گروه علمی و فناوری خبرگزاری برنا- علی پژوهش؛ زنان همواره در تاریخ ایران از جایگاه والایی برخوردار بودند، آن‌ها نقش اجتماعی و خانوادگی خود را توأمان با یکدیگر انجام می‌دادند و برای کشور ما تاریخ سازی می‌کردند.
گاهی فرزندانی بزرگ همچون بزرگمهر، سورنا، بوعلی‌سینا، خواجه‌نصیرالدین توسی و ... را تربیت کردند و گاهی نیز خود همچون یوتاب، بی‌بی مریم و... به میدان دفاع از ایران آمده‌اند و افتخار آفرینی کرده‌اند، البته این‌ها فقط چند اسم از میان هزاران نام‌آور تاریخ ایران زمین برای تبیین بهتر مسئله است.
همۀ این افتخارات و نقش‌آفرینی‌های ماندگار در تاریخ ایران زمین در حالی اتفاق افتاده است که حیا و عفت همواره دو عنصر جدا نشدنی از زن ایرانی بوده است، موضوعی که ارتباطی با دوران اسلامی ندارد و پیش از اسلام نیز صفتی بارز برای زنان کشور ما بوده است.
حجاب در ایران باستان هم جایگاه بسیار بالایی داشته است و خانواده‌های ایرانی جایگاهی بسیار مهم برای آن قائل بودند، البته با این تفاوت که پیش از ورود اسلام به ایران، این موضوع فقط در اختیار زنان طبقۀ اشراف همچنین از نمادهای آنان بود اما بعد از ورود اسلام به کشور ما، دیگر محدود به یک طبقۀ خاص نشد و عمومیت یافت.
شاید بارها تصاویر کتبیه‌های باستانی عهد هخامنشیان در رسانه‌ها به چشم شما خورده باشد اما این دیوارنگاره‌ها نباید این تصور اشتباه را برای شما پدید آورد که حجاب فقط محدود به دورۀ پارسیان بوده است اما بررسی اسناد تاریخی نشان می‌دهد که زنان ایرانی در هر چهار سلسلۀ باستانی (مادها، هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان) حجاب بسیار پوشیده‌ای داشته‌اند به خصوص طبقۀ اشراف که هزگر بدون رعایت پوشش عرفی آن زمان در اجتماع حاضر نمی‌شدند.
مقید بودن به حجاب تا حدی در ایران باستان اهمیت داشته است که شرق‌شناسی مانند ویل‌دورانت را نیز برآن می‌سازد که بخشی از نوشته‌های تاریخی خود را به این موضوع اختصاص دهد.
ویل دورانت و همسرش آریل دورانت نویسندۀ کتاب معروف «تاریخ‌تمدن» هستند که طی یازده جلد منتشر شده است، وی در جلد نخست این کتاب که «مشرق زمین، گاهواره تمدن» نام دارد، مطالب مهمی با دیدگاهی غالباً تحلیلی دربارۀ فرهنگ، تمدن، هنر، معماری و شاهان ایرانی نوشته است.
این شرق‌شناس معروف در بخشی از کتاب خود دربارۀ پوشش زنان ایران باستان چنین می‌نویسد:«زنان طبقات بالای اجتماع جرات آن را نداشتند که جز در تخت روان روپوش‌دار از خانه بیرون بیایند و هرگز به آنان اجازه داده نمی‌شد که آشکارا با مردان رفت و آمد کنند و زنان شوهردار حق نداشتند هیچ مردی را - ولو پدر یا برادرشان باشد - ببینند. در نقش‌هایی که از ایران باستان بر جای مانده است، هیچ صورت زنی دیده نمی‌شود و نامی از ایشان به نظر نمی‌رسد.»
استاد حسن رحیم پور ازغندی چند سال قبل دربارۀ حجاب در ایران باستان و آنچه ویل‌دورانت نوشته‌اند، چنین روایت می‌کند:
انتهای پیام/