به گزارش خبرنگار برنا از آبادان، شاید خوش‌بینانه‌ترین هواداران فوتبال در لیگ برتر هم فکر نمی کردند که صنعت نفت آبادان با توجه به نتایج ضعیف در ابتدا و اواسط فصل بیست و دوم بتوانند از پرتگاه سقوط به دسته یک نجات پیدا کند، اما به واسطه یک تصمیم درست و انتخاب"عبدالله ویسی" که می توانست در آن برهه ی حساس از لحاظ روحی و روانی بازیکنان تیم صنعت را احیاء کند، به همراه پشتیبانی مسوولین شهری آبادان و مهمتر از همه هواداران فوتبال این شهر به عنوان سرمایه اصلی ورزش، نفت آبادان با عملیات نجات اعجاب برانگیز، خود را از انتهای جدول جدا کرد و جایش را به مس کرمان داد.
اوج این رویداد را باید استادیوم شهید سردار سلیمانی سیرجان دانست، جایی که نفتی ها در کنار هواداران پرشورشان از اقصی نقاط کشور خود را به سیرجان رسانده بودند تا تیمشان هیچ گاه احساس نکنند به عنوان مهمان قرار است این مسابقه حساس را برگزار کند. آنها ۹۰ دقیقه جنگیدند و دقیقه آخر تیر خلاص را بر پیکر تیمی وارد کردند که ده‌ها میلیارد تومان بودجه اش فزون تر از برزیل ایران بود.
امروز اما بواسطه همان قصه ی تکراری استعفای هیات مدیره و بلاتکلیفی اعضای این هیات و به تبع آن عدم انتخاب سرمربی و بازیکنان نگرانی شدیدی در بین هواداران فوتبال آبادان ایجاد شده، این نگرانی کاملاً منطقی و به جا است برای شهری که یکی از شاخص های نشاط اجتماعی آن ورزش فوتبال است. برای شهری که می تواند به عنوان مهد فوتبال ایران، اتفاق های بهتر و خوشایندتری از ورزش اول این مملکت در خود ببیند.
سرمربی، بازیکن، کادر فنی، مدیر عامل و هیات مدیره ها می آیند و می روند، اما تنها چیزی که باقی می ماند هواداران فوتبال هستند که تمام عمر خود را وقف هواداری می کنند.
آنها لایق بهترین ها هستند.صنعت نفت فقیر به خاطر این هواداران زنده مانده است، پس بیاییم بهترین تصمیم را برایشان بگیریم. برای هر انتخاب اول و آخر مصلحت مردم را در نظر بگیریم که قطعا موفق خواهیم شد.
حرف پایانی اینکه بدانیم صنعت نفت از ICU لیگ برتر نجات پیدا کرده، اما کماکان بستری است و با نفس تماشاگرانش زنده است، از اتفاق های فصل گذشته عبرت بگیریم تا بتوانیم جانِ مردم را به آنها بازگردانیم.
باید عملیات نجات را تکمیل کنیم برای شهری که برزیل ایران است، برای شهری که صنعت نفت جانش است.
انتهای پیام/
یادداشت: محسن سیف - خبرنگار ورزشی و کارشناس امور اجتماعی