مهدی کاظمی کارشناس مسائل تحریم در گفت وگو با خبرنگار نفت خبرگزاری برنا پیرامون آغاز تحریم‌های ایالات متحده آمریکا بر ایران اظهار داشت: اگر بخواهیم نقطه شروعی برای تحریم‌های حوزه انرژی بگذاریم، آن نطقه شروع، تحریم آیسا است که در سال ۱۳۷۵ یا ۱۹۹۶ تصویب شد. این اولین تحریم فراسرزمینی ایران توسط آمریکا است و با حداکثر ممکن، رای آورد.
کاظمی اذعان داشت: نکته اصلی این تحریم در ابتدا، ممنوعیت سرمایه‌گذاری در صنعت نفت ایران بود و نکته‌ای برای فروش نفت ایران نداشته است.
وی گفت: اولین دلیل آمریکا برای تحریم این بود که با یک کشور انقلابی برخورد کرده است و باید این کشور را از توسعه باز بدارد لذا تصمیم گرفت با برنامه‌ریزی بلند مدت، بر درآمد‌های اصلی ایران دست بگذارد.
این کارشناس تحریم در ادامه اذعان داشت: قانون آیسا هر ده سال یک بار تصویب و تکمیل می‌شود، سیر تکامل آن، به این گونه است که در سال ۹۶ در بخش منو تحریمی پنج دسته مجازات به عنوان ماشه وجود داشت و اگر شرکتی با نهاد‌های تحریمی ایران همکاری می‌کرد، مشمول یک سری جریمه‌ها می‌شد شایان ذکر است که قانون سیسادا در سال ۲۰۱۰ و قانون ایفکا دو قانونی بودند که متمم‌های قانون آیسا نامیده می‌شوند.
کاظمی در ادامه به بی تعهدی جان کری در عدم تمدید قانون سیسادا اشاره کرد و گفت: در اولین سال اجرای برجام، جان کری به تیم مذاکره قول می‌دهد که اوباما قانون سیسادا را وتو کند چرا سال ۲۰۱۶ موئد بررسی مجدد قانون سیسادا بود، زیرا قوانین کنگره به امضای ریاست جمهوری می‌رسد، اما اگر رییس جهمور تایید نکتد به مجلس سنا می‌رود و در آن زمان با توجه ترکیب تقریبا ۵۰/۵۰ دموکرات و جمهوری خواه این قانون رای نمی‌آورد.
وی افزود: طبق قول اوباما به تیم مذاکره کنند نباید به این قانون رای می‌داد منتها اوباما بر خلاف قولش امضا کرد و آقای عراقچی گفتند کار آمریکا خلاف روح برجام است.
این کارشناس تحریم به سیر تکاملی تحریم‌های امریکا اشاره کرد و گفت: آمریکا در ابتدا اسامی شرکت‌های تحریمی را منتشر می‌کرد و گفت مثلا شرکت ملی نفت ایران تحریم است و نباید کار با آن فعالیتی صورت بگیرد حال عده‌ای قطع ارتباط می‌کردند و عده‌ای به صورت غیر شفاف کار می‌کردند و وزارت خزانه داری نهاد تحریمی را تشخیص می‌داد و تحریم می‌کرد.
کاظمی گفت: این تحریم‌ها مانند ویروسی بود و این تا زمانی کارگر افتاد و آثاری هم برای ایران داشت، از سال ۹۰ شمسی فهمیدند که این کار دیگر نتیجه بخش نیست، لذا به فکر پی ریزی نظام تحریمی جدید افتادند.
این کارشناس ادامه داد: آمریکایی‌ها به این تصمیم رسیدن که نمی‌توان یک کشور را با این شیوه مهار کرد این نوع تحریم‌ها برای مهار گروه‌های کوچک خوب است؛ لذا قانون ۲۰۱۰ سیسادا تحریم‌های ثانویه نسل دوم آغاز شد که آمریکا‌ها به جای اینکه یک نهاد ایرانی را تحریم کنند فضا را خطرناک کردند و یک سری نهاد‌ها و شرکت‌های ایرانی را در لیست تحریمی گذاشتند و به جهان گفتند ما اگر متوجه بشیم که منافعی برای نهاد تحریمی یک شرکتی ایجاد می‌کند، ما آن نهاد را تحریم می‌کنیم و خطر جریمه را بر دوش نهاد‌های مرتبط گذاشت.
وی گفت: به عبارتی آمریکا تحریم‌های خود را برون سپاری کرد به دلیل اینکه نمی‌توانست آخر زنجیره را ببیند به همین دلیل در بانک‌های بزرگ یک بخشی به نام تخمین ریسک ایجاد شده و به بانک‌ها مشاوره می‌دهد و مشتریان خود را از لحاظ ریسک تحریمی می‌سنجد اگر یک بانکی با یک نهاد تحریمی فعالیت داشته باشد با تحریم‌های سنگین روبرو می‌شود، مثلا بانک پریبا فرانسه به دلیل همکاری با نهاد‌های تحریمی، ۸.۹ میلیارد دلار جریمه شد و پرداخت کرد لذا کسی از ترس جریمه اقدام به فعالیت‌های مشکوک نمی‌کند.
انتهای پیام/