به گزارش خبرگزاری برنا از هرمزگان؛ امیر محمد رضایی زارعی پژوهشگر حوزه حقوق در خصوص قرارداد EPC شرکت های دانش بنیان گفت : قبل از بیان بایسته های حقوقی قرارداد EPC که توسط شرکت های دانش بنیان منعقد میشود باید چند نکته تمهیدی تبیین شوداولین نکته آنست که بررسی های کارشناسی نشان میدهد که قرارداد های EPC در در همه صنایع و کسب و کارها و در شکل‌های مختلف اجرا می‌شوند و نکته دوم آن است که شرکت‌های فعال در این زمینه می‌توانند از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری «تاییدیه شرکت دانش‌بنیان EPC» بگیرند و خود را به عنوان شرکت دانش بنیان مطرح کنند.
رضایی زارعی در ادامه افزود: صرف اینکه شرکتی قرارداد EPC منعقد کند مجرایی برای کسب عنوان دانش بنیانی نیست بلکه شرکت مذکور باید کالا هایی داشته باشد که در وهله اول به مرحله تولید رسیده و یا در حد نمونه آزمایشگاهی آماده شده باشند ثانیا سطح علمی و تحقیقات انجام شده در کالا های مذکور در شرکت‌های EPC باید بالا و در سطح پیشرفته باشد؛ به گونه ای که تحت هیچ شرایطی امکان کپی‌برداری ساده از آن وجود نداشته باشد.
این پژوهشگر حقوق ضمن اشاره به جایگاه این قرارداد ها در قوانین کشور اظهار داشت: متاسفانه این قبیل قرارداد ها در قانون بصورت صریح مورد اشاره و تدقیق قرار نگرفته است اما از قانون چهارم برنامه توسعه به بعد به قراردادهای EPC اشاره شده‌است به طور مثال در ماده ۳۱ قانون چهارم برنامه بصورت تلویحی به این قرارداد ها اشاره شده است.
رضایی زارعی در پایان بیان کرد: شرکت ها و موسسات تخصصی و فنی ای که پروژه های EPC انجام می دهند، در صورتی که۱۰% پروژه، شامل معیار ها و مولفه های قانون صلاحیت شرکت های دانش بنیان باشد ، می توانند تایید نامه دانش بنیان تولیدی نوع دو (صنعتی) را دریافت کنند.