صفحه نخست

فیلم

عکس

ورزشی

اجتماعی

باشگاه جوانی

سیاسی

فرهنگ و هنر

اقتصادی

علمی و فناوری

بین الملل

استان ها

رسانه ها

بازار

صفحات داخلی

نگاهی به سریال کودک «فوفو: مسافری از کامادو»

۱۴۰۲/۰۵/۲۹ - ۱۰:۵۳:۰۴
کد خبر: ۱۵۱۳۱۲۷
شاید یکی از سخت ترین کارهای دوران معاصر، سرگرم کردن بچه ها باشد. کودکانی که آنقدر در دنیای تکنولوژی غرق شده اند که دیگر به سختی می توان توجه آنها را به موضوعی ولو مرتبط با سن و سال و دلمشغولی هایشان جلب کرد.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ «گلاره محمدی» منتقد سینما در یادداشتی نوشت: در دهه 60 که دوران طلایی سینمای کودک بود، فیلم ها و سریال های متعددی با محوریت کودکان و برای آنها ساخته می شد، سینماداران سئانس های فوق العاده برای «کلاه قرمزی و پسرخاله» در نظر می گرفتند و «گلنار» از سینما بلوار به سینما سعدی در رفت و آمد بود و «گربه آوازه خوان» و «مریم و میتیل» و «الو الو من جوجو ام» فیلم های محبوب مدارس برای اردوی بچه ها بودند.

«مدرسه موشها»، «دزد عروسک ها»، «پاتال و آرزوهای کوچک» و... تنها نمونه هایی است از تلاش سینماگران در دهه 60 و نیمه نخست دهه 70 برای نسلی نو که سالهای کودکی خود را در آن دوران سپری می کردند. 

چند سالی است که سینمای کودک چنان رو به افول گذاشته که لزوم برگزاری جشنواره فیلم های کودک و نوجوان هم زیر سوال رفته و حتی در زمان برگزاری این رویداد که زمانی مهمترین رخداد سینمایی در حوزه کودک و نوجوان محسوب می شد، توجه گروه هدف این جشنواره را نیز به خود جلب نمی کند. از سوی دیگر فیلم های ژانر کودک و نوجوان به دو گروه کلی تقسیم می شوند.

آثاری که برای این گروه سنی ساخته شده و فیلم هایی که درباره کودکان و نوجوانان به مرحله تولید و اکران می رسند. در حال حاضر به نظر می رسد که از هر دو منظر کمتر از داستان پردازی های خیال انگیز استفاده می شود. به خصوص که در تولید فیلم های این ژانر از امکانات و شیوه هایی استفاده می شود که چندین سال است به صورت کلیشه ای مورد استفاده سینماگران و کارگردان های این ژانر قرار گرفته است. به بیان دیگر، هیچ تحول یا تغییر رویه ای در تولید آثار کودک و نوجوان دیده نمی شود. این در حالیست که میزان و سطح کیفی جلوه های ویژه، امکانات و ابزار تولید و حتی تجربه کارگردان های سینمای ایران طی این سالها رشد قابل توجهی داشته است.

در چنین شرایطی پلتفرم فیلم نت، مجموعه ای را با هدف آشتی دادن مخاطب کودک تهیه و عرضه کرده که می تواند راهگشای تولیدات بعدی در این حوزه باشد. سریال «فوفو: مسافری از کامادو» تلاش کرده ویژگی های مورد علاقه بچه های امروز را در ساختارش بگنجاند؛ از جلوه های بصری استانداردی بهره برده، رنگ و فرم های جذابی را به تصویر کشیده، در طراحی کاراکتر موفق عمل کرده و در یک نگاه کلی کوشیده تا هرآنچه یک دهه نودی از یک محصول سرگرم کننده توقع دارد را برآورده سازد. داستان فصل اول این مجموعه از جایی شروع می‌شود که موجود عجیب و بامزه‌ای به نام فوفو توسط نیروهای پلید پادشاه میتا میتا، از سیاره خودش دزدیده می‌شود. فوفو هنگام انتقال به میتا میتا از سفینه به بیرون پرتاب شده، به زمین سقوط می‌کند و از دودکش شومینه خانه‌ای سر در می‌آورد. این آغاز ماجراهای فوفو و آرزوهای عجیب بچه‌ها روی کره زمین است. این سریال با حفظ استانداردها و توجه به ذائقه مخاطبش و نیز شناختی که از کودک امروزی داشته (اینکه به سادگی مجذوب قصه نمی شود و خنداندنش کار آسانی نیست) توانسته با پخش 6 قسمت، که هریک از آنها را به یکی از پیشگامان سینمای کودک در سالهای دور و نزدیک تقدیم کرده، جایگاه خود را در میان تماشاگران پیگیر پلتفرم ها پیدا کند و دنبال کنندگانش سه شنبه ها را مشتاق دیدن قسمت جدید مجموعه بمانند.

انتهای پیام/

نظر شما