدایت الکتریکی نسبتاً بالا مشخص می‌شوند، مانند محیط‌های فیزیولوژیکی که در آن درایو الکتریکی مؤثرتر است، مهم نبودند. اینجاست که مکانیسم مغناطیسی مکمل وارد عمل می‌شود و صرف نظر از رسانایی الکتریکی محیط بسیار موثر عمل می‌کند.
هنگامی که سیستم پیشرانه هیبریدی مونتاژ شد، محققان توانستند قابلیت‌های میکرو ربات را نشان دهند. پژوهشگران از آن برای گرفتن یک گلبول قرمز، سلول‌های سرطانی و یک باکتری استفاده کرده و نشان دادند که این میکرو ربات می‌تواند بین سلول سالم و سلولی که توسط دارو یا سلول در حال مرگ آسیب دیده است و سلولی که در حال مرگ است تمایز قائل شود.
اما، مزیت میکرو ربات هیبریدی این است که می‌تواند سلول‌های برچسب نخورده را نیز با سنجش وضعیت آن‌ها بگیرد. این اولین مطالعه‌ای است که سنجش سلول‌های آپوپتوز بدون برچسب مبتنی بر میکرو ربات را انجام می‌دهد.
یوسیفون گفت: ساخت جدید ما به طور قابل توجهی این فناوری را در دو جنبه اصلی پیشرفت می‌دهد که شامل پیشرانه هیبریدی و ناوبری با دو مکانیسم مختلف الکتریکی و مغناطیسی می‌شود. علاوه بر این، میکرو ربات توانایی بهبود یافته‌ای برای شناسایی و گرفتن یک سلول واحد، بدون نیاز به برچسب گذاری، برای آزمایش محلی یا بازیابی و انتقال به یک ابزار خارجی دارد.
در حالی که آزمایش این میکرو ربات در خارج از بدن انسان انجام شد، محققان امیدوارند با توجه به پتانسیل آن برای کاربرد گسترده، به زودی بتوان آن را در داخل بدن آزمایش کرد.
یوسیفون گفت: این فناوری می‌تواند در حوزه‌های تشخیص پزشکی در سطح تک سلولی، معرفی دارو‌ها یا ژن‌ها به سلول‌ها، ویرایش ژنتیکی، حمل دارو به مقصد داخل بدن، پاکسازی محیط از ذرات آلوده و توسعه دارو استفاده شود.
انتهای پیام/