به گزارش خبرگزاری برنا هرمزگان، علی ستاری نوشت: بیت‌المقدس یا سرزمین قدس یکی از مقدس‌ترین نقاط در عالم است این منطقه برای یهودیان دارای قداست بالایی است چرا که آن‌ها خود را مولود این منطقه می‌دانند و با توجه به اینکه خواستگاه اولیه بنی‌اسرائیل( فرزندان حضرت یعقوب)؛ سرزمین کنعان بیت‌المقدس را نیز شامل می‌شود علاقه بسزایی به اثبات حاکمیت خود به این منطقه دارند.
از سویی دیگر اورشلیم( بیت‌المقدس)، مرکز حکمرانی حضرت داوود و حضرت سلیمان علیه السلام است که یهودیان را از شر حاکمیت طاغوتی "جالوت" و تسلط " اجنه" نجات دادند و از آن‌جایی که یهودیت علاقه بالایی به مصادره مطلوب دارند، با وجود کارشکنی‌ها و خیانت‌هایی که در قبال پیامبران الهی داشتند، تلاش می‌کنند برخی انبیا را یهودی قلمداد کنند، در حالی که نطفه یهودیت با خیانت، عهدشکنی و جنایت بسته شده است چنانچه بنی‌اسرائیل در نگهداری از امانت پدر، حضرت یعقوب علیه‌السلام خیانت کرده و حضرت یوسف علیه‌السلام را به چاه افکندند، آن‌ها بعد از مهاجرت به مصر، پا به وادی‌هایی گذاشتند که برایشان ممنوعه اعلام شده بود، با وجود اینکه معجزات حضرت موسی علیه السلام را دیده بودند و حضرت آن‌ها را از ظلم فرعونیان نجات داده بود با ۱۰ روز تاخیر حضرت بت پرست شده بودند و در رویارویی با جالوت نیز از دستور ولی‌امرشان که از جانب خداوند متعال مامور فرماندهی یهود شده بود تمرد کردند.
سرپیچی‌‌ها و عصیان یهود بعد از حضرت داوود(ع) و حضرت سلیمان(ع) نیز ادامه داشت و فتنه‌ی این قوم موجب شد که حضرت عیسی عليه السلام در ظاهر مصلوب شود.
دشمنی یهودیان با پیامبر خاتم حضرت محمد(ص) نیز " اظهر من الشمس " است و بعد از ۱۴۰۰ سال روز به روز عمیق‌تر می‌شود.
یهودیان اولین گروهی بودند که بعد از رحلت حضرت سلیمان، نبوت وی را انکار کردند و به او تهمت سحر زدند اما با این وجود قدرت ماورایی حضرت سلیمان غیر قابل انکار است و برای دست‌یافتن به کتاب، عصا، انگشتر و گنجینه‌ی آن حضرت سال‌هاس که در حال کاووش هستند تا با دست‌یابی به قدرت‌های ماورایی بتوانند سلطنت دنیا را به دست بگیرند.
آنچه امروز از یهودیت شاهدیم نه یک دین الهی، بلکه تلفیقی از آموزه‌های مصر باستان، شیطان‌پرستی در پوسته‌ای از یهودیت است که چون نطفه‌اش با خیانت و جنایت بسته شده است برای بقا؛ راهبردی جز جنایتگری ندارند.
سرزمین مورد مناقشه‌ی یهودیان با مسلمانان همان سرزمینی است که ۴۰۰ سال مسیحیان بر سر آن با مسلمانان نزاع داشته‌اند، وجود محله‌های مربوط به ادیان مختلف در بیت‌المقدس نشان می‌دهد که این شهر منطقه‌ای مهم بین ادیان ابراهیمی است و هر کدام از آن‌ها تلاش می‌کنند تا این شهر را برای خود مصادره کنند اما به هر صورت بخش عمده‌ای از ساکنین این سرزمین با ورود اسلام، مسلمان شده‌اند و بعد از ورود اسلام به فلسطین، همواره اکثریت با مسلمانان بوده است، بنابراین اگر قرار است ملکیت این منطقه به کسانی تعلق بگیرد، آن‌ها افرادی هستند که نسل به نسل در این سرزمین‌ها زندگی کرده‌اند نه افرادی که از کشورهای اروپایی به فلسطین مهاجرت کرده‌اند.
