به گزارش برنا؛ امروزه با نوآوری سلاح‌های هسته ای، اهمیت موشک‌هایی که می‌توانند سلاح‌های هسته‌ای را با برد وسیع حمل کنند، در بهترین حالت خود قرار دارد.
روسیه
ایالات متحده آمریکا
چین
فرانسه
انگلستان
هند
پاکستان
ایران
کره شمالی
اکثراً پنج کشور حق دارند موشک‌های دوربردی داشته باشند که می‌توانند سلاح‌های هسته‌ای حمل کنند. این کشور‌ها روسیه، ایالات متحده آمریکا، چین، بریتانیا و فرانسه هستند. با این حال، سایر قدرت‌های موشکی جهان نیز در جهت چالش برانگیزتر کردن و پیشرفت فناوری موشکی خود به خوبی عمل می‌کنند. آیا می‌دانید کدام کشور بهترین فناوری موشکی دنیا را دارد؟
قدرت موشکی کره شمالی
کره شمالی برنامه توسعه موشکی خود را از دهه ۱۹۷۰ آغاز کرده است. در سال ۱۹۸۴، کره شمالی موشک بالستیک اسکاد-بی با برد ۳۰۰ کیلومتر تولید کرد. همچنین این کشور موشک‌های Scud-C (برد ۵۰۰ کیلومتر)، Scud-D (برد ۸۰۰ کیلومتر) و No-Dong (برد ۱۳۰۰ کیلومتر) را توسعه داد. کره شمالی همچنین صادرکننده موشک به کشورهای مختلفی مانند پاکستان، ایران و مصر است.
کره شمالی Taepo Dong-۲ و No-Dong-۲ را آزمایش کرده و همچنان در حال توسعه آن است. به همین دلیل است که کره شمالی در میان ۱۰ کشور برتر دارای بهترین فناوری موشکی در جهان در سال ۲۰۲۳ قرار گرفته است.
قدرت موشکی ایران
هر وقت صحبت از تحولات فناوری موشکی در خاورمیانه شود، ایران یکی از کشورهای پیشرو محسوب می‌شود. ایران دارای سیستم‌های کامل موشکی است. این کشور موشک‌های توپخانه‌ای کوتاه برد تولید کرده است. ایران همچنین دارای موشک‌های شهاب-۱ (برد ۳۰۰ کیلومتر) و شهاب-۲ (برد تقریباً ۵۵۰ کیلومتر) است. موشک شهاب ۳ با برد نزدیک به ۱۳۰۰ کیلومتر نیز در وضعیت عملیاتی به یگان‌های سپاه پاسداران تحویل داده شده است.
همچنین گزارش‌هایی در خصوص توسعه موشک‌های بالستیک قاره پیمای شهاب-۴ و کوثر وجود دارد که به ایران این امکان را می‌دهد که حتی موشک‌های دوربردتر را نیز در اختیار داشته باشد. ایران در ۲۰ اکتبر ۲۰۰۴ آزمایش موفقیت آمیز شهاب-۳ با برد هدف گیری ۲۰۰۰ کیلومتر را تایید کرد. ایران چند روز پیش نیز از موشک مافوق صوت فتاح که دارای برد ۱۴۰۰ کیلومتر است رونمایی کرد.
در سال ۱۹۹۰، پاکستان موشک‌های بالستیک ام-۱۱ را از چین خریداری کرد که برد آن ۳۰۰ کیلومتر است. در اواخر دهه ۱۹۹۰، پاکستان با کمک چین موشک بالستیک شاهین-۱ با برد ۷۵۰ کیلومتر با سوخت جامد را توسعه داد. همچنین پاکستان تعداد کمی موشک بالستیک No-Dong از کره شمالی خریداری کرد.
برد این موشک‌های بالستیک No-Dong تقریبا ۱۵۰۰ کیلومتر است. پاکستان موشک غوری خود را در آوریل ۱۹۸۸ و آوریل ۱۹۹۹ آزمایش کرده است که نسخه پاکستانی موشک بالستیک No-Dong بود. این در حالی است که پاکستان نیز در حال توسعه غوری-۲ است که بردی در حدود ۲۳۰۰ کیلومتر خواهد داشت. علاوه بر این، غوری-۳ و شاهین-۲ نیز در مرحله توسعه هستند که برد طولانی تری خواهند داشت.
قدرت موشکی هند
از حدود دو دهه پیش، هند در تلاش برای توسعه موشک‌های بالستیک خود بوده است. Prithvi-۱ و Pritvi-۲ نیز در ارتش و نیروی هوایی هند گنجانده شده اند. هند تولید سری قابل توجهی از موشک‌های Agni-۱ با برد ۷۰۰ کیلومتر و Agni-۲ با حداکثر برد تقریباً ۲۵۰۰ کیلومتر انجام داده است. در سال ۲۰۰۳، هند اعلام کرد که آگنی III را با برد حدود ۴۰۰۰ کیلومتر آزمایش می‌کند.
هند در حال توسعه موشک بالستیک زیر دریایی پرتاب ساگاریکا است. هند آگنی IV را در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ با موفقیت آزمایش کرد. آگنی IV می‌تواند کلاهک ۱ تنی حمل کند. هند همچنین در حال آزمایش موشک بالستیک قاره پیما با سوخت جامد Agni V است و برد هدف گیری آن بیش از ۵۰۰۰ کیلومتر است. گزارش شده است که Agni VI نیز در حال توسعه است.
