زخم کمال گرایی والدین بر تن بچه ها/ قهرمان ها لزوماً انسان های خوشبختی نیستند

به گزارش خبرنگار باشگاه جوانی خبرگزاری برنا، طی چند هفته اخیر خبر بازگشت آرات به ایران، پسربچه ای که از او با عنوان نابغه ورزشی یاد می شود، سر و صداهای زیادی به همراه داشت.

پسری که تنها 10 سال سن دارد اما با انجام حرکات آکروباتیک از کودکی توجه همه را به خود جلب کرد.

آرات به لیورپول می رود و بعد از مدتی بی سر و صدا به ایران باز می گردد و جذب باشگاه سپاهان می شود اما این باشگاه بعد از مدت کوتاهی از قطع همکاری با این کودک خبر می دهد، آن هم به دلیل اینکه فشار وارد شده به کودک منجر به بسته شدن صفحه رشد او در 10 سالگی شده است.

آرات یکی از بی شمار کودکانی است که از بدو تولد جلوی دوربین بوده تا 6 میلیون فالوئر چشم عضلات شکم بچه ای بدوزند که از کودکی شش تکه شده است! ما در اینستاگرام با نمونه های زیادی از این بچه ها مواجهیم، کودکی که در 5 سالگی جلوی دوربین می نشیند و باید مثل یک آمریکایی اصیل و با استرس سوالات مادر را با زبانی بیگانه پاسخ دهد، پسری که عدم علاقه اش به نواختن پیانو بارها در ویدیوهای منتشر شده از سوی خانواده نمایان شده اما همچنان والدین با بادی در غبغب از استعداد بی نظیر موسیقی فرزندشان صحبت می کنند و...

اما سوال اینجاست که والدین سرکوب گر برای داشتن فرزندی افتخار آفرین با جسم و روح او چه می کنند و افتخارات اینستاگرامی برای آن بچه به چه قیمتی تمام می شود؟ 

برخی کارها با روند رشد جسمی و روان کودک همخوانی ندارد

علیرضا شریفی یزدی مشاور و روانشناس اجتماعی در گفت وگو با خبرنگار باشگاه جوانی خبرگزاری برنا با بیان اینکه متأسفانه این روزها والدین به دلایل مختلف فشار زیادی را به کودکان وارد می کنند، گفت: گروهی از این والدین افرادی هستند که خودشان آرزوهای فروخورده و خواسته های سرکوب شده داشته اند و حالا تلاش دارند تا فرزندشان مسیر آرزوی آنها را طی کند، بدون در نظر گرفتن اینکه آن بچه استعداد و علاقه ای دارد یا نه؟

وی ادامه داد: گروه دوم والدینِ دچار پرفکشنیزم یا کمال گرایی هستند، افرادی که در دوره های کودکی و نوجوانی اعتماد به نفس پایینی را تجربه کردند و حالا با یک قاعده کمال گرایانه به دنبال تربیت فرزندانی پرفکت در همه ابعد زندگی هستند.

شریفی یزدی با بیان اینکه گروه سوم والدینی هستند که فرزند را ابزار درآمد و شهرت خود کرده اند، افزود: این افراد در فضای مجازی و با تبلیغات زیاد زمینه ای را فراهم می کنند تا فرزندشان در یک حوزه مشخص رشد کند، در همین راستا کودک را مجبور به کارهایی می کنند که با روند رشد جسمی و روانی او همخوانی ندارد.

قهرمان ها لزوماً انسان های خوشبخت و خوشحالی نیستند

این روانشناس اجتماعی با اشاره به اینکه برخی والدین برای رسیدن به هدف خود از زور و تهدید و حتی تطمیع استفاده می کنند، گفت: این اقدامات اثرات منفی زیادی برای کودک و نوجوان به همراه دارد، استعدادهای واقعی آن بچه سرکوب می شود، به دلیل فشار سنگینی که خارج از توان آن بچه است، مراحل رشد او را متوقف می کند.

این مشاور با اشاره به مطالعاتی که طی 10 سال اخیر روی این بچه ها صورت گرفته، گفت: این مطالعات نشان می دهد که هرجا بچه ها با جبر و زور خانواده به سمت و سویی کشیده شدند، حتی اگر در آن کار بهترین خود باشند و به عنوان یک قهرمان شناخته شوند، انسان های خوشبخت و خوشحالی نخواهند بود.

شریفی یزدی ادامه داد: وقتی فضا را به گونه ای برای بچه ها بسازیم که سریع تر از روند عادی بزرگ شوند، تعادلی بین واقعیت های وجودی و فضای بیرونی شان ایجاد نمی شود و به سرعت احساس ناکامی و شکست می کنند.

زخم کمال گرایی والدین بر تن بچه ها

وی با اشاره به مطالعاتی که در 5 قاره صورت گرفته، گفت: نتایج نشان دهنده این است که خانواده هایی مثل آرات، والدینی کمال گرا دارند که بی نقص جویی جزوی از ویژگی های ذاتی خودشان یا والدین شان بوده است. 

این روانشناس تصریح کرد: سبک تربیتی والدین آرات و امثال او، در چین و اتحاد شوروی سابق بسیار رایج بوده، به همین جهت برای اینکه بتوانند در المپیک قهرمان بسازند، از سال های خردسالی برخی بچه ها را غربالگری کرده و تحت آموزش های سخت و شکنجه آوری قرار می دادند و موفق هم می شدند اما اینکه با روح و روان و جسم کودک چه می شود بی اهمیت بوده است.

وی با بیان اینکه بسیاری از این بچه ها در بزرگسالی دچار اختلال شخصیت می شوند، گفت: این اختلال در قالب دو قطبی شدن، شخصیت مرزی، گوشه نشینی، افسردگی های عمیق، اضطراب و وسواس فکری خود را نشان می دهد، بسیاری از هنرمندان مشهور در دوره میانسالی دچار بحران شده و یا دست به خودکشی می زنند یا کار هنری خود را ترک می کنند، حتی خیلی ها به اعتیاد یا انواع اختلال ها و انحرافات جنسی دچار می شوند.

شریفی یزدی تأکید کرد: شما هیچ بیماری روانی را پیدا نمی کنید که ریشه در مسائل جنسی نداشته باشد، همیشه افرادی که اختلال و انحرافی را با خود یدک می کشند، ریشه اش در همین مشکلات است.

انتهای پیام/