گروه ورزشی تیتر کوتاه – نسیم شیرازی: سال‌ها است که ورزشگاه آزادی مانند بسیاری دیگر اماکن ورزشی در تمام ایران سوژه‌ی عدم رسیدگی به محیط‌های ورزشی شده است و امسال این موضوع پررنگ‌تر از هر سال روی خط خبری رسانه‌ها رفته و ورزشی‌ها را هم نگران‌تر از همیشه کرده است. هر چند عادت به عدم تجهیز، رسیدگی و نوسازی اماکن ورزشی موضوع تازه‌ای برای ورزش ایران نیست ولی این‌بار پای ورزشگاه قدیمی آزادی در میان است ورزشگاهی که زمانی فخر ایران بود و حالا نه تنها باعث کنایه بازیکنان مطرح تیم‌های آسیایی حاضر در جام باشگاه‌های آسیا شده بلکه مکان مناسبی برای مصدومیت‌های پیاپی بازیکنان هم هست.
به هرحال این استادیوم که قدمت چیزی حدود ۵۳ ساله دارد هنوز پیر نشده، فرسوده شده است در حالی که ورزشگاه‌های اروپایی با عمر حدود ۱۰۰ سال همچنان روی پا و محل برگزاری رویدادهای بزرگ هستند و یا بعضی از ورزشگاه‌ها به خاطر برگزاری رویدادهای مهم تبدیل به مکانی ملی و تاریخی شده‌اند. ورزشگاه‌هایی چون «برامال لین» قدیمی‌ترین ورزشگاه جهان که هنوز در اختیار یک تیم حرفه‌ای در سطح اول جهان است و ورزشگاه تیم شفیلد یونایتد انگلیس به شمار می‌رود. همچنین ورزشگاه سندی گیت، فیلد میل، دیپ دایل، ورزشگاه «ریس کورس گراند» قدیمی‌ترین استادیوم بین‌المللی فوتبال جهان که هنوز میزبان مسابقات بین‌المللی است و ورزشگاه‌های دیگر از جمله این موارد هستند که بعد از بازسازی مورد استفاده قرار گرفته‌اند. اما با وجود سال‌ها صحبت از بازسازی ورزشگاه آزادی چرا سال به سال شاهد فرسوده‌تر شدن این ورزشگاه نه چندان پیر هستیم.
گرچه صحبت از ساختن ورزشگاه جدید و مدرن موضوع مهم و قابل توجهی به شمار می‌رود ولی آیا قرار است در قبال ورزشگاه آزادی رویه‌ای چون ورزشگاه تختی در پیش گرفته شود و کم‌کم یادمان برود صد هزار نفر در استادیوم فوتبال این ورزشگاه تیم‌های شان را تشویق کرده‌اند؟ اگر که از سایر مجموعه‌های ورزشی آزادی فاکتور بگیریم و از مشکلات آن‌ها ننویسیم، مشکلاتی چون بسته شدن پیست اتومبیلرانی و موتورسواری که از سوی شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی صورت گرفته است، شرکتی که از تمام فدراسیون‌های ورزشی به دلیل اجاره اماکن ورزشی طلبکار است و اخیرا اظهارنامه قضایی بابت طلبش ارسال کرده و در اقدامی عجیب پیست‌های اتومبیلرانی و موتورسواری ورزشگاه آزادی را به دلیل بدهی فدراسیون اتومبیلرانی به این شرکت، بسته است. این در حالی است که وقتی دو سازمان زیر مجموعه وزارت ورزش با هم اختلاف دارند معلوم نیست چرا دودش در چشم ورزشکارانش بروند. در این بین بد نیست نگاهی به جدی‌ترین بازسازی‌های ورزشگاه آزادی هم بعد از اتفاق‌هایا خیر این ورزشگاه بیندازیم، شاید جدی‌ترین بازسازی ورزشگاه آزادی در سال ۱۳۸۱ انجام شد که به گفته مسئولان وقت، ۱۶۰ میلیارد تومان هزینه داشت، در سال ۹۴ نیز اعلام شد که برای بازسازی و ترمیم این مجموعه ۲۰۰ میلیارد تومان هزینه و دو سال زمان لازم است. دو سال بعد از آن نیز اعلام شد که بودجه‌ی ۱۶۰میلیاردی به این کار اختصاص داده شد، در سال ۱۴۰۰ هزینه لازم برای ترمیم و بازسازی ورزشگاه آزادی ۷۰۰ میلیارد تومان عنوان شد و حالا نیز مسئولان تاکید کرده‌اند که بین ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ میلیارد تومان بودجه برای بازسازی ورزشگاه آزادی لازم است و جالب است که در مقابل این رقم قابل توجه همچنان آزادی نیاز به بازسازی ریشه‌ای دارد. در این خصوص نظر عضو هیات رئیسه فدراسیون فوتبال و عضو فراکسیون مجلس را جویا شدیم.
