به گزارش برنا؛ آیا می دانید قبل از کشف انسولین و همچنین داروهای ضد دیابت رایج، بیماران دیابتی با کدامیک از گیاهان دارویی معالجه می شدند؟
تاکنون میزان اثرگذاری بیش از 1200 گیاه دارویی در کاهش میزان گلوکز خون و یا کاهش عوارض ناشی از آن شناخته شده است. طی 2 دهه اخیر نیز تحقیقات آزمایشگاهی و همچنین بالینی متعددی روی گیاهان دارویی مورد استفاده در درمان دیابت انجام گرفته که در تعدادی از آنها اثرات قابل ملاحظه ای در کاهش گلوکز خون بیماران دیابتی مشاهده شده است.
یکی از گیاهان دارویی بیش از بقیه اثرگذری بهتری در درمان دیابت داشته است. این گیاه شنبلیله نام دارد.
شنبلیله یا شنبلید گیاهی نهاندانه، از دولپه ای های جدا گلبرگ است که جزء تیره نخود، تیره فرعی پروانه داران راسته گل سرخ است . در طب سنتی ایران شنبلیله طبق نظر حکما ی طب سنتی از نظر طبیعت گرم و خشک بوده و برگ آن جهت تسکین سرفه های سرد، ورم طحال و کبد، دردکمر و برودت مثانه به کار می رفته است.
دانه های شنبلیله دارای روغن ثابت حاوی اسیدهای چرب 6 درصد ترکیبات موسیلاژ به میزان 28 درصد و پروتئین 22 درصد، اسید آمینه های آزاد، کربوهیدرات ها، فلاونوئیدها، روغن فرار، استرول ها است. در مطالعات حیوانی مصرف بذر شنبلیله گلوکز خون ناشتا را هم به صورت حاد و مزمن کاهش میدهد.
در مطالعات بالینی روی انسان دیابتی نیز اثر بخشی این داروی گیاهی در کاهش قند خون مشاهده شده است. در یک مطالعه تجویز روزانه 1 گرم عصاره خشک هیدروالکلی بذر شنبلیله به بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 به مدت 2 ماه موجب کنترل قند خون شد.