به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ کهکشان MCG-۰۱-۲۴-۰۱۴ در فاصله حدود ۲۷۵ میلیون سال نوری از زمین قرار گرفته و دارای دو بازوی مارپیچی قابل توجه و یک هسته درخشان پرانرژی است که به عنوان هسته فعال کهکشانی (AGN) شناخته می‌شود.
کهکشان MCG-۰۱-۲۴-۰۱۴ تحت عنوان کهکشان سیفرت نوع ۲ دسته‌بندی می‌شود که یکی از دو دسته بزرگ از کهکشان‌های فعالی است که دانشمندان به همراه اختروش‌ها می‌شناسند. طبق بیانیه آژانس فضایی اروپا (ESA) کهکشان‌های سیفرت دارای یک هسته درخشان مشخص هستند، اما در مقایسه با اختروش‌ها که هسته فعال کهکشانی درخشان فوق‌العاده آن‌ها می‌تواند از کل کهکشان‌های میزبانی که در آن ساکن هستند بیشتر بتابد، کمتر قابل تشخیص هستند.
کهکشان‌های سیفرت را نیز می‌توان بر اساس شدت نور ساطع شده از هسته فعال آن‌ها دسته‌بندی کرد. بسته به طول موج نور یا طیف آن، کهکشان‌های سیفرت به دو دسته نوع یک یا نوع دو طبقه‌بندی می‌شوند. نوع دوم خطوط طیفی موسوم به نور «ممنوعه» را منتشر می‌کنند که با توجه به قوانین خاصی از فیزیک کوانتوم، نباید وجود داشته باشند.
آژانس فضایی اروپا می‌گوید: برای درک اینکه چرا نور ساطع شده از یک کهکشان می‌تواند ممنوعه تلقی شود در وهله اول باید درک کنیم که چرا طیف‌ها وجود دارند. طیف‌ها اتم‌ها و مولکول‌های خاصی از نور را با طول موج‌های بسیار خاص جذب و منتشر می‌کنند.
الکترون‌ها مقادیر خاصی از انرژی را از دست می‌دهند یا به دست می‌آورند که مربوط به طول موج‌های خاصی از نور است که جذب یا گسیل می‌شوند. با این حال، برخی از خطوط گسیل طیفی «ممنوعه» در نظر گرفته می‌شود، زیرا در حالی که در فضا مشاهده می‌شوند، اما در شرایط عادی روی زمین رخ نمی‌دهند.
فیزیک کوانتوم پیچیده است و برخی از قوانینی که برای پیش‌بینی آن استفاده می‌شوند، از مفروضاتی استفاده می‌کنند که با شرایط آزمایشگاهی اینجا روی زمین سازگار است. بر اساس این قوانین، این انتشار «ممنوعه» است. اما در فضا، در میان یک هسته کهکشانی فوق‌العاده پرانرژی، این فرضیات دیگر قابل اجرا نیستند و نور «ممنوعه» فرصتی پیدا می‌کند تا به سوی ما بدرخشد.
انتهای پیام/