صفحه نخست

فیلم

عکس

ورزشی

اجتماعی

باشگاه جوانی

سیاسی

فرهنگ و هنر

اقتصادی

علمی و فناوری

بین الملل

استان ها

رسانه ها

بازار

صفحات داخلی

«گلیدخت» قرار بود آشپزنامه باشد!

۱۴۰۲/۰۳/۱۶ - ۱۵:۰۴:۰۶
کد خبر: ۱۴۸۲۴۳۱
نویسنده و طراح «گیلدخت» به هنرآنلاین گفت: ایده اولیه «گیلدخت» سال ۹۲ به سازمان برون مرزی ارائه شد و نسخه ابتدایی از سال ۹۳تا۹۵ با عنوان آشپزنامه باوجود کامل بودن فیلمنامه به خاطر پرهزینه بودن معطل ماند.

به گزارش گروه روی خط خبر برنا؛ این روزها رسانه ملی آخرین قسمت سریالی پرمخاطب را پشت سر می‌گذارد، گیلدخت  سریالی ایرانی در ژانر درامِ تاریخی به کارگردانی مجید اسماعیلی، تهیه‌کنندگی محمدرضا شفیعی و نویسندگی مجید آسودگان است که در سکوت خبری از ۱۳۹۸ تا آبان ۱۴۰۰ در گیلان و تهران تصویربرداری شد، این سریال که در ۶۰ قسمت تولید شده‌است پنج‌شنبه‌هاو جمعه‌ها، از شبکه یک سیما و آی‌فیلم پخش می‌شد.

گیلدخت با داستان دلدادگی گلنار به میرشکارِ پدرش، اسماعیل، شروع می‌شود و با حمله آصف میرزا به عمارتِ خان، ادامه می‌یابد. گلنار که دختر نازپرورده و پرافاده‌ای ا‌ست و سخت‌ترین کار زندگی‌اش بلندکردن قاشق نقره بوده، به خواست تقدیر، چنان متواضع و خاکی می‌شود که برای ادامه حیات و نجات جان خانواده و مردم، مجبور به انجام سخت‌ترین کارها و قرارگرفتن در دلهره‌آورترین موقعیت‌هاست در مجموع این سریال که با اقتباسی از یک دوره تاریخی ساخته‌شده، نشان می‌دهد که زیاده‌خواهی و قانع‌نبودن در زندگی، چه اثرات زیان‌باری می‌تواند داشته ‌باشد.

مجید  آسودگان  طراح، نویسنده و  فیلمنامه نویس مجموعه «گیلدخت» در گفت وگو با «هنرآنلاین»از ایده های خود در نگارش داستان سریال گیلدخت چنین می‌گوید: ایده اولیه در سال ۹۲ به سازمان برون مرزی ارائه شد و نسخه ابتدایی از سال ۹۳تا۹۵ با عنوان آشپزنامه باوجود کامل بودن فیلمنامه  به خاطر پرهزینه بودن معطل ماند.

وی گفت: اولین منتقد متن ابتدایی فیلمنامه شخص خودم بودم که بازنویسی تکمیلی در سال ۹۷در دفتر آقای شفیعی به عنوان آشپزنامه شروع شد و در ادامه پروسه بازنویسی، باز آفرینی با نام«گیلدخت» کلید خورد  و در نهایت تمامی سکانس ها و فیلمبرداری در سال ۱۴۰۰ به اتمام رسید.

«میراث قوی ایران در غذا»

نویسنده گیلدخت تاکید کرد: سنت قوی و میراث بزرگی در حوزه آشپزی در همه فرهنگ‌ها و آداب و آیین مردم ایران وجود دارد که تمرکز بخشی از فرهنگ حول غذا و میراث کهنی که ایران در این حوزه دارد، برای شخص خودم جالب و بااهمیت بود تا در نهایت قصه را به سمت آشپزی ببریم از سوی دیگر منطقه گیلان هم به عنوان منطقه خلاق غذا در یونسکو ثبت شده که نشان از میراث قوی فرهنگی ایران دارد در نهایت همه موارد باعث شد تا به سمت قصه مطبخ سریال گیل‌دخت برویم. 

وی افزود: در خصوص سختی‌های تولید کار در لوکیشن آشپزخانه یا شبیه آن باید گفت، مشقات کار در اجرا را متحمل شدیم زیرا بخشی از آسان شدن این مشقات این است که درک درستی از سوی کارگردان و عوامل از این حوزه وجود داشته‌ باشد که خداراشکر این مسئله در خصوص سریال گیلدخت صدق میکرد.

آسودگان گفت: شاید در بسیاری از کارها راحت از کنار آن می‌گذریم و به صورت عمیق سراغ آن نمی‌رویم اما عوامل سریال در خصوص سختی های تولید کار به هیچ عنوان به سادگی از هیچ مسأله ای عبور نمی کردند، شاید این  مسأله که لوکیشن آشپزخانه کوچک یا محدود است توجیهی برای نرفتن به سمت چنین سوژه‌هایی باشد اما عوامل پروژه بدون توجه به این مسائل تا آخرین لحظه کار را پیش بردند.

نویسنده «گلیدخت» بیان کرد: به جرات میتوان گفت ضعف در تولید به مراتب بیشتر از ضعف محتوایی در سریال ها به چشم می خورد و با قطعیت باید گفت، فیلمنامه های خوبی برای سریال ها وجود دارد که در اجرا شکاف هایی پدید می‌آید البته ممکن است مشکل فیلمنامه در مواردی بصورت جدی دیده شود اما مشکل اصلی سریال ها، فیلمنامه نیست. 

 وی در پایان درباره «گیلدخت»  گفت: 

این سریال از دو جهت توانایی  لازم برای استقبال و اشتیاق و ایجاد رضایت مخاطبان تلویزیونی را داشته است از نقش آفرینی بازیگران مطرح تا چهره های آشنا و آینده دار گرفته تا انتخاب خطه سرسبز گیلان بعنوان جغرافیای داستان که موجب شده جلوه‌های بصری زیبا و چشم‌نواز جنگلی با صحنه‌پردازی نسبتا قابل قبول و رنگارنگ لباس‌ها و صحنه‌های داخلی همراه شود و خاطرات خوب سریال‌های موفقی چون«پس از باران» و «وارش» را برای مخاطبان تداعی کند.

 هنر آنلاین

انتهای پیام/

نظر شما