به گزارش برنا؛ لانه دایناسوری پر از تخم‌های فسیل‌شده دایناسور کشف شد که اگر تخم‌ها توسط رسوبات سست دفن نشده بودند، ۶۰ تا ۸۰ میلیون سال پیش به گوشتخوارانی وحشی تبدیل می‌شدند.
از آن‌جایی که قبلا مدفوع فسیل‌شده تمساح در این مکان کشف شده بود، در ابتدا تصور می‌شد که این پنج تخم که به خوبی حفظ شده بودند، تخم‌های تمساح باستانی هستند. پس از بررسی دقیق‌تر گروهی از دیرینه‌شناسان به رهبری ویلیام روبرتو ناوا متوجه شدند که تخم‌ها بزرگ‌ترند و پوسته ضخیم‌تری نسبت به تخم‌های تمساح دارند.
به گفته ناوا، که مسئول اکثر کشفیات در موزه دیرینه‌شناسی در ماریلیا است، تخم‌های دایناسورها حدود ۱۲ تا ۱۳ سانتی‌متر طول و ۵ تا ۷ سانتی‌متر عرض دارند، در حالی که تخم‌های تمساح‌های باستانی معمولا بیش از ۷ تا ۸ سانتی‌متر نیستند.
وی ادامه داد که تخم دایناسورها دارای بافت «موجی‌شکل» است، اما تخم‌های کروکودیل باستانی بافت متخلخل یا صافی دارد.
این تخم‌ها توسط خاک حفظ و در طول زمان به ماسه سنگ تبدیل شدند. این ماده به عنوان یک محافظ طبیعی عمل می‌کند. چندین لایه ماسه در طی میلیون‌ها سال از تخم‌ها محافظت کردند تا اینکه دیرینه‌شناسان سال گذشته آن‌ها را از زمین بیرون کشیدند.
در چین نیز تخم دایناسور با جنین فسیل شده کشف شده که به نوزاد ینگلیانگ مشهور است. به گفته دیرینه‌شناسان دانشگاه بیرمنگام، نوزاد ینگلیانگ متعلق به گونه‌ای از اویراپتوروسورها است که با عنوان دایناسورهای تروپود منقاری بدون دندان نیز شناخته می‌شود. به گفته محققان، جنین اویراپتوروسور که در داخل یک تخم به طول ۱۷ سانتی‌متر در حال رشد بود، از سر تا دم حدود ۲۷ سانتی‌متر رشد می‌کرد.
بچه یا نوزاد ینگلیانگ در داخل یک تخم فسیل‌شده در صخره‌های در پارک صنعتی شاهه در شهر گانژو، استان جیانگشی پیدا شد. این نمونه یکی از کامل‌ترین جنین‌های دایناسور شناخته‌شده است و به ویژه وضعیتی نزدیک‌تر به وضعیتی دارد که در پرندگان جنینی نسبت به دایناسورها دیده می‌شود.
ابتدا این کشفیات به عنوان تخم دایناسورهای فسیل‌شده شناخته شدند. جنینی که در داخل تخم پنهان شده بود، بعدا از طریق پردازش فسیلی کشف شد.