چرا فلسطین برای ادیان ابراهیمی مهم است؟
بدون شک، بیت‌المقدس، مهم‌ترین شهر در فلسطین است و یهودیان معتقدند پرستشگاه اورشلیم یا هیکل مقدس که همان معبد سلیمان عليه السلام است، در این شهر قرار داشته، و دیوار ندبه که مورد تعظیم و عبادت یهودیان است به عنوان آخرین بقایای این معبد مورد زیارت یهودیان است، قدس‌الاقدس نیز که مهم‌ترین بخش از معبد حضرت سلیمان به شمار می‌آید به اعتقاد یهودیان در قبه‌الصخره قرار گرفته است از جنبه معنویِ معبد حضرت سلیمان عليه السلام که بگذریم به قدرت و ثروت حضرت سلیمان می‌رسیم، اینکه قصر حضرت نیز در همان حوالی است یا احتمال اینکه گنجینه حضرت سلیمان در معبد پنهان شده باشد، مسئله‌ای است که یهودیت به هیچ‌وجه نمی‌تواند از آن بگذرد چرا آن‌ها دنبال قدرت اداره‌ی عالم هستند و باور دارند که علمِ محفوظ در کتاب‌های حضرت سلیمان و ثروت او و قدرتی که در انگشتری سلیمان نبی وجود دارد، امکان حکومت بر کل دنیا را ایجاد خواهد کرد.
البته در رابطه با انگشتری حضرت سلیمان که نشان نبوت حضرت است و خداوند قدرت تسلط جن، انس، شیاطین و همه پرندگان و وحشیان را آن قرار داده(۱)، شیعه اعتقادی دیگر دارد چنانچه بر اساس باورهای شیعی، این انگشتر جزء مواریث نبوت است که نزد امامان معصوم بوده و در حال حاضر حضرت حجت بن الحسن (عج) آن را در اختیار دارد.
از نظر مسیحی‌ها نیز بیت‌المقدس مقدس‌ترین شهر محسوب می‌شود "کلیسای مقبره مقدس" در قدس قرار گرفته است و به باور مسیحیان حضرت عیسی عليه السلام در این منطقه زندگی کرده و مصلوب شده است از این رو مسیحیان همواره از کشورهای مسیحی‌نشین کاروان‌های زیارتی به مقصد بیت‌المقدس داشته‌اند و حتی بعد از اسلامی شدن بیت‌المقدس نیز این کاروان‌ها به کار خود ادامه دادند و اساسا شوالیه‌های معبد برای اسکورت کاروان‌های زیارتی با دستور پاپ تشکیل شد.
در اهمیت بیت‌المقدس برای مسیحیت همین بس که دولت‌های مسیحی ۴۰۰ سال برای سیطره بر قدس با مسلمانان جنگیده‌اند.
اما بیت‌المقدس برای مسلمانان نیز جایگاه ویژه‌ای دارد و به عنوان قبله اول مسلمانان شناخته می‌شود و جالب است بدانید زمانی که قرآن کریم از مسجدالاقصی سخن به میان می‌آورد این منطقه هنوز به تصرف مسلمانان در نیامده و فقط در آن معابد مسیحیان و یهودیان وجود دارد اما با توجه به اینکه اسلام تکمیل کننده‌ی دین انبیای پیشین است و در این بیت‌المقدس مکان مقدسی وجود دارد، خداوند آن را با عبارت مسجد معرفی می‌کند.
رقابتی تاریخی برای سر سیطره بر بیت‌المقدس
بیت‌المقدس، همواره در طول تاریخ محلی برای رقابت قدرت‌ها بوده است، از زمان‌های قبل از مسیحیت این منطقه، شهری مهم برای امپراطوری روم بوده و یهود جایگاه ویژه‌ای در آن داشته اما با مسیحی‌شدنِ امپراطور روم، قدرت یهودیت در اورشلیم کاهش یافت و مسیحی‌ها هم که یهودیان را عامل مصلوب‌شدن حضرت عیسی می‌دانستند موجب آزار و اذیت قرار می‌دادند بنابراین برای یهود سیطره‌ی مسیحیت بر آن‌ها سخت بوده است.
