به گزارش خبرگزاری برنا از استان البرز رحیم خاکی یکی از الگوهای معماری هر فرهنگ و تمدنی را معماری مذهبی عنوان کرد که پس از معماری مسکونی کهن‌ترین الگوی معماری در جهان است.
وی حفظ معماری بناهای امامزادگان تاریخی را بسیار با اهمیت عنوان کرد و گفت: بنای امامزادگان تاریخی استان، ریشه‌های تاریخی و پرچم تشیع را در برابر دیدگان جهانیان و ادیان مختلف افراشته نگه داشته‌اند؛ اکنون این پرچم نزد ما به امانت است، امانتی که باید بدون کم و کاست به نسل‌های آینده سپرده شود.
مدیر کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی البرز افزود: اهمیت بناهای تاریخ امامزادگان از این جهت دو چندان است که به عنوان میراثی غیرمنقول حدود هزار سال است که در برابر دید همگان قرار دارد و اجداد ما با حفظ و صیانت از این یادمان‌ها ریشه‌های تاریخی و پرچم تشیع را در برابر دیدگان جهانیان و ادیان مختلف افراشته نگه داشته‌اند؛ اکنون این پرچم نزد ما به امانت است، امانتی که باید بدون کم و کاست به نسل‌های آینده سپرده شود.
خاکی ادامه داد: در روزگاری که چرخ‌های مدرنیته در حال از بین بردن سنت‌هاست، هر خشت و آجری که از امامزادگان تاریخی کم شود و یا شکل تاریخی آن را تغییر دهد، آب به آسیاب وهابیت ریختن است که با پروپاگاندای فراوان و تبلیغات و هزینه‌های میلیون دلاری تلاش می‌کند، تاریخ عظیم تشیع را به دوره صفوی تقلیل دهد، از این رو حفظ بناهای امامزادگان تاریخی حتی اگر با خشت گل باشد، ضروری است.
او با بیان اینکه معماری آیینی به مرور زمان و با پیدایش ادیان آسمانی به ویژه ادیان ابراهیمی، هویت ساختاری ویژه یافت، بیان کرد: سنت‌های ساخت بناهای آرامگاهی در ایران پس از اسلام برای مدتی متوقف و از قرن ۳ و ۴ هجری دوباره احیاء و اندک اندک بزرگان دینی و امامزادگان پس از تدفین صاحب مقابری شدند که در هر دو با توجه به سنت‌های معماری شکل یافت که در دوران سلجوقی اغلب برج مقبره هستند و در دوران ایلخانی تبدیل به نقشه می‌شوند که هنوز نیز بسیار پررنگ است.
خاکی ادامه داد: یک رواق در شمال سپس ایوان و بعد از آن گنبدخانه‌ای که بر روی مزار قرار دارد. این ساختار شاکله معماری بناهای آرامگاهی امامزادگان را شکل داده و تا به امروز ادامه یافته است.
گفتنی است اکنون حدود 85 بقاع متبرکه تاریخی در البرز وجود دارد که از این تعداد 41 امامزاده تاریخی به ثبت ملی رسیده است. بیشتر امامزاده های تاریخی استان مربوط به دوران صفوی و قاجاری است و برخی نیز مربوط به دوران تیموری، ایلخانی و سلجوقی هستند.
انتهای پیام/