به گزارش گروه فرهنگ و هنر برنا؛ شُکری، شاعری ناشناخته از قرن دوازدهم قمری است که به فارسی و تُرکی می‌سروده و شگفتا که نام و نشانی از او در تذکره‌ها ثبت نشده و تا پیش از این نیز کسی او را معرفی و آثارش را بررسی و تصحیح و منتشر نکرده است.
مدرس در مقدمهٔ این کتاب، سابقهٔ زبان فارسی در شبه‌قاره را به اختصار بررسی کرده و سپس از لابه‌لای شعر شُکری به کشف نام و تبار و زندگی و باور و اندیشهٔ او پرداخته‌است.
مدرس در بخشی از مقدمه، شعر شُکری را دو رنگ نامیده؛ چرا که هم رنگ‌مایه و تلألؤِ طرزِ هندی در آن است، و هم دارای رنگ و رایحهٔ سبک عراقی است. او همچنین نوشته:«شاید شُکری در مقایسه با همروزگارانش شاعر برجسته و فوق‌العاده‌ای نباشد ، اما شعرش از لطافت و حلاوت و دلپذیری و صفا بی‌بهره نیست».
بررسی اجمالیِ بیان و آرایه‌ها و اشاره به برخی از ابیات دلنشین و تأمل برانگیز شُکری نیز از جمله نکاتِ مقدمهٔ این کتاب است. تصحیح این کتاب، بر اساس یگانه نسخهٔ خطّیِ دستیاب (موجود در کتابخانه مجلس) و با شیوهٔ قیاسی به انجام رسیده است.
«سفر در حباب»، اشعار فارسیِ شُکری شامل قصائد، غزلیات، مُخَمَّسات و مُسَمَّط و یک نوحه، گزیدهٔ مثنویات و قطعات و رباعیّات است.
در پایان هر بخش از عناوینِ یادشده، مدرس به شیوه‌ای آسان و روان، ابیات و اصطلاحات و لغات دشوار را شرح و معنا کرده‌است.
انتهای پیام/