به گزارش خبرگزاری برنا؛ دو سال قبل کاوش‌های زیرآبی باستان‌شناسان مکزیکی منجر به کشف یک قایق کانو در قعر یک گودال آبی در یکی از دریاچه‌های شبه‌جزیرۀ یوکاتان شد. این کشف در نزدیکی ویرانه‌های شهر باستانی چیچن ایتزا اتفاق افتاد که زمانی یکی از شهرهای پررونق مایاها با تعداد زیادی معبد و هرم بود.
حالا به تازگی برخی از محققان شرکت‌کننده در دوازدهمین کنگرۀ مایاشناسان، این فرضیه را مطرح کرده‌اند که از این قایق در مناسک آیینی و مذهبی مایاها استفاده می‌شده است.
این فرضیه بر اساس یافته‌های دیگری مطرح شده که در طی دو سال اخیر در همان نقطۀ پیدا شدن قایق کشف شده‌اند. باستان‌شناسان با بررسی محیط اطراف قایق، علاوه بر خرده‌هایی از چوب خود قایق، بقایای اسکلت‌هایی را نیز پیدا کرده‌اند.
۳۸ قطعه استخوان کشف شده در این نقطه متعلق به چند جانور از گونه‌های متفاوت بودند: یک آرمادیلو، یک بوقلمون، یک سگ و یگ عقاب؛ اما مهم‌تر از همه، بقایای استخوان یک انسان نیز در این میان وجود داشت؛ این استخوان مربوط به کف پای چپ یک زن بالغ بوده است.
تعداد زیاد استخوان‌های آرمادیلو و همچنین وجود استخوان انسان، محققان را به این باور رسانده که از این قایق در مناسکی آیینی استفاده شده است.
برای مایاها، گودال‌های آبی دروازه‌هایی برای ورود به دنیای پس از مرگ قلمداد می‌شدند و حیوانی مثل آرمادیلو که می‌توانست با نگه داشتن تنفسش برای مدت زیادی در این گودال‌ها باقی بماند، برای آن‌ها نمادی از ورود به دنیای دیگر بود. به علاوه در برخی از نقاشی‌های مایاها که بر روی سفال‌ها باقی مانده، آرمادیلو به عنوان چهارپایه‌ای برای استراحت خدایان تصویر شده است.
محققان گفته‌اند که شکل خود قایق نیز نشان می‌دهد که احتمالا این وسیله کارکردی آیینی داشته است؛ دماغه و قسمت عقبی این قایق بسیار ضخیم و سنگین هستند و بنابراین استفاده از آن برای امور روزمره توجیهی نداشته است.
قبلا تصور بر این بود که قدمت این قایق به حدود هزار سال می‌رسد اما یک آزمایش تازه قدمت آن را ۴۰۰ سال نشان داده است. با این‌حال از آنجا که نفوذ میکروپلاستیک‌ها ممکن است این آزمایش تازه را نیز دچار خطا کرده باشد، قرار است آزمایش دیگری برای قدمت‌سنجی استخوان‌ها و بدنۀ قایق انجام شود.