به گزارش خبرگزاری برنا هرمزگان، علی ستاری فعال‌رسانه‌ای و فرهنگی استان هرمزگان در یادداشتی به مناسبت فرارسیدن عید غدیر، نوشت: " غدیر " بدون شک مهم‌ترین رویداد برای ما شیعیان است چرا که بنای قوام‌بخشی و رسمیت بخشی به جریان شیعه در این روز گذاشته شده است، امری مبارک که اگر بخواهیم تاریخ اسلام را ورق بزنیم باید بگوییم تمام روزها " غدیر " و باید بحث اعتقاد به غدیر و بعد از آن معرفی و تبلیغ غدیر مانند خون در رگ‌های شیعیان جریان بیابد و از هر فرصتی برای رساندن پیام این روز مبارک استفاده کنند، رویکردی که وجود نازنین و مبارک رسول گرامی اسلام ( ص) نیز آن را عملیاتی کردند چنانچه هر روزی که از عمر اسلام گذشته است در واقع مصداقی برای معرفی علی بن ابیطالب علیه السلام بوده است، اینکه اولین مرد ایمان آورنده به دین مبین اسلام مولا امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام است، فضیلت آقا را در این بحث دست نیافتنی می‌کند و راه را برای فضیلت‌تراشی برخی عوام و خواص می‌بندد ضمن اینکه علی بن ابیطالب مولود جایی که برای اسلام و مسلمین مقدس‌ترین مکان به شمار می‌آید برای اینکه خداوند این پیام را به مردم دهد که علی جان کعبه است و بیش از طواف به دور کعبه‌ی ظاهر باید باطن آن را دریابید و قطعا رکن یمانی و متمایز بودن بافت آن با سایر بافت کعبه نیز گواهی برای جلوگیری از فراموشیِ جان کعبه است.
همانطور که گفتیم رسول گرامی اسلام (ص) و خداوند سبحان از هر فرصتی برای معرفی علی بن ابیطالب علیه السلام استفاده کرده است، پیامبر در اولین جلسه‌‌ای که به امر خداوند تبارک و تعالی دین مبین اسلام را معرفی کرد بحث جانشینی را نیز مطرح کرد، رسول گرامی اسلام در جمع بنی‌هاشم سه بار بزرگان قبیله را به اسلام با این رویکرد که هر کس نخست ایمان آورد برادر، وصی و جانشینش خواهد بود مطرح کرد و در هر سه بار وجود نازنین و مبارک مولی‌الموحدین امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام بود که دعوت پیامبر را اجابت کرد و پیامبر نیز بر جانشینی وی تصریح‌کرد.
بنابراین غدیر برای معرفی امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام از همان روزهای نخست اسلام آغاز شده است و نوع معرفی‌ها توسط پیامبر فرق داشته است.
هیچ‌کس به اندازه‌ی شخص پیامبر (ص) شخصیت علی بن ابی طالب و جایگاه او را تبیین نکرده است، رسول الله در جایی می‌فرمایند: اگر انبوه درختان (و باغها) قلم، و دریا مرکب، و تمام جنّیان حسابگر، و تمام انسان ها نویسنده باشند قادر به شمارش فضائل علی بن ابی طالب نخواهند بود؛ قطع به یقین پیامبر در پسِ چنین تبیین‌هایی در رابطه با علی بن ابیطالب علیه السلام پیامی مهم و بزرگ در رابطه با این شخصیت دارد دقیقا مانند رفتاری که امام خمینی(ره) در مواجهه با حضرت آیت الله خامنه‌ای داشتند و همواره تلاش می‌کرد توجهات دیگران را به شخصیت وی جلب کنند!
رسول گرامی اسلام(ص) در جایی دیگر می‌فرمایند: " انّ اللّه تعالی جعل لاخی علیٍّ فضائل لاتحصی کثرة فمن ذکر فضیلةً من فضائله مقرّابها غفر اللّه له ما تقدّم من ذنبه و ماتأخّر؛ به راستی خداوند برای برادرم علی(ع) فضائل بی شماری قرار داده است که اگر کسی یکی از آن فضایل را از روی اعتقاد و اعتراف بیان نماید، خداوند گناهان گذشته و آینده او را می بخشد."
اینکه خداوند چنین فضیلتی بیان تنها یکی از فضائل امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام قرار داده است و پیامبر اسلام چنین آن را بیان می‌کند برای چیست؟ برای این است که مردم در فضیلت‌گویی برای شخصیت متعالی علی علیه‌السلام مبادرت داشته باشند و جامعه برای پذیرش شخصیتی چنین برجسته و در تراز اسلام ناب محمدی(ص) آماده شود و برای اداره‌ی خود دست به دامان زید و عَمر نشود.
تشویق پیامبر (ص) برای رساندن فضایل امام المتقین علی علیه‌السلام به همین مقدار ختم نمی‌شود و ایشان می‌فرمایند: " و من کتب فضیلةً من فضائله لم تزل الملائکة تستغفرله ما بقی لتلک الکتابه رسم، و من استمع فضیلةً من فضائله کفّر اللّه له الذّنوب الّتی اکتسبها بالاستماع و من نظر الی کتابٍ من فضائله کفّر اللّه له الذّنوب الّتی اکتسبها بالنّظر،اگر کسی یکی از فضائل آن حضرت را بنویسد، تا هنگامی که آن نوشته باقی است، ملائکه برای او استغفار می کنند و اگر کسی یکی از فضائل آن حضرت را بشنود، خداوند همه گناهانی را که از راه گوش انجام داده است می بخشد، و اگر کسی به نوشته ای درباره فضائل علی(ع) نگاه کند، خداوند تمام گناهانی که از راه چشم کرده است می پوشاند و از آن در می گذرد."
اعتقاد به عصمت پیامبر (ص) یکی از اساس مسلمانیِ ما است بنابراین می‌دانیم پیامبر حرفی را بیهوده نمی‌زنند و آنچه که از زبان مبارک ایشان صادر می‌شود مطابق با واقع و حق مطلق است بنابراین توصیفات پیامبر از علی علیه‌السلام در زمره تعاریف و تعارفات مرسوم نمی‌گنجد و عین ذات مولی است و نشات از شناخت و معرفت پیامبر به امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌گیرد چنانچه رسول گرامی اسلام(ص) می‌فرمایند: "یا علی! ما عرف الله إلا أنا و أنت و ما عرفنی إلا الله و أنت و ما عرفک إلا الله و أنا؛ یا علی! خدا را جز من و تو، کسی نشناخت و مرا غیر از خدا و تو، کسی نشناخت و تو را غیر از خدا و من، کسی نشناخت."
بنابراین علی علیه‌السلام را باید ناشناخته‌ای بدانیم که نه تنها از زمان خود بزرگتر و جلوتر بود بلکه از تمام زمان‌ها نیز پیشی گرفته است و جامعه‌ی قرن بیست و یکیِ امروز نیز هنوز نمی‌تواند ابعاد علی بن ابیطالب علیه السلام را دقیق بشناسد.
علی ستاری
انتهای پیام/