با ورود اسلام به منطقه شامات، فلسطین نیز در قبال پرداخت جزیه به سرزمین‌های اسلامی پیوست و مسلمانان نیز تعهد کردند که کنیسه‌ها و کلیساها را خراب نخواهند کرد اما پذیرشِ اسلامی شدنِ اورشلیم برای مسیحیت سخت بود و بر همین اساس با دستور مستقیم پاپ و ایجاد رابطه بین روم شرقی و غربی جنگ‌های صلیبی آغاز شد، جنگ‌های ویران‌گری که برای مسیحیت عایدی نداشت، اما برای جهان اسلام " قدس " را تبدیل به مسئله‌ای ناموسی کرد و فرقی نمی‌کرد قدرت دست اعراب باشد یا اکراد و اتراک، همه برای قدس جنگیدند و تلاش کردند و هر حکومت مسلمانی که روی کار آمده چنین نگاهی به قدس دارد؛ اینکه امام خمینی در بحبوحه‌ی جنگ ایران و عراق راه قدس را از کربلا نشان می‌دهد و اجازه می‌دهد بخشی از نیروهای سپاه پاسداران به مصاف با اسرائیل بروند نشان می‌دهد که چه حد قدس اهمیت بالایی برای مسلمانان دارد و شاید بزرگترین فتح مشترک یهود و مسیح بر علیه مسلمانان این بود که در عصر معاصر موفق شدند روابط با اسرائیل را برای برخی کشورهای مسلمان عادی‌سازی کنند.
باز شدن پای اسرائیل به فلسطین
بعد از جنگ جهانی دوم، یهودیان نیز سر از آخور فتنه‌اگیزی درآوردند و از فرصت مظلومیت‌نمایی با توجه به یهودهراسی‌های متحدین، استفاده کردند و وارد مسئله قدس شدند؛ تجزیه کشورهای مسلمان در منطقه عراق و شام به دلیل فروپاشی عثمانی فرصت مناسبی بود که یهود نیز بتواند عرض‌اندامی در جامعه بین‌الملل داشته باشد چرا که تا سال ۱۹۱۷ سرزمین قدس بخشی از امپراطوری عثمانی بود اما با شکست این امپراطوری، قیومیت این منطقه به دست بریتانیا افتاد و بریتانیایی‌ها نقشه شوم خود را با کاشتن تخم نفاق در منطقه اجرایی کردند.
ردپای نحس روباه پیر در فلسطین موجب شد که اولین درگیری و جنگ بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها تحت عنوان جنگ نکبت به وقوع بپیوندد، البته پیش‌زمینه این اقدامات در سال ۱۹۸۹ میلادی «تئودور هرتزل» خبرنگار و نویسنده یهودی ایجاد شد که با نوشتن کتابی تحت عنوان «دولت یهود» سخن از تشکیل یک دولت یهودی به میان آورد.
هرتزل برای جامه عمل پوشاندن به عقیده خود از طریق دولت آلمان به عثمانی فشار آورد تا اجازه سکونت یهودیان در فلسطین را بدهد اما عثمانی‌ها با طرح مسائلی چون جهاد بر علیه غیر مسلمانان جلوی این موضوع را گرفتند؛ بر همین اساس صهیونیست‌ها دست به دامن روباه پیر شدند و در پی توافقات خود با انگلیسی‌ها، بریتانیا اعلامیه بالفور را منتشر کردند که در آن آمده بود؛ " نظر به علاقه خاصی که دولت انگلستان به تشکیل وطن ملی یهود در فلسطین دارد، برای نیل به این هدف و تسهیل وسایل آن کوشش خواهد کرد."
