پهپاد بادی جدید رونمایی شد

خبرگزاری برنا-زهرا وجدانی؛ اگر تا به حال سعی کرده اید یک پهپاد کوادکوپتر را هدایت کنید، می دانید که آنها همیشه در نهایت به دیوارها، درختان یا هر چیز دیگری برخورد می کنند، اغلب در این فرآیند آسیب می بینند. با این حال، یک پهپاد جدید آزمایشی با بدنه بادی، فقط از موانع رد می‌شود به علاوه می‌تواند روی آنها چنگ بزند.

این هلی کوپتر که با نام SoBar (ربات هوایی با بدن نرم) شناخته می شود، توسط دانشمندان دانشگاه ایالتی آریزونا در حال توسعه است.

قطعات الکترونیکی پهپاد مانند کوادکوپترهای معمولی، سفت و سخت هستند. قاب پارچه ای نایلونی با روکش پلی اورتان با استحکام بالا مهر و موم شده آن، با این حال، قابل باد کردن است، از استخوان های توخالی دیواره نازک پرندگان الهام گرفته شده است. انتهای هر بازوی پروانه از خود پروانه بیرون می‌آید، بنابراین بازو قبل از اینکه ملخ به سطوح عمودی برخورد کند.

این طراحی به SoBar این امکان را می دهد که نه تنها به طور بی ضرر از دیوارها جهش کند، بلکه بدون آسیب به سطوح افقی نیز برخورد کند. با در نظر گرفتن این قابلیت، محققان این پهپاد را به یک گیره گیر تعبیه شده در پایین که از فنرهای ورقه ای فولادی ساخته شده در یک آستین نایلونی بادی مجهز کردند.

هنگامی که گراسپر به شدت بر روی جسمی مانند شاخه به پایین فشار داده می شود، فنرهای صاف قبلی به طور خودکار پایین می آیند و در اطراف آن قفل می شوند و SoBar را در جای خود نگه می دارند ، این بدان معنی است که هواپیمای بدون سرنشین می تواند به طور نامحدود برخلاف استفاده از آن در آن مکان قرار بگیرد.فنرهای دوپایدار مکانیکی نیز از هیچ نیرویی برای صاف یا بسته شدن استفاده نمی کنند.

هنگامی که زمان خروج فرا می رسد، یک محرک یکپارچه آستین های گیره را باد کرده و سفت می کند و باعث می شود فنرهای محصور شده به پیکربندی صاف خود بازگردند. گیره فقط حدود سه میلی ثانیه طول می کشد تا روی اجسام بچسبد و کمتر از سه ثانیه طول می کشد تا خودش را رها کند.

امید است که فناوری SoBar در نهایت بتواند در برنامه‌هایی مانند تلاش‌های جستجو و نجات در مکان‌های فاجعه مورد استفاده قرار گیرد، که در آن هواپیماهای بدون سرنشین ممکن است مجبور شوند در فضاهای تنگ که در آن احتمال برخورد با آوار یا دیگر خرابه‌ها رخ دهد، حرکت کنند.

پروفسور ونلونگ ژانگ دانشمند ارشد می گوید: پهپادها برای انجام طیف وسیعی از وظایف نیاز به تعامل فیزیکی با محیط اطراف خود دارند. یک بدنه نرم نه تنها نیروهای ضربه را برای ایجاد انعطاف پذیری در برابر برخورد جذب می کند، بلکه انطباق مواد لازم برای مانورهای دینامیکی مانند نشستن را نیز ارائه می دهد.

مقاله ای در مورد این تحقیق اخیرا در مجله Soft Robotics منتشر شده است. 

انتهای پیام/