به گزارش خبرگزاری برنا، مصاحبه تاریخ شفاهی با استاد احمد صافی در تابستان ۱۴۰۱ در دستور کار واحد اسناد و تاریخ شفاهی شورای عالی آموزش و پرورش قرار گرفت. استاد احمد صافی در این مصاحبه به عنوان یک کنشگر سازمانی، ناگفته‌های تاریخ شفاهی شورای عالی آموزش و پرورش را در دو دوره حساس آستانه انقلاب و سال‌های نخست بعد از انقلاب را بیان کرد. این امر نه تنها از نقش منحصر به فرد استاد به عنوان حلقه واسطه شورا از قبل به بعد انقلاب حکایت می‌کند، بلکه امکان مقایسه رویکرد و عملکرد شورا در دو دوره مذکور را فراهم نموده است.
ضمن اینکه اهتمام استاد در احیای شورا با جمعآوری، صحافی، آرشیو و سازماندهی صورت مذاکرات و مصوبات شورا –از ۱۳۰۱ به بعد- نیز گامی اساسی در صیانت از حافظه سازمانی شورا تلقی می‌شود. از این‌رو اگر استاد صافی را به عنوان نماد آرشیو ثابت (اسناد) و سیّار (شفاهی) شورا بنامیم، سخنی به گزافه نگفتهایم. این بزرگ‌مرد با حفظ اسناد شورا از یک سو و احیای شورا از سوی دیگر، دو میراث گرانقدر برای علاقمندان تاریخ و تحولات نظام آموزشی ایران به یادگار گذاشت. دو میراثی که همچون دو بال، بخش عمده منابع تاریخ‌نگاری آموزش و پرورش را تشکیل می‌دهند.
در بخشی از این کتاب راجع به ابقاء استاد در مقام مسئولیت شورای عالی آموزش و پرورش توسط دکتر غلامحسین شکوهی اولین وزیر آموزش و پرورش آمده است:
«وقتی که دکتر شکوهی در دولت موقت، وزیر آموزش و پرورش شد، من رئیس دبیرخانه و دبیر شورای عالی آموزش و پرورش بودم. چون من قبلا دانشجوی وی هم بودم، از من شناخت داشت، لذا با من تماس گرفت و پیشنهاد داد که مسئولیت تربیت معلم را به عهده بگیرم؛ گفتم استاد، ما در شورای عالی، اسناد شصت سال سابقه سیاستگذاری آموزشی را داریم و من مشغول یادداشت‌برداری از آن‌ها هستم و می‌خواهم کتاب بنویسم، توضیح دادم که اینجا فرصتی پیدا کرده‌ام که سوابق فعالیت‌های شورای عالی معارف، فرهنگ و آموزش و پرورش را مطالعه کنم و ببینم که ما چه دستاورد‌ها و چه مشکلاتی داشته‌ایم؟ چه چیز‌هایی تصویب شده است و این صاحب‌نظرانی که از اعضای شورای عالی بوده‌اند، چه نکاتی را مطرح کرده‌اند و نگاه آن‌ها به آموزش و پرورش چگونه بوده است؟ و مهم‌تر اینکه چقدر این مصوبات به اجرا در آمده است؟ وقتی من این حرف را زدم، گفت پس همانجا بمان و...».
انتهای پیام/