پس از صدور «اعلامیه بالفور» نیروهای نظامی انگلیس در ۹ دسامبر ۱۹۷۱ بیت المقدس را اشغال کردند و تا پاییز ۱۹۱۸ توانستند همه نیروهای نظامی عثمانی در فلسطین را مجبور به تسلیم کرده و سراسر سرزمین این کشور را به تصرف خویش درآورند.
در سال ۱۹۱۹ میلادی کنفرانس «سان رمو» که از نمایندگان فرانسه، انگلیس و ایتالیا، تشکیل شده بود پس از بررسی اوضاع همه جانبه فلسطین موافقت خود را مبنی بر تحت الحمایگی فلسطین به وسیله بریتانیا اعلام کرد و در تاریخ ۲۴ ژوئیه ۱۹۲۲ قیمومیت انگلستان بر فلسطین رسماً توسط شورای «جامعه ملل» به تصویب رسید.
و از این تاریخ به بعد مهاجرت یهودیان به سرزمین فلسطین آغاز شد.
سیاست‌های یهودستیزانه هیتلر نیز موجب شده بود که یهودیان بیش از پیش برای مهاجرت به فلسطین علاقه‌مند باشند اما بعد از پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۷ انگلستان اعلام کرد که طی یک سال آینده، فلسطین را ترک خواهد کرد و اداره آن را به سازمان ملل خواهد سپرد، بر همین اساس در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ مجمع عمومی سازمان ملل متحد با صدور قطعنامه‌ای فلسطین را به سه قسمت تقسیم کرد.
در تقسیمات سازمان ملل۴۳ درصد فلسطین در اختیار اعراب فلسطینی، ۵۶ درصد در اختیار یهودیان و بیت المقدس نیز بین المللی اعلام شد؛ مسئله‌ای که موجب شده است یهودی‌های صهیونیست ۷۶ سال ظلم را در حق مسلمانان روا بدارند و غده‌ای سرطانی به نام اسرائیل را در دل جهان اسلام به وجود بیاورند که جز چرک، خونابه و کثافت چیز دیگری از آن ساطع نمی‌شود.
در طول این ۷۶ سال تلاش‌های زیادی برای درمان این غده سرطانی انجام شده است اما یکدست نبودن جامعه اسلامی در برابر رژیم صهیونیستی موجب شکست‌هایی برای مسلمانان شده است.
در روزگاری که اعراب بر علیه اسرائیل با هم متحد بودند، رژیم پهلوی در ایران به عنوان ژاندارم منطقه وظیفه داشت امنیت ولد زنای غربی‌ها را تامین کند و روابط حسنه‌ای را بعضا در خفا با رژیم اشغالگر قدس ایجاد کند؛ در آن زمان ایران بزرگترین فروشنده نفت به رژیم صهیونیستی بود اما شاه در مصاحبه‌ها صادرات نفت به اسرائیل را انکار می‌کرد و همین امر موجب شد که امام خمینی در سخنرانی عاشورای ۴۲ که پیش‌زمینه قیلم ۱۵خرداد را ایجاد کرد هشدارهای تندی بر علیه شاه به دلیل رابطه‌اش با اسرائیل بدهد.
امام امت، در پیام برائت سال ۱۳۶۶ فرمودند: ملت‌های مسلمان باید به فکر نجات فلسطین باشند و مراتب انزجار و تنفر خویش را از سازش کاری و مصالحه رهبران ننگین و خود فروخته‌ای که به نام فلسطین، آرمان مردم سرزمین‌های غصب شده و مسلمانان این خطه را به تباهی کشیده‌اند به دنیا اعلام کنند و نگذارند این خائنان بر سر میزمذاکره ها، و رفت و آمدها، حیثیت و اعتبار و شرافت ملت قهرمان فلسطین را خدشه دار کنند.
این پیام امام خمینی دقیقا منطبق با امروزِ کشورهای مسلمان صادر شده است، دقیقا برای آن‌جایی که سران کشورهای مسلمان با وجود انزجار مردمانشان از رژیم اشغالگر قدس، به دنبال عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی هستند و برای گشایش سفارتخانه‌هایشان در سرزمین‌های اشغالی صف بسته‌اند، به قول امام، ملت‌های مسلمان باید مراتب انزجار و تنفر خویش را از سازش کاری و مصالحه رهبران ننگین و خود فروخته اعلام کنند، دقیقا شبیه فریادهایی که مردم ترکیه در روزهای اول طوفان الاقصی با وجود سازش‌کاری دولت‌شان با صهیونیست‌ها از گلو بیرون آوردند.
