به گزارش خبرگزاری برنا، سیگار کشیدن یکی از افه های مرسوم آثار سینمایی در دنیاست که اتفاقا کارخانجات معروف و البته بعدها محبوب تولید سیگار از این موقعیت تجاری و تبلیغاتی نهایت استفاده را بردند تا ضمن معرفی محصولاتشان به همه مردم دنیا متاسفانه بسیاری از افراد را به استعمال دخانیات هم تشویق کنند.
شاید بیزینس سیگار بیشترین استفاده را از جغرافیای سینما برای نمایش و تبلیغ این سرگرمی مضر داشت چرا که با استفاده از بازیگران معروف جهان فرصتی را در دل درام ها ایجاد کرد تا افراد در حین هم ذات پنداری با شخصیت های قصه ها خود را در آن موقعیت حس کرده و خواسته یا ناخواسته به سمت دخانیات کشیده شوند.
اینکه سینما در انتقال مفاهیم اخلاقی و فرهنگی اصولا نقش موثر دارد و بسیاری از رفتارهای انسانی در دل قصه های داخلی و خارجی به مخاطب منتقل می شود و نمونه های بسیاری گواه بر این مسئله دارد که سینما تاثیر بسیاری در روند زندگی افراد داشته است اما فراموش نکنیم که گاهی هنر هفتم با پرده نقره ایش مسیر زندگی افراد را به ناکجا آباد نیز کشانده است و ضد قهرمان ها گاهی از قهرمانان در شکل گیری شخصیت افراد تاثیرگذارتر بوده اند .
بارها دیده شده است که رفتارهای زشت و ناپسند و تکیه کلام های دور از شان و عرف از آثار نمایشی چه داخلی و چه خارجی به جامعه انعکاس پیدا کرده است و ویژگی های رفتاری استاندارد به اندازه وجوه نامرغوب بر بطن جامعه تاثیرگذار نبوده است.
گاهی اوقات ناهنجاری های اجتماعی برای یادآوری و عبرت در دل درام ها جای می گیرند اما انتخاب نادرست و بجا تاثیری معکوس داشته و تماشاگر اثر برداشتی نادرست از پیام داشته است.
با این مقدمه نسبتا بلند به دنبال این هستیم که جایگاه سیگار را در درام ایرانی یک بار دیگر معنا کنیم و به این نکته برسیم که آیا استفاده از سیگار بخشی از تعریف شخصیت و موقعیت سکانس است؟
آیا استفاده از سیگار آن هم تا این حد در اکثر آثار سینمایی و شبکه نمایش خانگی کار راه انداز است که کارگردان برای پر کردن لحظات سکوت و گاهی اوقات چالش های صحنه و در اوج نگاه داشتن سکانس مجبور است به دست بازیگرانش سیگار بدهد؟
آیا استفاده از سیگار حس خاصی را از آن سکانس به مخاطب منتقل می کند؟
یا این افه نمایشی تنها قابی جذاب به بازیگر می دهد تا بازیگر برای مخاطبش دوست داشتنی تر و اصطلاحا دلبر تر باشد!
دلبری سیگار در میان دو انگشت برخی از بازیگران کار را به جایی می رساند که مخاطب در حین دیدن اثر علاقمند به استفاده از سیگار می شود پس چرا در نمایش لحظات اخلاقی نمی توانیم روی مخاطب مان تا این حد موثر باشیم و تماشاگر را به رعایت ادب و اخلاق و سکنات انسانی دعوت کنیم.
اخیرا استفاده از سیگار در درام ایرانی به قدری پررنگ و متعدد شده است که دیگر نمی توان آن را بخشی از هابی یا سرگرمی یا ویژگی یک کاراکتر دانست و بر اساس استفاده از سیگار در طراحی شخصیت به تعاریفی متفاوت رسید.
در گذشته استفاده از سیگار برای شخصیت های منفی و خاکستری تماشاگر را مجاب به باوری دیگر می کرد اما الان شخصیت های مثبت و منفی در لحظات مختلف بدون رعایت عرف و اخلاق و البته محل مناسب برای استفاده از سیگار تحت هر شرایطی اقدام می کنند و این مسئله حتی در طراحی میزانسن و قاب بندی دوربین و ارتباط با پارتنر نیز جایگاه نمایشی خودش را دارد که به نظر بهترین تبلیغ برای افراد مختلف برای استفاده از سیگار است و شک نکنید رسانه در این شرایط بیش از هر دوست یا رفیق نابابی می تواند مخاطبش را به استفاده از انواع دخانیات دعوت کند.
در پلتفرم های شبکه نمایش خانگی که اتفاقا شخصیت های دوست داشتنی و محبوبی هم ایفاگر نقش های آن هستند بازیگری را می بینیم که در حالت عادی سیگار ی نیست و نقش او را به سمت استفاده از سیگار رهنمون کرده است جالب اینکه بازیگر محبوب این فیلم در استفاده از سیگار بسیار ناشیانه و نادرست عمل می کند.
