انسولین شکلاتی جایگزین تزریق برای بیماران دیابتی می‌شود

به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری برنا؛ تقریبا ۶۱ میلیون نفر در اروپا مبتلا به دیابت هستند و بین ۵ تا ۱۰ درصد از آن‌ها مبتلا به دیابت نوع ۱ هستند، به این معنی که آن‌ها باید روزانه انسولین مصرف کنند تا سطح قند خون خود را کنترل کنند.

برخی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نیز باید انسولین مصرف کنند. به گفته فدراسیون بین المللی دیابت، سه روش رایج برای مصرف انسولین با سرنگ، قلم انسولین یا پمپ انسولین است.

دانشمندان راهی برای ارائه انسولین به صورت خوراکی، از طریق کپسول یا شکلات بدون شکر، توسعه داده اند و آن را با موفقیت بر روی حیوانات آزمایش کرده اند. محققان دانشگاه سیدنی استرالیا با همکاری دانشگاه آرکتیک نروژ پیشتر کشف کرده بودند که امکان تحویل دارو به کبد با نانوحامل وجود دارد.

نیکلاس هانت، استاد ارشد دانشگاه سیدنی گفت:ما در دریافت کمک مالی در استرالیا موفق شدیم، به روش‌های مختلف برای ارائه این درمان‌ها، به سلول‌های درون جمعیت پیری نگاه کنیم و این شامل استفاده از نانومدیسین‌ها بود؛ بنابراین، ما شروع به استفاده از نقاط کوانتومی کردیم، که در واقع مواد فوق العاده جالب و شگفت انگیز بودند.

هانت گفت: وقتی برای اولین بار از آن‌ها استفاده کردیم، دیدیم که می‌توانیم دارو‌ها را بسیار کارآمد تحویل دهیم. شما می‌توانید دقیقا کنترل کنید که به کدام قسمت از بدن می‌روند. این اثر خارج از هدف نداشت و واقعا متمرکز و موثر بود. نقاط کوانتومی ذرات نیمه هادی کوچکی هستند که ابعاد آن‌ها به ترتیب چند نانومتر است.

ایده ایجاد یک نوع انسولین خوراکی پس از آن مطرح شد که یک پزشک سالمندان در یک کلینیک که محققان با آن کار می‌کنند، نگرانی خود را در مورد افراد مسن که در بیمارستان بستری شده اند، ابراز کرد و خطر ابتلا به عفونت‌های ثانویه را افزایش داد، زیرا آن‌ها به تزریق انسولین نیاز داشتند.

هانت ادامه داد: البته، آن زمان فقط یک مفهوم بود؛ و بعد مراحل کلیدی که بعد از آن انجام دادیم، این بود که ابتدا تأیید کنیم که شما واقعا می‌توانید انسولین را به صورت خوراکی تحویل دهید.

این تیم باید یک پلیمر تخصصی طراحی شده برای حرکت در معده و جذب در روده را توسعه دهد، سپس در نهایت به کبد برسد. آن‌ها شروع به طراحی یک پلیمر کردند که به سطح قند خون بیمار پاسخ می‌داد، که آن‌ها با نگاه کردن به آنزیم‌هایی که مولکول‌های قند طولانی را تجزیه می‌کنند، انجام دادند.

هانت در ادامه گفت: اگر مقدار زیادی گلوکز خون وجود داشته باشد، مقدار زیادی از آنزیم‌ها وجود دارد، و سپس آن‌ها پلیمر را تجزیه می‌کنند و سپس انسولین را آزاد می‌کنند.

پیتر مک کورت از UiT دانشگاه قطب شمال نروژ در بیانیه‌ای گفت: این روش مصرف انسولین دقیق‌تر است، زیرا انسولین را به سرعت به مناطقی از بدن که به آن نیاز دارند، می‌رساند. وقتی انسولین را با سرنگ مصرف می‌کنید، در سراسر بدن پخش می‌شود که می‌تواند عوارض جانبی ناخواسته ایجاد کند.

برنامه‌های آزمایشات بالینی آینده

این سیستم بر روی موش‌ها، موش‌ها و بابون‌ها آزمایش شد و تیم یافته‌های خود را در فناوری نانو طبیعت منتشر کرد. بابون‌ها نمی‌خواستند قرص بخورند بنابراین محققان ژله‌های بدون شکر و شکلات بدون شکر را امتحان کردند، با اینکه بابون‌ها شکلات ایجاد شده توسط آزمایشگاه را ترجیح می‌دادند.

هانت: وقتی ما مطالعه بابون خود را انجام دادیم، آن را به گونه‌ای انجام دادیم که برای تقلید از آنچه در آزمایش بالینی فاز I انجام می‌شود، طراحی شده است؛ بنابراین همان دوز انسولین است که استفاده می‌شود.

تمرکز در حال حاضر بر تولید برای آزمایش بالینی آینده با امید شروع تا پایان سال است. هانت می‌گوید که آن‌ها امیدوارند آزمایش‌های بعدی را در سال ۲۰۲۶ انجام دهند، که اگر موفق شود، می‌تواند به معنای درخواست تایید از تنظیم کننده‌ها در سال ۲۰۲۸ باشد.

هانت در انتها گفت: ما امیدواریم که یک درمان که آن‌ها می‌توانند به صورت خوراکی مصرف کنند و چیزی که آن‌ها نمی‌توانند بیش از حد مصرف کنند می‌تواند کنترل بهتر گلوکز را در طول کل چرخه زندگی فراهم کند. انسولین قابل خوردن نیازی به یخچال ندارد و هنوز هم مقرون به صرفه است.
انتهای پیام/