به گزارش برنا؛ محسن مهدیان در یادداشتی نوشت: مردم سیاسی نیستند
یکم. گفت چرا مرگ یک ملت را می خواهید؟ گفتم کجا؟ گفت همین مرگ بر آمریکا. گفتم: شعار مرگ برای سیاستمداران مکار این کشورها است نه مردم شان.
سکوت کرد. گفتم ولی آنهایی که ژست صلح می گیرند، در عمل با تحریم های اقتصادی کمرشکن سفره مردم ایران را هر روز تنگ تر کردند. دقت دارید دیگر؛ علیه مردم ایران و نه حکومت.
علم سیاسی نیست
دوم. برخی ژست بی‌طرفانه برای علم می گیرند و معتقدند ساحت علم از زدوخورد های سیاسی به‌دور است. اما همین جریان پرمدعا وقتی ایران به توان تولید واکسن کرونا در بین 6 کشور اول دنیا رسید، هرچه در چنته داشتند به‌کار بستند تا مدار تولید متوقف شود؛ از جمله جلوگیری از ورود مواد اولیه؛ این یک نمونه و نمی از یمی است.
درمان، سیاسی نیست
سوم. گفتند بهداشت و درمان خارج از سیاست است اما ارسال داروی بیماران سرطانی و برخی بیمارهای صعب العلاج مثل بیماری پروانه ای را ممنوع کردند. در غزه نیز بیمارستان ها را زیر بار موشک بردند. باقی فهرست ها باخودتان.
خبر، سیاسی نیست
چهارم. یک عمر دروغی شاخدار به‌نام رسانه بی طرف را به خورد مخاطب دادند. اما امروز همین شعار مبتذل و مضحک را هم دیگر جرئت ندارند تکرار کنند.
و حالا حتی یک خبر بدون جهت گیری های سیاسی علیه ایران منتشر نمی‌کنند. اینکه نوشتم حتی یک خبر، بدون هرگونه اغراقی است.
هنر، سیاسی نیست
پنجم. گفتند هنر برای هنر؛ اما ضعیف ترین و بی خاصیت ترین فیلم ها را صرفا به‌خاطر ضدایرانی بودن، در جشنواره های غربی جایزه دادند و سردست گرفتند و از آن‌سو هالیوود را مرکز سفید شویی امپریالیسم سرمایه داری قرار دادند.
ورزش سیاسی نیست
ششم. گفتند ورزش جای سیاست نیست اما زنان قهرمان المپیک را به‌خاطر حجاب سانسور کردند و فوتبالیست‌های ایرانی را به‌خاطر همراهی‌نکردن با ضدانقلاب به تمسخر گرفتند. موارد بسیار است؛ اما یک نمونه همین بازی ایران و ژاپن. قبل از شروع بازی و حتی بعد از گل اول ژاپن، شروع به تحقیر ملت ایران کردند و البته بعد از شکست ژاپن خفه‌خون و منفعلانه به سکوت رفتند.
حرف آخر؛
سیاست مردم ما غیر از انسانیت شان نیست. آنچه حقه بازی و بندبازی است که اسمش روی خودش است و سیاست نیست؛ سیاست مردم ایران هویت شان است، حیثیت‌شان است؛ چون کرامت نفس دارند ، ظلم ستیز هستند و مدافع مظلوم و عدالتخواه و آزادی‌گرا و استقلال طلب. با همین الگو همه شؤون زندگی شان سیاسی است.
فوتبال ورزش است؛ برد و باخت دارد؛ اما ملت ایران با غیرت و استقامت و تلاش، مکر دشمن در تقابل و ضدایرانی کردن علم و هنر و ورزش و غیره را به خودشان برمی‌گردانند و البته در این مسیر و با این نیت، ببرند یا ببازند پیروزند. فوتبال سیاسی یعنی همین؛ فوتبال به مثابه مبارزه.