به گزارش برنا؛ این خانه یادگار معماری دوران قاجار در قرن سیزدهم است که ابتدا میرزا آقاخان نوری صدراعظم ناصرالدین با اهل و عیال در آن ساکن شد. کمی بعد امام‌جمعه وقت تهران حاج «سیدابوالقاسم امام‌جمعه» پسر ارشد «سیدزین‌الدین امام‌جمعه» و نوه دختری «معیرالممالک» (نظام‌الدوله) در آن سکنی گزید. او بعد از فوت پدر عهده‌دار امامت جمعه و تولیت مسجد امام شد و بعد با دختر مظفرالدین شاه، «شکوه‌الدوله» ازدواج کرد.
سید ابوالقاسم از اواخر حکومت محمدشاه قاجار تا مدت‌ها بعد از مشروطه منصب امامت جمعه و جماعت تهران را برعهده داشت. این خانه که جزء بنا‌های اعیانی تهران قدیم به شمار می‌رود، ۸۷۹مترمربع زیربنا دارد. خانه امام‌جمعه شامل دو بخش اندرونی و بیرونی است. بخش اندرونی آن به افراد خانه و خدمه اختصاص داشت که این‌روز‌ها هیچ اثری از آن نیست و تخریب و به مدرسه تبدیل شده است. بخش بیرونی محلی برای پذیرایی از مهمانان امام‌جمعه بود، همچنان به یادگار مانده است.
این عمارت باشکوه در دو طبقه ساخته شده است. طبقه همکف که حدودا یک پله پایین‌تر از سطح حیاط قرار گرفته که شامل حوضخانه و اتاق‌هایی در اطراف آن است. در طبقه دوم این بنا هم تالاری زمستان‌نشین با دو گوشواره شامل اتاق‌های خصوصی اهل خانه طراحی شده است. این خانه با تزیینات مقرنس، آینه‌کاری، گچبری و نقاشی‌هایی به سبک اروپایی در سقف و دیوار‌ها چیزی کم از کاخ گلستان ندارد و مهم‌ترین ویژگی آن تلفیق هماهنگ و متناسب معماری سنتی در کنار عناصر تازه‌وارد فرنگی است.