درحالی که سعودی‌ها در حال رسیدن به بالاترین سطح از عادی‌سازی روابط با صهیونیست‌ها بودند اما طوفان الاقصی، تردید در دل سران برخی کشورها انداخت.
این عملیات رعب‌آورترین عملیات فلسطینی‌ها بر علیه اسرائیلی‌ها بود؛ در همان چند ساعت ابتدایی ۲۲۰۰ موشک شلیک شد و مجاهدان فلسطینی موفق شدند به اراضی اشغالی نفوذ کنند.
فلسطینی‌ها که تا همین چند سال پیش تنها سلاح‌شان " سنگ " بود در طوفان الاقصی، نشان دادند که وعده‌ی الهی برای از بین بردن طاغوت و پیروزی حق، شوخی بردار نیست؛ فرزندان صالح امام ثابت کرده‌اند اینکه امام خامنه‌ای می‌فرماید: اسرائیل ۲۵ سال آینده را نخواهد دید یک تهدیدِ مرسوم سیاسی - نظامی نیست بلکه امروز جمهوری اسلامی ایران نقش تعیین کننده‌ای در معادلات منطقه‌ای و بین‌المللی دارد و اوامری که از لسان ولی‌امر مسلمین بیرون می‌آید، فصل‌الخطاب‌هایی است که باید شوند، پس " دولت‌هایی که قمار عادّی‌سازی [روابط] با رژیم صهیونیستی را برای خودشان سرمشق و شیوه‌ی کار قرار می‌دهند، دارند اشتباه می‌کنند، ضرر خواهند کرد؛ باخت منتظر این‌هاست؛ به‌قول اروپایی‌ها دارند روی اسب بازنده شرط‌بندی می‌کنند؛امروز وضع رژیم صهیونیستی وضعی نیست که مشوّق نزدیکی به او باشد؛ نباید این اشتباه را بکنند، رژیم غاصب، رفتنی است."
بدانید و آگاه باشید که تعیین زمان توسط فرمانده معظم کل قوا برگرفته از سنت الهی است که به هیچ وجه تغییر ناپذیر نخواهد بود، بنابراین امروز همه وظیفه دارند جلوی رژیمی که خود را به یک پادگان تروریستی علیه ملّت فلسطین و دیگر ملّت‌های مسلمان تبدیل کرده است بایستند؛ بدانید قدس تنها مسئله فلسطینی‌ها یا اعراب نیست بلکه مسئله مشترک جامعه جهانی، جامعه انسانی، جهان اسلام و تمام آزادگان جهان است، مانع اولِ پیش‌روی تحقق رویاپردازی‌های یهود و فراماسونری؛ مسلمانان هستند و قطع به یقین روزی که یهود از روی مسلمانان بگذرد به سراغ مسیحیت خواهد رفت و چه بسا اختلاف مسیحیت و یهود عمیق‌تر از آن است که متصور شویم.
اسرائیل به دنبال حاکمیت بر دنیا است و غرور یهودی‌اش او را نژاد برتر معرفی می‌کند و سایر ملت‌ها را فقط برده‌ای برای یهودیان می‌داند، بنابراین اگر امروز جلوی رشد این غده‌ی سرطانی گرفته نشود، فردایی به مراتب سخت‌تر از امروزِ مسلمانان در انتظار ملت‌های جهان خواهد بود.
انسانیت امروز کسری دارد که مخرج مشترک آن مسئله فلسطین است و راهبرد و فرمول رسیدن به نتیجه صحیح در این کسر انسانیت، توسط امام سفر کرده‌ی امت مشخص شده است؛ هر مسلمان یک سطل آب بریزد اسرائیل را آب خواهد برد.
۱- مجلسی، بحار الانوار، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۹۹
یادداشت: علی ستاری