محسن کوهکن نماینده سابق مجلس در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری برنا در خصوص سفر رئیس جمهور کشورمان به استان کهگیلویه و بویر احمد گفت: بخش قابل توجه‌ای از اموراتی که در استانها وجود دارد، فقط مشکل اعتباری و پولی نیست. پروژه‌هایی در کشور وجود دارد که اعتبارش وجود دارد اما بستر برای اجرای آن آماده نمی‌شود و اگر هم آماده شده باشد، بسیار کُند پیش می‌رود یا دستگاه‌هایی که باید متفقا بایستند تا مجوز آن را صادر کنند با هم هماهنگ نیستند.
وی افزود: معمولا در سفرهای بالاترین مقام اجرایی که رئیس جمهوراست، لازم نیست که حتما پول را تزریق کنند و بگویند این پول را خرج کنید. قطعا و یقینا اگر ناهماهنگی‌هایی که بین دستگاه‌های اجرایی و آماده نبودن بستر بعضی کارها و بررسی بعضی مطالبات به صورت میدانی در محل که بعد درمرکز بتوانند تصمیمات کارشناسی درست بگیرند، اگراین نتیجه را داشته باشد بسیار خوب است.
این تحلیل گرمسائل سیاسی عنوان کرد: در دل سفرهای استانی یکسری واقعیاتی وجود دارد که از طرفی مربوط به مشکلاتی از قبیل تورم و گرانی که کل کشور به آن مبتلا است، می‌شود، و از طرف دیگر مربوط به خواسته‌هایی است که مشخصا بعضی استانها و مناطق بر می‌گردد.
کوهکن تاکید کرد: زمانی که بالاترین مقام اجرایی در یک استان حضور پیدا می‌کند، امید را برای حل مشکلات بالا می‌برد و خود این امر به سرمایه اجتماعی نظام و دولت اضافه می کند. به نظر من، درمجموع از این گونه سفرها ارزیابی مثبتی می‌شود، البته باید اگر وقت گذاشته شود، مسائل اساسی شناسایی و ایرادات برطرف شود، نتیجه این سفرها راندمانش بالا می رود.
وی با اشاره به سیاست کلی دولت سیزدهی در راستای محرومیت زدایی گفت: در مورد محرومیت زدایی یک بحث کلان کشوری وجود دارد و آن این است که بعد از پیروزی انقلاب، چندین ساختار اداری کلان برای محرومیت در کشور تعریف کردیم تا جایی که حتی رئیس جمهور، یک دستیار، معاون ویژه یا مشاور مناطق روستایی داشته است.
این تحلیلگر مسائل سیاسی افزود: حدود ۵ سال است که دولت‌های مختلف برای محرومیت زدایی در نقاط مختلف کشور، کم و بیش تلاش می کنند. اگر 43 سال برای محرومیت زدایی در یک استان یا شهر تلاش کنیم اما یک بخش، شهر یا استان از محرومیت خارج نشود، باید به عقب برگردیم و از شیوه هایی که برای محرومیت زدایی استفاده کردیم، تجدید نظر کنیم.
کوهکن ادامه داد: قرار نیست برخی شهرها، استانها یا بخش‌ها تا قیامت محروم باقی بمانند، یک زمانی این اسم را عوض کردند و به جای محروم گفتند کمتر توسعه یافته و این معقول‌تر بود و در این زمینه دولت یک زمان و اعتبار می گذارد و تلاش می کند که به توسعه یافتگی برسند.
وی تصریح کرد: به هرجهت، یک جایی اعداد و ارقام باید نشان دهد که با شاخص‌هایی که برای محرومیت تعریف می‌کنیم دیگر روستا یا منطقه محرومی نداریم. بنده به عنوان یک شهروند، یک مطالبه‌ای از دولت دارم، ما چهل و اندی سال برای کمک به مناطق کمتر توسعه یافته تلاش می‌کنیم و هنوز به این مناطق می‌گوییم مناطق محروم، تا چه زمانی باید محروم بمانند؟ به هر جهت یک شاخص هایی از نو باید تعریف شود و مناطق برخوردار، نیمه برخوردار و کمتر توسعه یافته با آن شاخص‌ها شناسایی شوند.
این تحلیلگر مسائل سیاسی ادامه داد: چون توزیع اعتبارات در کشور بر اساس آمایش سرزمینی و نظرات کارشناسی، روی مرز عدالت نبوده است، در چنین باز تعریفی شاید به جاهایی برسیم که شاید شهری در نزدیک تهران باشد، اما با شاخص‌هایی که تعریف می‌کنیم، بگوییم اینها کمتر توسعه یافته باشند.
کوهکن افزود: باید شاخص هایی در کلیه نقاط کشور تعریف شوند، اگر منطقه‌ای است، منطقه ای یا شهرستانی است، شهرستانی و با آن شاخص‌های کمی به دست آید و احصا شوند
وی در ادامه گفت: اگر روستای کمتر برخورداری در نزدیک شهرهای برخوردار وجود داشته باشند، باید بررسی و ریشه‌‌های آن شناسایی شود که چرا هنوز محروم مانده‌اند.
این تحلیلگر مسائل سیاسی در پایان عنوان کرد: بنده بررسی کردم، یک استانی، یک منطقه‌اش محروم بود و هنوز هم محروم است، وقتی مقایسه می‌کنم می‌بینم که میزان بهره وری آنجا پائین است و شما هر چه به آن اعتبار دهید، نتیجه مطلوب را نمی‌گیرد، در اینجا برای محرومیت زدایی نباید اعتبار گذاری کنید، باید ادله آن را به دست بیاوری و آن را اصلاح کنید تا آن منطقه از محرومیت خارج شود.
انتهای پیام/