در روزگاری که بیش از همیشه به گفت‌وگو نیاز داریم در دنیایی که بیش از همیشه به شنیدن هم احتیاج داریم در جهانی که انسان ها کلام هم را بر نمی‌تابند در زمانه ای که من ها بیش از ما اولویت هستند و مردم دنیا از این آسیب در امان نیستند، تئاتر ، این هنر مادر می تواند با جوامع مختلف هم کلام و هم زبان شود و انسان ها را به یکدیگر نزدیک کند و
احترام ،
عشق ،
صلح،
دوستی،
رفاقت،
حق شناسی ،
شعور،
مهربانی و رعایت حقوق انسانی را به همگان یادآوری کند.
تئاتر نفس به نفس انسان است و صد البته بیش از دیگر هنر های نمایشی می تواند روی مخاطبش تاثیر بگذارد به شرط آنکه کلام تئاتر را بشنویم با او همراه شویم برای جایگاه و تاثیر اجتماعی اش ارج و اعتبار قائل شویم و بدانیم سینما و تلویزیون هم امروز مدیون تئاتر هستند.
اگر دولتمردان بدانند چگونه میشود از پتانسیل موثر در نمایش در حفظ :
آرامش و آسایش جامعه،
امنیت و اقتدار،
عشق و احترام،
صداقت و اعتماد و باور مردم
سود برد هرگز به این هنر مظلوم نگاهی علی السویه نمی کردند و برای پیشرفت و مانایی آن بیش از همیشه تلاش و اشتیاق داشتند.
تئاتر به حمایت احتیاج دارد و هنرمند کم توقع تئاتر به رفتاری در خور تا نشان دهد چگونه میتواند در سبد زندگی آحاد مردم جامعه جای پیدا کند و تاثیرش را بر روابط اجتماعی و خانوادگی افراد به رخ بکشد طوریکه همه ارگان ذی ربط در اختلافات و تشنج های اجتماعی و خانوادگی بر این امر صحه بگذارند که تئاتر می تواند ناجی بشر باشد.
تئاتر؛
صادق است و بی تعارف،
دلسوز است و بی ادعا،
برای آنچه در ماموریتش دیده شده است کم توقع است و چشم و دل سیر،
به کمتر از حقش قانع است و بیش از آنچه باید موثر،
پس برای اعتلای هنر نمایش و به احترام این خانواده‌ی همیشه سکوت پر از فریاد کوتاه نیاییم و کوتاهی نکنیم.
انتهای پیام/