خبرگزاری برنا؛ محققان سوئدی و لهستانی این موضوع را در مطالعه‌ای روی ۳۶ فرد نابینا و همین تعداد افراد بینا آزمایش کردند. از هر کدام خواسته شد تا بدون بررسی نبض یا لمس بدن، ضربان قلب خود را بشمارند.
محققان با استفاده از یک پالس اکسیمتر، به طور همزمان ضربان قلب واقعی شرکت کنندگان را ثبت کردند. سپس اعداد گزارش شده را با اعدادی که واقعاً ثبت شده بود مقایسه کردند.
در میان شرکت کنندگانی که نابینا بودند، میانگین دقت ۰.۷۸ بود، در حالی که گروه بینا، میانگین دقت شأن ۰.۶۳ بود. ۱.۰ نشان دهنده نمره کامل بود.
«دومینیکا رادزیون»، محقق ارشد از مؤسسه کارولینسکا در سوئد، گفت: «شرکت‌کنندگان نابینا در شمارش ضربان‌های قلب خود بسیار بهتر از شرکت‌کنندگان بینا در مطالعه ما و در چندین مطالعه قبلی عمل کردند.»
رادزیون توضیح داد: «این یافته، اطلاعات مهمی در مورد انعطاف پذیری مغز و اینکه چگونه از دست دادن یک حس می‌تواند حس‌های دیگر را تقویت کند، به ما می‌دهد.»
به گفته نویسندگان این مطالعه، این توانایی در حس کردن ضربان قلب ممکن است مزیتی برای پردازش عاطفی ایجاد کند. مطالعات قبلی توانایی افراد در درک وضعیت درونی بدن را با میزان درک آن‌ها از احساسات در خود و دیگران مرتبط کرده است.
رادزیون می‌گوید: «ما می‌دانیم که سیگنال‌های قلب و احساسات ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند؛ به عنوان مثال، ضربان قلب ما زمانی که ترس را تجربه می‌کنیم، تندتر می‌شود. این امکان وجود دارد که حساسیت افزایش یافته افراد نابینا به سیگنال‌های قلب نیز بر تجربیات عاطفی آن‌ها تأثیر بگذارد.»
این گروه تحقیقاتی قصد دارد به مطالعه چگونگی درک افراد نابینا از بدن خود ادامه دهد و بررسی کند که آیا تغییرات ساختاری در قشر بینایی، ناحیه مغز که به طور معمول مسئول بینایی است، ممکن است افزایش توانایی در حس سیگنال‌ها از داخل بدن را توضیح دهد.
انتهای پیام/