احسان اصولی عضو هیات رئیسه فدراسیون فوتبال در این باره به تیترکوتاه گفت: بازسازی استادیوم آزادی در اختیار شرکت توسعه هست و می‌دانم که تلاش زیادی را انجام می‌دهند و عزم دولت و وزیر ورزش بر آماده‌سازی هرچه سریع‌تر ورزشگاه آزادی است تا برای میزبانی‌های لیگ و همینطور دیگر مسابقات خارجی هر چه سریع‌تر تکمیل شود. این موضوع در اختیار فدراسیون نیست ولی می‌دانم که اتفاقات بازسازی با سرعت پیش‌می‌رود و به امید خدا به زودی شاهد بازسازی ورزشگاه آزادی خواهیم بود.
محمد وحیدی عضو فراکسیون ورزش مجلس شورای اسلامی نیز در پاسخ به تیترکوتاه بر لزوم ورود دو باشگاه بزرگ پایتخت و سازمان لیگ تاکید کرد و گفت: همانطور که می‌دانیم ورزشگاه آزادی از لحاظ فیزیکی در وضعیت به سامانی قرار ندارد و دو باشگاه مهم یعنی پرسپولیس و استقلال به نوعی میزبانان این ورزشگاه هستند و اگر قرار است در نگهداری این ورزشگاه کاری شود ازآن جایی که گردش مالی زیادی در این دو باشگاه وجود دارد، سازمان لیگ هم پای کار باشد کار بزرگی انجام خواهد شد.
محمد وحیدی با اشاره به حق پخش تلویزیونی افزود: باید سازمان لیگ و این دو باشگاه پاسخگو باشند و به نوعی اگر ما موضوع حق پخش را هم در رسانه ملی دنبال کنیم، می شود در بازسازی ورزشگاه‌ها از محل درآمدهایی که خود باشگاه‌ها کسب می‌کنند ورزشگاه پویا و زنده‌ای را داشته باشیم و این نکته را هم باید گفت که اگر از ورزشگاه درست استفاده و نگهداری شود قطعا زمان استفاده از آن ورزشگاه طولانی‌تر خواهد بود.
وی با اشاره به ناکارآمدی بخش عمرانی ورزش کشور تصریح کرد: متاسفانه در سطح ملی و استانی بخش عمرانی ورزش کشور بسیار ضعیف و ناکارامد است و معلوم نیست که جایگاه فدراسیون‌ها در این بخش کجاست. یعنی گاهی یک شرکت مادر تخصصی مانند شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی که در واقع پر از ترک فعل هم داخلش هست گاهی مصوبات زیادی در سفرهای دولت دارند که اجرایی نمی شود و در حفظ و نگهداری سرمایه ملی ورزش نمی‌توانند درست مدیریت کنند و متاسفانه به نوعی پاشنه آشیل وزرای ورزش هم در ادوار مختلف شده است.
