به گزارش برنا؛ در قرن چهارم قبل از میلاد، ارسطو پیشنهادی را مطرح کرد، مبنی بر اینکه زلزله‌ها ناشی از بادهای محبوس شده در غارهای زیرزمینی است. تصور می‌شد که لرزش‌های کوچک ناشی از فشار هوا بر روی سقف‌های غار بوده و لرزش‌های بزرگ ناشی از شکسته شدن سطح آن توسط هوا بوده است.
این نظریه منجر به این باور در مورد آب و هوای زلزله می شود که به دلیل محبوس شدن مقدار زیادی هوا در زیر زمین، هوا قبل از وقوع زلزله گرم و آرام خواهد بود. تئوری بعدی بیان کرد که زمین لرزه ها در شرایط آرام و ابری رخ می دهند و معمولاً قبل از آن بادهای قوی، گلوله های آتشین و شهاب ها وجود داشته است.
اما در اصل چیزی به نام "هوای زلزله" وجود ندارد. از نظر آماری، توزیع تقریباً برابری از زمین لرزه ها در هوای سرد، هوای گرم، هوای بارانی و غیره وجود دارد. تغییرات فشاری بسیار زیاد، مرتبط با سیستم های طوفانی بزرگ، باعث ایجاد دوره های لغزش گسل در پوسته زمین می‌شوند و همچنین ممکن است در ایجاد برخی زمین لرزه های مخرب نقش داشته باشد. با این حال، اعداد کوچک هستند و از نظر آماری معنی دار نیستند.