به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ مراسم تشییع «محمد اسماعیلی»، نوازندهی پیشکسوت تنبک امروز ۲۵مردادماه ۱۴۰۲ با حضور اهالی هنر و علاقه‌مندان از مقابل تالار وحدت برگزار شد.
در این مراسم حسام‌الدین سراج، میلاد کیایی، بهمن رجبی، سامان احتشامی، محمد موسوی شوشتری، کامبیز روشن‌روان، محمد الهیاری(مدیر کل دفتر موسیقی)، امیرعباس ستایشگر (مدیرعامل انجمن موسیقی)، مهدی سالم (مدیرعامل بنیاد رودکی)، سعید ثابت، سهیل محمودی، پوریا اخواص و... حضور داشتند.
در ابتدا این مراسم با اجرای «سید عباس سجادی» برگزار شد و پس از آن «داود گنجه‌ای»(هنرمند پیشکسوت) در توصیف شخصیت هنری زنده‌یاد «محمد اسماعیلی» گفت: محمد اسماعیلی یک استاد واقعی در حوزه موسیقی ایرانی بود. نکته‌ای که در این ۸۲ سال همواره برایم اهمیت داشته دو عبارت بوده‌است؛ یکی پهلوانی و دیگری هنرمند واقعی بودن. هنرمندی که بند دلش به جایی وصل بوده و تقوا داشته باشد. در این چارچوب محمد اسماعیلی دارای این صفات ویژه انسانی بود.
«گنجه‌ای» ادامه داد: مرحوم اسماعیلی از جمله هنرمندانی بود که همواره با آمدن روی صحنه ذکر (یاعلی) را از یاد نمی‌برد. او بسیار مظلومانه از میان ما رفت. او و هم نسلانش با موضوع ریتم آنچنان آثار ارزشمندی را خلق کردند که واقعا جایگزینی ندارد.
در ادامه‌ی این مراسم محمد دلنوازی(نوازندهی پیشکسوت) بیان کرد: امروز صحبت کردن از محمد اسماعیلی واقعا برایم دشوار است. ایشان واقعا معلم اخلاق بود، باور نمی‌کنم که ۵۱ سال با ایشان همکار بودم و افتخار این را داشتم که کنار ایشان ساز بزنم و درس بگیرم. حتی یک بار ندیدم با کسی درشت صحبت کند. در کل باید بگویم کلام او درس انسانیت بود.
دلنوازی در ادامه افزود: او همیشه به خوبی از استادش «حسین تهرانی» یاد می کرد. این افتخار را داشتم اوایل کارم در گروه «فرامرز پایور» ساز بزنم. اوایل که به تمرین و اجرای گروه می‌رفتم، می‌دیدم که اواخر سال‌های عمر استاد تهرانی بود و ایشان که به روی صحنه می‌آمد، استاد اسماعیلی تا دقیقه آخر ایشان را همراهی می‌کرد. ایشان همیشه از احترام به بزرگ‌تر حرف می‌زدند. آنقدر این مرد بزرگوار بود که اگر بخواهم راجع به او حرف بزنم تا سه روز می‌توانم ادامه بدهم.
«داود یاسری»(معلم و مدرس پیشکسوت موسیقی ایرانی) عنوان کرد: من افتخار شاگردی شما را داشته و خواهم داشت. خدا رحمت کند استاد اسماعیلی را که صحبت درباره‌ی او بسیار سخت است چرا که پیش از هنرمندن بودن «انسانیت» برای ایشان اهمیت داشت.
«کامبیز روشن‌روان»(مدرس و آهنگساز پیشکسوت موسیقی) عنوان کرد: استاد اسماعیلی را از سال ۱۳۴۳ و از زمانی که جایگزین استاد تهرانی شد ایشان را می‌شناسم. ما افتخار شاگردی این هنرمند ارزنده را داشتیم. او از همان ابتدا با چنان شوق و ذوقی به ما درس می داد که توصیف آن سخت است. حتی روزهایی را به خاطر می آورم که از صبح تا شب به طور مرتب کار می کردیم و او برای ما مانند یک پدر بود که همیشه ما را راهنمایی می کرد.
«روشن‌روان» افزود: ارتباط ما با استاد اسماعیلی ارتباط بسیار نزدیکی بود. البته من به دلیل ادامه تحصیل در خارج از کشور موفق نشدم این ارتباط را ادامه دهم اما بعد از این‌که به ایران بازگشتم توفیق همکاری با استاد اسماعیلی را مجددا پیدا کردم. مرحوم اسماعیلی از جمله معلمان شایسته موسیقی ایرانی و پیرو مکتب استادش مرحوم «حسین تهرانی» بود. هنرمندی که به انسانیت قبل از هنرمند شدن اهمیت می داد.
در نهایت محمد موسوی(آخرین باز مانده از گروه اساتید موسیقی ایرانی) در سخنانی اظهار کرد: ۵۰سال با «محمد اسماعیلی» دوستی کردم. اولین آشنایی ما با هم در کلاس فرهنگ و هنر بود. من آنجا ایشان را دیدم. الان هم یک سال است، ساز نزده‌ام، حال مساعدی نداشتم اما اکنون به عشق ایشان می‌نوازنم.
مجید اسماعیلی(فرزند مرحوم محمد اسماعیلی) نیز در پایان این مراسم خطاب به حاضران با چشمانی گریان گفت: آنچه که باید در این مراسم گفته شود را همه می‌دانید. از بچگی همیشه صدای ضرب در خانه ما بود و پدرم مانند صدای قلب بود. او گرمای خانه بود و وقتی رفت، قلبم ایستاد. همه جا یخ زد.
او همچنین اعلام کرد که آیین بزرگداشت زنده‌یاد محمد اسماعیلی روز جمعه ۲۷ مردادماه از ساعت ۱۶ تا ۱۸ در تالار قصر سپهر برگزار می‌شود.
خبرنگار: تبسم کشاورز
انتهای پیام/