به گزارش برنا؛ اغلب روستاهای شهر پاوه جذابیت و پتانسیل بسیاری برای پذیرش گردشگر و توریست دارند زیرا بافت اصلی روستا هنوز دست نخورده باقی مانده است و در بافتی سنتی به صورت پلکانی بنا شده اند.
روستای ساتیاری هم یکی از کهن ترین و قدیمی ترین روستاهای منطقه به شمار می آید که زبان اصلی روستاییان کردی (جافی/سورانی) است و مردم آن با دامداری و باغداری امرار معاش می کنند و در فرهنگ لغت دهخدا ساتیاری به معنی دوست، یار و رفیق خوب ، همدلی و همیاری معنی شده است.
این روستا در محدوده کوهستانی و در دامنه سه کوه بلند واقع شده و بافت متمرکز و متراکم آن در حد فاصل ۲۵ کیلومتری شهرستان پاوه قرار دارد و نزدیک‌ترین روستا به بخش باینگان است. آب و هوای این روستا بسیار خنک و معتدل است به طوری که در فصل بهار طراوت و سرسبزی باغ های این روستا شما را مسحور می کند.
کوچه و پس کوچه های این روستا با دیوارهای کاه گلی و سنگ فرش های زیبا بسیار چشم نواز است. ساخت خانه های این روستا در شیبی ملایم و به شکل پلکانی باعث شده که بام هر خانه حیاط خانه دیگر باشد. اکثر خانه های قدیمی روستا با مصالحی شامل سنگ، چوب و گل ساخته شده است.
جالب است بدانید مصالح به کار رفته در ساخت خانه‌های این روستا با محیط طبیعی این منطقه هماهنگی و همخوانی دارد و به طور کلی سنگ و گل دیوارها همرنگ با ساختار و طبیعت این منطقه است. معماری سنگی، پلکانی و فرهنگ مهمان‌نوازی و مهمان‌پذیری بی نظیر مردم روستا، سبک زندگی روستایی و طبیعت بکر و منحصربه‌فرد از جمله ویژگی‌های خاص روستای ساتیاری است که جذابیت ویژه ای برای گردشگران دارد.
در سال‌های اخیر نیز ساخت اقامتگاه های بوم گردی موجب رونق فعالیت‌های گردشگری و توریستی در این منطقه شده است.علاوه براین به دلیل آب و هوای خوش روستا باغات فراوانی با درختان گیلاس, هلو, آلو, زردآلو, گلابی, انگور, انجیر, انار، گردو, بادام و انگور در این روستا وجود دارد و انواع محصولات دامی ارگانیک مانند شیر، ماست، کره، پنیر، کشک و روغن حیوانی توجه بسیاری را به خود جلب کرده و به عنوان سوغات ارگانیک قابل تهیه و خرید است.
سوغات سوتیاری فقط محدود به خوراکی های تازه و خوشمزه آن نیست بلکه گیوه ، تابلو فرش، قالی و ساخته های دست ساز چرمی مانند کیف دستی، کیف پول و انواع وسایل تزیینی نیز به عنوان صنایع دستی این منطقه شناخته می شود که می توانید برای عزیزان خود هدیه ببرید.
حالا که در فصل بهار به این روستای پلکانی قدیمی سفر می کنید فراموش نکنید که انواع کباب ها، انواع آش محلی (آش دوغ، آش انار، آش ترخینه، آش خاز و …)را امتحان کنید و از بورانی ها از جمله بورانی کنگر، بورانی خوژه، بورانی خاز و … همچنین انواع خورشت ها از جمله خورشت ریواس، خورشت کنگر ساده عبور نکنید زیرا این غذاهای محلی با گیاهان کوهی پخته می شود و طعم بی نظیری دارد.
مناظر سرسبز و پوشش گیاهی طبیعی روستای ساتیاری از دیگر جذابیت های این منطقه محسوب می شود زیرا اطراف روستا با جنگل‌های تنک بلوط، بنه، سقز یا پسته کوه، گلابی کوهی، زالزالک، انجیر کوهی و آلبالوی کوهی پوشیده شده است.
این منطقه که در میان کوهستان های بالانه، کوپانه، آتشگاه، گرده و کانی بهاره قرار گرفته است ییلاق روستاییان و دامداران است که در فصل بهار و تابستان به این منطقه کوچ می کنند. آبشار دو طبقه «دربندگرده»، تفریحگاه «دیره نیان» و جنگل‌های «نزار» از دیگر جاذبه‌های ساتیاری است که بیرون روستا واقع شده و تا اواسط اردیبهشت ماه هر سال کاملا پر آب است.
علاوه بر این روی قله کوه آتشگاه نیز خرابه‌هایی از یک آتشکده کهن از زمان ساسانیان وجود دارد که گفته می شود یکی از سه آتشکده بزرگ آن زمان بوده است. صخره «بسم الله» نیز یکی دیگر از جاذبه های این روستاست که در فاصله ۲ کیلومتری روستا قرار گرفته و به صورت کاملا طبیعی در میان جنگل‌های بلوط مقابل روستا ایجاد شده است که این پدیده بسیار عجیب و زیباست.