اگر موضوع حق پخش در رسانه ملی را دنبال کنیم، می شود در بازسازی ورزشگاه‌ها از محل درآمدهایی که خود باشگاه‌ها کسب می‌کنند ورزشگاه پویا و زنده‌ای را داشته باشیم
وحیدی تاکید کرد: به نظر می‌رسد باید یک نگاه ویژه‌ای به بخش عمرانی ورزش کشور شود، اگر توانایی در وزارت ورزش برای حفظ و نگهداشت اماکن ورزشی و یا توسعه‌ی آن‌ها وجود ندارد اصراری نیست که حتما این سیستم سامانه عمرانی در حوزه وزارت ورزش را در اختیار خودش داشته باشد واگر این توانایی وجود ندارد به وزارت خانه‌ای مانند راه و شهرسازی بسپارند و فقط بهره‌بردار باشند. اگر هم می‌توانند بهره‌برداری درست کنند پاسخگو باشند چرا که خیلی از این اماکن را هم متاسفانه اجاره می‌دهند و معلوم هم نیست که چه اتفاق‌هایی می‌افتد و معتقدم نهادهای نظارتی باید جدی‌تر به این موضوع ورود کنند.
او در پاسخ به بالا بردن سقف بودجه وزارت ورزش و اختصاص ردیف بودجه خاص برای رسیدگی به مواردی این‌چنینی نیز گفت: بودجه را لایحه دولت می‌آورد، یعنی مجلس نوسانات بودجه‌ای اش بیش از ده درصد نیست. پس وقتی که دولت لایحه را می آورد اگر حفظ بیت المال، که بخشی از آن‌ها اماکن ورزشی هستند برایش مهم باشد، که حتما هست، باید در بودجه آن را مدنظر قرار دهد. ضمن این که تعدد پروژه‌های زیادی که در کشور شروع شده است. عدم اولویت بندی و استفاده نکردن درست از اعتبارات استانی صدمه زننده است. اما واگذاری بعضی از این پروژه‌ها به بخش خصوصی که می‌تواند در نگهداشت این مجموعه‌ها موفق‌تر عمل کند. یک رویکرد نگاه به آینده است، یعنی دولت باید سایه‌اش را روی شرکتی که به عنوان شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی در وزارت ورزش کار می کند نگه دارد و برنامه ای داشته باشد که اگر هم قرار است مجلس حمایتی داشته باشد مبتنی بر یک برنامه باشد نه اینکه هر فردی الان مدعی باشد که چون پول کم است وضعیت به اینجا رسیده است.
بودجه وزارت ورزش را لایحه دولت می‌آورد، یعنی مجلس نوسانات بودجه‌ای اش بیش از ده درصد نیست. پس وقتی که دولت لایحه را می آورد اگر حفظ بیت المال، که بخشی از آن‌ها اماکن ورزشی هستند برایش مهم باشد، که حتما هست، باید در بودجه آن را مدنظر قرار دهد. ضمن این که تعدد پروژه‌های زیادی که در کشور شروع شده است.
وی خاطرنشان کرد: خیلی از این نگهداری‌ها اصلا هزینه نمی‌خواست، می‌توانستند در واگذاری به یک بخش خصوصی نگهداری‌اش را هم مدیریت کنند، بعضی از این ورزشگاه‌ها متاسفانه حفظ و نگهداری‌اش ناشی از ترک فعل مدیرانی است که توجهی به این موضوعات ندارند. اگر مثلا پیست‌های اسکی کشور را بررسی کنید، فدراسیون اسکی هیچ پیستی را در اختیار ندارد، پیست اسکی در اختیار شرکت حفظ و توسعه اماکن ورزشی است، خب چطور آن فدراسیون هم قهرمان پروری و هم درآمدزایی کند. خیلی از این اماکن را به خود فدراسیون‌ها و هیئت‌های ورزشی استان‌ها بدهند قطعا این قابلیت وجود دارد که بهتر از این نگهداری شود، چون آن‌ها به یک درآمدزایی کاذبی فکر می‌کنند که آن درآمدزایی هم محقق نمی‌شود و درونش هم رانت‌هایی برای عده‌ی خاصی اتفاق می افتد.