در سریال های پوست شیر ، سرگیجه، رهایم کن و ... که این روزها با طرفدار بسیار در شبکه های اجتماعی در حال توزیع هستند شاهد این نکته هستیم که سیگار مقوله جدانشدنی هر سکانس است و شخصیت های مختلف برای استفاده از دخانیات به هیچ چیز رحم نمی کنند.
آیا این رفتار از سوی مدیران مرتبط قابل پیگیری است؟
آیا استفاده از سیگار در درام تا این حد حیاتی است؟
آیا جذابیت های سیگار تا حدی است که نمی توان آن را حذف یا کم کرد؟
ایا قبول نداریم که استفاده از سیگار توسط شخصیت های معروف بازیگری می تواند الگویی نامناسب در سنین مختلف محسوب شود؟
بد نیست کارگردانان و نویسندگان و حتی تهیه کنندگان نیز به این اغراق عجیب و غریب (که گاهی دیده می شود در سکانسی بازیگری سیگار در دست دارد اما بازیگر دیگر دو سیگار روشن می کند و یکی را در دهان پارتنر مقابلش قرار می دهد ) نیز توجه ویژه ای داشته باشند و تا این اندازه میزانسن ها را بر اساس استفاده از سیگار در میان بازیگرانشان طراحی نکنند چرا که نتیجه این ماجرا می تواند روی افراد خانواده خودشان تاثیرگذار باشد.
جالب است بدانید برخی از بازیگران برای کمپانی های مختلف تولید سیگار کار تبلیغاتی انجام دادند و در ادامه به نام برخی از این افراد اشاره شده است.
مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا در تحقیقات 10 ساله از افزایش اعتیاد سیگار در میان نوجوانان خبر داده است. این مرکز علت اصلی افزایش مصرف سیگار در میان نوجوانان را فیلمهای بزرگ با هنرپیشه های محبوب که مدام سیگار می کشند ، عنوان کرده است.
نمایش صحنه های جذاب سیگار کشیدن ، مرحله اول برای سیگاری شدن نوجوانان و چه بسا افرادی که سیگار را ترک کرده اند، است . مطالعات مرکز درمان و پیشگیری از بیماری آمریکا اعلام کرده، جوانان و نوجوانان پس از تماشای این فیلم ها، رغبت زیادی به کشیدن سیگار پیدا می کنند. این مرکز از طریق نظرسنجی های متعدد و میزان فروش سیگار در سینماها به این نتایج دست یافته است.
همچنین این مرکز اظهار داشته 44 درصد بزرگسالان نیز سیگار کشیدن را پس از تماشای یک سکانس این چنینی فیلم، تجربه و آغاز کرده اند.
در دهه 1970 نمایش صحنه های سیگار کشیدن در سریالهای تلویزیونی ممنوع شد و کمپانیها به فیلمهای هالیوودی روی آوردند. کمپانیهای دخانیات آمریکایی به قدرت فیلمها اعتقاد دارند و برای این سکانسها پولهای هنگفتی خرج می کنند. نمونه آن برند آمریکایی «ماربرو» که محصولات دخانی خود را در 74 فیلم پرفروش آمریکایی به نمایش گذاشته است و در حوزه تبلیغات نیز بی نهایت فعال است. مطالعات نشان داده هر چه سکانسهای سیگار کشیدن کاراکترهای فیلم تأثیرگذارتر باشد ، فروش محصولات تا 70 درصد افزایش می یابد. در اینجا با 20بازیگری که سیگار کشیدن را به شکل مؤثری تبلیغ می کنند ،آشنا شوید.
«کلینت ایستوود» در فیلم «خوب ، بد ، زشت» محصول (1966)
«دنزل واشنگتن» در فیلم «روز تمرین» محصول (2001)
«جانی دپ» در فیلم «ترس و تاراج در لاس وگاس» محصول (1998)
«رابرت دونیرو» در فیلم «کازینو» محصول (1995)
«آدری هپبورن» در فیلم «صبحانه دریتفانی» محصول (1961)
«مارسلو ماسترونی» در فیلم «La Dolce Vita» محصول (1960)
«جان تراولتا» در فیلم «گریس» محصول (1978)
«جین پل بلموندو» در فیلم «بی نفس» محصول (1960)
«برد پیت» در فیلم «باشگاه مشت زنی» محصول (1999)
«آنجلینا جولی» در فیلم «دختر» محصول (1999)
«جک نیکولسون» در فیلم «چانیا تاون» محصول (1974)
«مت دیلون» در فیلم «اخراجی ها» محصول (1983)
«مارلون براندو» در فیلم «اتوبوسی به نام هوس» محصول (1951)
«جیمی فاکس» در فیلم «جانگو آزاد شده» محصول (2012)
«همفری بوگارت» در فیلم «کازابلانکا» محصول (1942)
«ری لیوتا» در فیلم «کود فلاز» محصول (1990)
«دیوید استراتایرن» در فیلم «شب بخیر و موفق باشی» محصول (2005)
«رایان کاستلینگ» در فیلم «مکانی فراتر از کاجها» محصول (2013)
«جیمز دین» در فیلم «شورش بدون علت» محصول (1955)
«لئوناردو دی کاپریو» در فیلم «رومئو و ژولیت» محصول (1996)
انتهای پیام./