قدرت موشکی بریتانیا
عمدتاً بریتانیا به شدت به موشک‌های ICBM زیردریایی‌های ساخت ایالات متحده وابسته است. بریتانیا در پایگاه زیردریایی کینگز بی، جورجیا، یک باند موشکی مشترک با ایالات متحده در تأسیسات تسلیحات استراتژیک آتلانتیک دارد. ایالات متحده به موشک‌های بالستیک پرتاب دریایی Trident II (SLBM) که توسط بریتانیا استفاده می‌شد، سرویس می‌دهد.
قدرت موشکی فرانسه
[ایران در فهرست «۱۰ قدرت موشکی برتر جهان» در سال ۲۰۲۳] درست پس از آمریکا، روسیه و چین، فرانسه به عنوان چهارمین دارنده تسلیحات راهبردی بزرگ در جهان است، زیرا بیش از سیصد کلاهک استراتژیک دارد. M-۵۱ یک ICBM است که توسط نیروی دریایی فرانسه در سال ۲۰۱۰ مستقر شد. عمدتاً برای جایگزینی M ۴۵ SLBM توسعه یافته است. حداکثر برد آن تقریباً ۱۰۰۰۰ کیلومتر است.
قدرت موشکی چین
دستاورد مهم چین در زمینه فناوری موشکی، نوآوری Dongfeng ۵ A است که نسخه بهبود یافته ICBM DF-۵ A است. برد آن ۱۳۰۰۰ کیلومتر است. این موشک می‌تواند حدود ۶ وسیله نقلیه با وزن ۶۰۰ کیلوگرم را حمل کند. چین همچنین دانگ فنگ ۳۱ A را دارد که ICBM دوربرد است. حداکثر برد آن ۱۱۲۰۰ کیلومتر است. این موشک تنها می‌تواند یک سلاح هسته‌ای حرارتی ۱۰۰۰ کیلویی حمل کند.
موشک Minuteman-III (LGM-۳۰ G) به عنوان یکی از دوربردترین موشک‌های بالستیک قاره‌پیما به حساب می‌آید. برد آن ۱۰۰۰۰ کیلومتر با وزن تقریباً ۳۴۴۷۳ کیلوگرم است. می‌تواند با سرعت ۱۵۰۰۰ مایل در ساعت حرکت کند. Minuteman تنها ICBM زمینی در تسلیحات ارتش ایالات متحده است.
یکی دیگر از موشک‌های مهم ایالات متحده UGM-۱۳۳ Trident ۲ (Trident D ۵) است که می‌تواند یک سلاح هسته‌ای با حداکثر برد ۱۱۳۰۰ کیلومتر حمل کند. این یک موشک بالستیک زیردریایی (SLBM) است. این موشک می‌تواند با سرعت ۱۳۰۰۰ مایل در ساعت حرکت کند. این موشک در حال حاضر در نیروی دریایی ایالات متحده و سلطنتی استفاده می‌شود. Trident II D ۵ (Life Extension) احتمالا تا سال ۲۰۴۲ در خدمت خواهد بود.
قدرت موشکی روسیه
در میان قدرت‌های موشکی، روسیه اولین جایگاه دارنده بهترین فناوری موشکی جهان را در اختیار دارد. روسیه دارای موشک RS-۲۴ است که توانایی حمل سلاح‌های هسته‌ای را دارد. RS-۲۴ می‌تواند تقریباً چهار تا شش کلاهک حمل کند. RS-۲۴ دارای برد هدف گیری ۱۰۵۰۰ کیلومتر است در حالی که جرم آن در هنگام پرتاب حدود ۴۷۲۰۰ کیلوگرم است که شامل ۱۲۰۰ کیلوگرم محموله است.
تمایز دیگری که روسیه در فناوری موشکی دارد، توسعه موشک بالستیک قاره پیمای R-۳۶ M (ICBM) است. R-۳۶ M دوربردترین موشک جهان با برد هدف گیری ۱۶۰۰۰ کیلومتر است. R-۳۶ M همچنین می‌تواند سلاح‌های هسته‌ای حمل کند. روسیه همچنین در حال توسعه یک موشک بالستیک زیردریایی است که آینده سه گانه هسته‌ای روسیه را در نظر می‌گیرد.
R-۲۹ RMU Sineva، نسل سوم روسی است که از زیردریایی پرتاب می‌شود و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۳۰ عملیاتی شود. R-۲۹ RMU Sineva می‌تواند کلاهک‌های ۱۰۰ کیلویی با حداکثر برد ۱۱۵۴۷ کیلومتر حمل کند. RT-۲ UTTKh Topol-M نسخه پیشرفته Topol ICBM است. برد آن ۱۱۰۰۰ کیلومتر است. می‌تواند انفجار‌های هسته‌ای را در برد بیش از ۵۰۰ متر انجام دهد. UR-۱۰۰ N نسل چهارم ICBM محسوب می‌شود. حداکثر برد آن ۱۰۰۰۰ کیلومتر است. با این حال، پیش بینی می‌شود که تا سال ۲۰۳۰ عملیاتی بماند.