به گزارش خبرگزاری برنا، محمدعلی اكبریان متخصص مغز و اعصاب و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشكی ایران درباره بیماری پاركینسون اظهار كرد: بیماری پاركینسون نتیجه‌ی از بین رفتن و یا تحلیل قسمت‌هایی از سیستم عصبی است كه موظف به ساخت ماده‌ای به نام دوپامین هستند.
وی با بیان اینكه عدم ترشح دوپامین در سیستم عصبی باعث ظاهر شدن علائم بیماری پاركینسون می‌شود افزود: قبلاً گفته می‌شد كه این بیماری در افراد با سن ۵۰ سالگی بروز پیدا می‌كند اما تحقیقات جدید نشان داده كه عوامل دیگری مانند بیماری‌های ویروسی و ضربه‌های مغزی نیز در پیدایش این بیماری موثرند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشكی ایران گفت: تحقیقات علمی كه اخیراً صورت گرفته حاكی از این مطلب است كه تعدادی از ژن‌ها در بروز این بیماری دخالت دارند چون عده‌ای در سنین ۴۰ و ۳۰ سالگی و حتی ۸ سالگی هم به این بیماری مبتلا می‌شوند.
اكبریان متذكر شد: ژن پاركینسون فقط در تعداد كمی از بیماران ثابت شده و مابقی علل دیگری دارد لذا افراد به هیچ وجه نباید نگران این مسئله باشند چون این بیماری عمدتاً ناشی از تحلیل رفتن و پیر شدن سلول‌های عصبی است.
این متخصص مغز و اعصاب اظهار كرد: ما فقط زمانی درمان را شروع می‌كنیم كه فرد علائم بیماری را داشته باشد كه در وهله اول، درمان‌های دارویی را شروع می‌كنیم و از طب سنتی و درمان‌های گیاهی نیز كمك می‌گیریم.
وی با اشاره به اینكه درمان به موقع در عدم پیشرفت این بیماری اهمیت بسیار زیادی دارد افزود: كنترل فشار خون و كنترل بیماری‌های زمینه‌ای عروقی و همچنین زنده و سالم نگه داشتن سیستم عصبی با ورزش و تغذیه سالم در عدم ابتلا به این بیماری بسیار موثر است اما اگر بیماری مستقر شد نوع درمان بر اساس شدت و حدت بیماری توسط پزشك متخصص انتخاب می‌شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشكی ایران مطرح كرد: بهترین درمان پاركینسون در مرحله اول درمان دارویی است اما درصورتیكه مقدار داروی بیمار از حد مجاز، متجاوز شود روش‌های مكمل و یا روش‌های درمانی دیگر مانند تحریك سلول‌های مغزی به وسیله دستگاهی كه در مغز كار گذاشته می‌شود مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
انتهای پیام/