به گزارش برنا؛ هنگامی که HIV سلول های انسانی را آلوده می کند، یک کپی از DNA خود را به سلول های میزبان وارد می کند. برخی از این سلول‌های آلوده می‌توانند برای مدت طولانی به حالت نهفته بمانند که به عنوان نهفتگی HIV شناخته می‌شود.
درمان‌های کنونی، مانند درمان ضدرتروویروسی (ART)، می‌توانند با موفقیت از تکثیر بیشتر ویروس جلوگیری کنند، اما نمی‌توانند HIV نهفته را ریشه کن کنند. در نتیجه، یافتن راه هایی برای هدف قرار دادن و پاکسازی منابع نهفته همچنان یک چالش بزرگ می ماند.
یک مطالعه جدید توسط محققان دانشکده پزشکی UNC، دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو، دانشگاه اموری و دانشگاه پنسیلوانیا تایید می‌کند که سلول‌های میکروگلیال می‌توانند به عنوان یک مخزن ویروسی ثابت برای HIV نهفته عمل کنند.
این سلول ها با طول عمر یک دهه ای، 10 تا 15 درصد سلول های موجود در مغز را تشکیل می دهند و مسئول تنظیم رشد مغز، حفظ شبکه های عصبی و ترمیم آسیب هستند.
تجزیه و تحلیل بافت های مغز برای مطالعه و کشف مخازن HIV بسیار دشوار است زیرا این نوع سلول ها را نمی توان به طور ایمن در افرادی که ART مصرف می کنند نمونه برداری کرد. بنابراین، در مطالعه ای که در مجله تحقیقات بالینی منتشر شد، محققان از مغز ماکاک ها با ویروس نقص ایمنی میش (SIV) استفاده کردند، ویروسی که ارتباط نزدیکی با HIV دارد.
محققان از تکنیک‌های جداسازی فیزیکی و آنتی‌بادی‌ها برای حذف سلول‌هایی که نشانگرهای سطح میکروگلیال را به صورت انتخابی بیان می‌کردند، استفاده کردند. سپس سلول‌های میلوئیدی مغز بسیار خالص را از سلول‌های CD4+ که از بافت مغز عبور می‌کردند جدا کردند. تحقیقات گذشته نشان داده است که HIV پنهان می‌تواند در سلول‌های CD4+ پنهان شود که پاسخ‌های ایمنی را هماهنگ می‌کنند و به طور خاص توسط ویروس هدف قرار می‌گیرند.
محققان با استفاده از تکنیک‌های جداسازی فیزیکی، نمونه‌هایی را نیز به دست آوردند که توسط چهار فرد HIV+ اهدا شد که از ART استفاده می‌کردند اما از سایر بیماری‌های لاعلاج رنج می‌بردند.
اگرچه این مطالعه دارای محدودیت‌هایی مانند تعداد کمی از نمونه‌های موجود از اهداکنندگان انسانی است، اما از این مفهوم حمایت می‌کند که سلول‌های میکروگلیال مخزن پایداری برای عفونت خفته هستند و می‌توانند با درمان‌های بالقوه مورد هدف قرار گیرند.
حدود 1.2 میلیون نفر در ایالات متحده در پایان سال 2021 مبتلا به HIV بودند. از این تعداد، 87٪ از ابتلا به یک بیماری آگاه بودند. در حالی که هیچ درمانی برای HIV وجود ندارد، می توان آن را با درمان ضد ویروسی کنترل کرد. برای اکثر افراد، این روش کمک می کند که ویروس را ظرف شش ماه تحت کنترل قرار دهند و از انتقال بیشتر جلوگیری می کند.
درمان HIV به دو شکل انجام می شود:
قرص ها در ابتدای درمان توصیه می شوند و هر روز باید مصرف شوند. در همین حال، افراد مبتلا به سرکوب ویروسی (دارای کمتر از 200 کپی HIV در هر میلی لیتر خون) یا بار ویروسی غیرقابل شناسایی برای حداقل سه ماه ممکن است واکسن هایی را دریافت کنند که یک بار در ماه دیگر تزریق شود.
اگرچه هنوز راه زیادی برای یافتن درمانی برای HIV وجود دارد، اما محققان در حال کار بر روی بهبود پیشگیری از آن هستند. در کارآزمایی بالینی فاز 1 در سال 2022، یک نامزد واکسن HIV آنتی بادی علیه ویروس را در 35 نفر از 36 شرکت‌کننده القا کرد. با این حال، مشخص نیست که آیا این واکسن می تواند در برابر HIV محافظت کند یا خیر.
در طول تاریخ، پنج نفر - همه بیماران سرطانی - از HIV درمان شده اند. همه آنها پیوندهایی با جهش ژنتیکی نادر، هموزیگوت CCR5 Delta 32 دریافت کردند که توانایی HIV برای نفوذ به سلول های ایمنی را مختل می کند و تنها در 1٪ از جمعیت وجود دارد.
محققان می گویند که این رویکرد نویدبخش درمان HIV خارج از بیماران سرطانی است.